Maria Lubera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Lubera
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1949
Świdnica

Zawód, zajęcie

ekonomistka

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Maria Lubera (ur. 28 stycznia 1949 w Świdnicy) – polska ekonomistka i wykładowczyni, działaczka opozycji w okresie PRL, urzędniczka państwowa, w latach 1992–1995 podsekretarz stanu w Centralnym Urzędzie Planowania.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1972 zyskała wykształcenie ekonomiczne na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie w 1981 obroniła również doktorat. Od 1972 do 1995 była pracownikiem naukowym Uniwersytetu Łódzkiego. Specjalizowała się w ekonometrii.

W okresie PRL działała w opozycji demokratycznej. W marcu 1968 wzięła udział w strajku okupacyjnym na Uniwersytecie Łódzkim. Działała w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, następnie zaś w NSZZ „Solidarność”, przewodnicząc jej Komisji Zakładowej przy Instytucie Ekonometrii i Statystyki UŁ, a po rozwiązaniu „Solidarności” w stanie wojennym Tymczasowej Komisji Zakładowej na łódzkiej uczelni.

W latach 80. włączyła się w pomoc socjalną dla osób poszkodowanych w okresie stanu wojennego. Współredagowała opozycyjne pismo „Arka”, pisała również analizy dla Ośrodka Badań Społecznych i Zawodowych Grupy Roboczej Komisji Krajowej „Solidarności”.

Związana z łódzkim ruchem chrześcijańsko-narodowym, była członkiem KIK (1976–1981), zaś w 1990 znalazła się wśród założycieli ZChN. W wyborach 1991 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z ramienia ZChN w województwie łódzkim[1]. Od 1 lutego do 20 lipca 1992 była sekretarzem stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, gdzie pełniła funkcję pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych. W latach 1992–1995 była podsekretarzem stanu w Centralnym Urzędzie Planowania, w okresie gdy resortem tym kierowali Jerzy Kropiwnicki i Mirosław Pietrewicz.

W 1995 była członkiem Delegacji Polskiej na Konferencję ONZ ws Kobiet w Pekinie[2].

Od 1995 do 2007 zatrudniona w Narodowym Banku Polskim.

Od 2001 roku zasiadała w Kapitule Medalu za Zasługi w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka 13 XII 1981 – 4 VI 1989, którym został również odznaczona[3].

W 2008 otrzymała Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wyniki wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 27 października 1991 roku. Cz. 1. Wyniki głosowania w okręgach wyborczych, Państwowa Komisja Wyborcza, Warszawa 1991, s. 51
  2. Jerzy Kropiwnicki: Rodzina i ochrona życia poczętego na sesjach nadzwyczajnych Narodów Zjednoczonych (Kair +5, Pekin +5, Istambuł +5). [w:] Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym 2008 [on-line]. 2008. s. 183-190. [dostęp 2021-04-17].
  3. Henryk Marczak. Kazimierz Bednarski (1945-2010). „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. Nr 7-8 (116-117) lipiec-sierpień 2010, s. 189. Instytut Pamięci Narodowej. ISSN 1641-9561. 
  4. M.P. z 2009 r. nr 13, poz. 162

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]