Kwieciszewo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kwieciszewo
wieś
Ilustracja
Kościół parafialny pw. św. Marii Magdaleny
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Powiat

mogileński

Gmina

Mogilno

Liczba ludności (III 2011)

686[2]

Strefa numeracyjna

52

Kod pocztowy

88-321[3]

Tablice rejestracyjne

CMG

SIMC

0091563

Położenie na mapie gminy Mogilno
Mapa konturowa gminy Mogilno, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kwieciszewo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kwieciszewo”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kwieciszewo”
Położenie na mapie powiatu mogileńskiego
Mapa konturowa powiatu mogileńskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kwieciszewo”
Ziemia52°37′19″N 18°02′34″E/52,621944 18,042778[1]
Strona internetowa
Nieoficjalny herb wsi Kwieciszewo

Kwieciszewo (niem. Blütenau) – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Mogilno.

Kwieciszewo uzyskało lokację miejską w 1342 roku, zdegradowane w 1874 roku[4].

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

Miasto kapituły katedralnej gnieźnieńskiej, pod koniec XVI wieku leżało w powiecie gnieźnieńskim województwa kaliskiego[5]. W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kwieciszewo, po jej zniesieniu w gromadzie Gębice. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie bydgoskim.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 686 mieszkańców[2]. Jest drugą co do wielkości miejscowością gminy Mogilno.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Jedna z najstarszych osad targowych w Wielkopolsce. W roku 1147 wzmiankowana jako wieś targowa, a w latach 1311-1312 jako kasztelania.

Wieś stanowiła część oprawy wdowiej księżnej Salomei w latach 1138-1145. W roku 1144 odbył się tutaj zjazd synów Bolesława Krzywoustego. Po roku 1145 własność kanoników regularnych z Trzemeszna. W roku 1342 otrzymało prawa miejskie z nadania Kazimierza Wielkiego. Miasto zniszczone w roku 1383, w czasie walk między Mazowszanami i Wielkopolanami. W roku 1873 utrata praw miejskich.

Pośrodku wsi znajduje się trójkątny plac rynkowy wydłużony na osi północ-południe, pełniący dawniej funkcje targowe. W północnej części kościół parafialny, w południowej dawny ewangelicko-augsburski.

W czasie wojny trzynastoletniej Kwieciszewo wystawiło w 1458 roku 2 pieszych na odsiecz oblężonej polskiej załogi Zamku w Malborku[6].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Na północ od wsi znajduje się Jezioro Pakoskie. Przez wieś przepływa Mała Noteć zwana też Notecią zachodnią lub Kwieciszewicą. Rzeka ta jest historyczną granicą między Kujawami a Pałukami.

Kościół parafialny[edytuj | edytuj kod]

Parafia erygowana przed rokiem 1326. Obecny kościół zbudowano w roku 1522, z fundacji kapituły gnieźnieńskiej, w miejscu poprzedniego. Odnawiany po spaleniu w XVIII, XIX wieku i w roku 1905. W roku 1913 powiększony o przęsło zachodnie. Spalony w roku 1945, odbudowany w latach 1954-1960. Późnogotycki, orientowany, ceglany, z użyciem kamienia polnego. Jednonawowy z prosto zamkniętym prezbiterium. Wnętrze nakryte stropem płaskim.

Dawny kościół ewangelicki[edytuj | edytuj kod]

Parafia założona w roku 1788. Budowa obecnego kościoła rozpoczęta w roku 1834. Późnoklasycystyczny, zwrócony prezbiterium ku południu. Ceglany, otynkowany. Prezbiterium zamknięte wieloboczne, z zakrystią od zachodu, nawa prostokątna z czterokondygnacyjną wieżą od północy. We wnętrzu stropy, dach dwuspadowy. Obecnie kościół jest nieużytkowany.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 66129
  2. a b GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 647 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 44-45.
  5. Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 246.
  6. Kodex dyplomatyczny Wielkiej Polski; Codex diplomaticus Majoris Poloniae zawierający bulle papieżów, nadania książąt, przywileje miast, klasztorów i wsi, wraz z innemi podobnéj treści dyplomatami, tyczącemi się historyi téj prowincyi od roku 1136 do roku 1597; zebrany z materyałow przez Kaźmierza Raczyńskiego byłego Generała W. Polskiego i Marszałka nadwornego koronnego przysposobionych; wydany przez Edwarda Raczyńskiego, Poznań 1840, s. 181.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Parucka Krystyna, Raczyńska-Mąkowska Ewa, Katalog zabytków województwa bydgoskiego, Bydgoszcz 1997

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]