Lejek (neuroanatomia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lejek – nr 11

Lejek (łac. infundibulum) – w anatomii człowieka część międzymózgowia, proksymalnie będąca przedłużeniem guza popielatego, natomiast dystalnie przechodząca w tylny płat przysadki. Światło lejka łączy się z komorą trzecią – jest to tzw. zachyłek lejka. W lejku przebiegają aksony komórek nerwowych zlokalizowanych w jądrach nadwzrokowym i przykomorowym podwzgórza, które transportują i magazynują hormony wytwarzane w tych jądrach: wazopresynę i oksytocynę.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Anatomia człowieka. Przewodnik do ćwiczeń. Tom 4 – Centralny układ nerwowy i narządy zmysłów. Wrocław 2000.
  • Maciej Zabel: Histologia. Podręcznik dla studentów medycyny i stomatologii. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban&Partner, 2000. ISBN 83-87944-61-0.