Ludwik Klotzek

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Klotzek
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

29 września 1886
Brody

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

do 1928

Siły zbrojne

Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

Pułk Piechoty OK Nr 33
1 Batalion Strzelców
53 Pułk Piechoty
Komenda Placu Słonim

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku
oficer placu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej Odznaka pamiątkowa „Orlęta” Gwiazda Przemyśla
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy

Ludwik Klotzek (ur. 29 września 1886 w Brodach, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 29 września 1886 w Brodach, w rodzinie Józefa[1], nauczyciela języka niemieckiego i historii[2][3] w K. K. Gimnazjum im. Rudolfa w Brodach do 1907[4].

Służył w pułku piechoty obrony krajowej Stryj nr 33 w Stryju. W maju 1909 został mianowany podporucznikiem[5], ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1909[6]. W marcu 1913 został przydzielony do Krajowej Komendy Żandarmerii Nr 5 dla Galicji na okres próby i przydzielony do komendy oddziału żandarmerii nr 26 w Borszczowie, pozostając oficerem nadetatowym macierzystego pułku w Stryju[7][8]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1915. W 1918 jego oddziałem macierzystym był pułk strzelców nr 33[9].

Od 1 listopada 1918 pełnił służbę w I batalionie strzelców[10]. 17 stycznia 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana[11]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 213. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 40 pułk piechoty[12]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stryju z równoczesnym przeniesieniem z Komisji Granicznej w Tarnopolu[13][14][15]. 5 maja 1927 został przeniesiony na stanowisko oficera placu Słonim[16][17]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[18]. Z dniem 30 listopada 1928 został przeniesiony w stan spoczynku[19]. W 1934 jako podpułkownik w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer w dyspozycji dowodcy O.K. VI i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[20]. 9 maja 1938 na posiedzeniu Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucono wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[1]. Mieszkał wówczas we Lwowie przy ul. Tarnowskiego 8[1].

W czasie okupacji sowieckiej został aresztowany przez NKWD i wiosną 1940 zamordowany. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994. Został wymieniony na liście wywózkowej 55/5-38 pod numerem 1313 jako „Ludwik Kletzek”[21]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Jego żoną była Ewa, z którą miał córkę Joannę i syna Jerzego; cała trójka w 1940 została deportowana przez sowietów w głąb ZSRR do Semipałatyńska, gdzie Ewa Klotzek zmarła, a dzieci wydostały się z tamtego obszaru wraz z Armią Andersa i następnie osiadły w Wielkiej Brytanii[22][23].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

polskie
austriackie

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-04-08]..
  2. ↑ Achtzehnter Jahresbericht des Ober-Gymnasiums in Brody für das Schuljahr 1896. Brody: 1896, s. 2.
  3. ↑ Spis przedmiotów pomieszczonych w sprawozdaniach galicyjskich szkół średnich po koniec roku 1889. Wadowice: 1890, s. 33.
  4. ↑ Sprawozdanie c. k. Rady szkolnej krajowej o stanie szkół średnich galicyjskich w roku szkolnym 1906/1907. Lwów: 1907, s. 18.
  5. ↑ Awans majowy w c. i k. obronie krajowej. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 105 z 9 maja 1909. 
  6. ↑ a b Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1910 ↓, s. 164, 362.
  7. ↑ Zakrzewski 2016 ↓, s. 487.
  8. ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1914 ↓, s. 143, 292, 470, 481.
  9. ↑ a b c Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 65, 348.
  10. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 9 z 28 stycznia 1919 roku, poz. 349.
  11. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 8 z 25 stycznia 1919 roku, poz. 303.
  12. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 25.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 544.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 275, 398.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 252, 342.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 130.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115, 162.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 2.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 382.
  20. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 324, 969.
  21. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 40. [dostęp 2015-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-31)].
  22. ↑ Ewa Fulińska-Nadachowska: Historie zwykłe i niezwykłe, ale zawsze prawdziwe. 2010-03-30. [dostęp 2015-06-18].
  23. ↑ Ewa Fulińska-Nadachowska: Katyńska rocznica. 2010-04-09. [dostęp 2015-06-18].
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 26 września 1922 roku, s. 737.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115.
  26. ↑ a b c d Zakrzewski 2016 ↓, s. 489.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Klotzek&oldid=71889728”