Ludwik Baba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błogosławiony
Ludwik Baba
ルイス馬場
męczennik
ilustracja
Data i miejsce śmierci

25 sierpnia 1624
Shimabara

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

7 lipca 1867
Rzym
przez papieża Piusa IX

Wspomnienie

25 sierpnia

Ludwik Baba (jap. ルイス馬場 Ruisu Baba; Ludovicus Baba, ur. ?, zm. 25 sierpnia 1624 w Shimabara)błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik, ofiara prześladowań antykatolickich w Japonii, japoński tercjarz z zakonu franciszkanów[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Data urodzenia Ludwika Baby nie jest znana, wiadomo że pochodził z chrześcijańskiej rodziny[1]. Odbył podróż do Hiszpanii i Rzymu z Ludwikiem Sasadą[3]. W drodze powrotnej z Europy przebywał w Manili[1]. Po okresie wzmożonej działalności misyjnej Kościoła katolickiego, gdy w 1613 roku siogun Hidetada Tokugawa wydał dekret, na mocy którego zakazano praktykowania i nauki religii, a pod groźbą utraty życia wszyscy misjonarze mieli opuścić Japonię, rozpoczęły się trwające kilka dziesięcioleci krwawe prześladowania chrześcijan[4]. Grupa, do której należał Ludwik Baba, padła ofiarą nienawiści skierowanej przeciw wierze katolickiej i tym, którzy nie podporządkowali się dekretowi Hidetady Tokugawy[4]. Aresztowano go w Nagasaki wraz z ojcem Ludwikiem Sotelo i Ludwikiem Sasadą, gdy powracał do ojczyzny[1]. Zamknięci byli w więzieniu na terenie miasta Ōmura[1] i tam Ludwik Baba przyjęty został do zakonu franciszkanów jako tercjarz[5]. 24 sierpnia wydano wyrok śmierci, który wykonano następnego dnia w Shimabarze[6][1]. Na wolnym ogniu stosów spalono trzech misjonarzy: Michała Carvalho SJ, Piotra Vázqueza OP, Ludwika Sotelo OFM i dwóch japońskich franciszkanów Ludwika Sasadę oraz tercjarza Ludwika Babę[7][1].

7 lipca 1867 roku papież Pius IX beatyfikował Alfonsa z Navarrete i 204 towarzyszy, zabitymi za wyznawanie wiary w krajach misyjnych, wśród których był Ludwik Baba[8]. Śmierć męczenników upamiętnia obelisk wystawiony w Ōmurze[9].

Dies natalis jest dniem, kiedy w Kościele katolickim obchodzone jest wspomnienie liturgiczne błogosławionego[6].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 437. ISBN 978-83-7318-736-8.
  2. MARTYRS OF JAPAN († 1597-1637) (II), poz. 127. [dostęp 2015-06-12]. (ang.).
  3. Fros Henryk: Święci i błogosławieni Towarzystwa Jezusowego. Kraków: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, 1992, s. 109. ISBN 83-85304-50-9.
  4. a b Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 427. ISBN 978-83-7318-736-8.
  5. Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 438. ISBN 978-83-7318-736-8.
  6. a b Antonio Borrelli: Beato Michele Carvalho Gesuita, martire. 2005-02-22. [dostęp 2015-06-06]. (wł.).
  7. Fros Henryk: Święci i błogosławieni Towarzystwa Jezusowego. Kraków: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, 1992, s. 108. ISBN 83-85304-50-9.
  8. Martiri dichiarati Santi della Compagnia di Gesu'. [dostęp 2015-06-12]. (wł.).
  9. 放虎原(ホウコバル)殉教地. [dostęp 2015-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-14)]. (jap.).