Marian Pokładecki
Marian Pokładecki (ze zbiorów NAC) | |
porucznik | |
Data i miejsce urodzenia |
1 lipca 1910 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
24 sierpnia 1993 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1933–1945 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
dywizjon 309, |
Stanowiska |
radiotelegrafista, oficer referatu i instruktor |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
kierownik placówki UNRRA, kierownik domów wypoczynkowych |
Odznaczenia | |
Witold Marian Pokładecki vel Zbigniew Radecki ps.: „Zoli”, „Witold”, „Cybina”, „Ziemski” (ur. 1 lipca 1910 w Poznaniu, zm. 24 sierpnia 1993 tamże) – podoficer Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, oficer Armii Krajowej, podharcmistrz, cichociemny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, odbył w latach 1931–1933 służbę wojskową, w czasie której ukończył kurs łączności, a następnie szkołę podoficerską, zostając zawodowym podoficerem lotnictwa.
W szkole był aktywnym harcerzem. W roku 1929 jako drużynowy był komendantem 9 PDH na zlocie zorganizowanym w Poznaniu z okazji 10-lecia niepodległości Polski. Współorganizował jubileuszowy Zlot 25-lecia Harcerstwa Polskiego w Spale w 1935 roku. W latach 1936–1937, będąc już podharcmistrzem, był komendantem hufca „Poznań-Śródka”.
W 1937 roku został zatrudniony jako cywilny urzędnik do Wojskowej Radio-Telegraficznej Stacji nr 4 w Golęcinie. Po roku pracy szkoleniowo-technicznej został przeniesiony do Warszawy do Sztabu II Oddziału do obsługi stacji goniometrycznej.
We wrześniu 1939 roku służył w Oddziale II Sztabu Wojska Polskiego jako radiotelegrafista. Przekroczył granicę polsko-rumuńską 18 września 1939 roku. Był internowany w Rumunii. W grudniu znalazł się we Francji, gdzie został skierowany do Polskich Sił Powietrznych. W czerwcu 1940 roku dostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie został przydzielony jako radiotelegrafista do dywizjonu 309. Był dowódcą radiostacji goniometrycznej. Między 15 marca a 29 grudnia 1942 roku został skierowany do lotów rozpoznawczych nad terenami przewidywanymi na przyszłą inwazję wojsk alianckich.
Zgłosił się do służby w kraju. Po przeszkoleniu w zakresie lotnictwa i dywersji został zaprzysiężony 4 marca 1943 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza i przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. Zrzutu dokonano w nocy z 3 na 4 kwietnia 1944 roku w ramach akcji „Weller 5” dowodzonej przez kpt. naw. Antoniego Freyera (zrzut na placówkę odbiorczą „Pierzyna” 10 km na południowy zachód od Mińska Mazowieckiego). Skakali razem z nim: sierż. Stanisław Biedrzycki ps. „Opera”, ppor. Jan Bieżuński ps. „Orzyc” i kpt. Zygmunt Sawicki ps. „Samulik”.
Pokładecki dostał w maju 1944 roku przydział do referatu lotnictwa Oddziału III Operacyjnego sztabu Okręgu Kielce AK na stanowisko oficera referatu i instruktora. Do jego zakresu obowiązków należało m.in.: zabezpieczanie sieci łączności lotnisk, szkolenie kadr oraz wybór zrzutowisk i przygotowywanie ich do odbioru zrzutów lotniczych na obszarze Jędrzejów–Kielce–Szydłowiec.
Od czerwca 1944 roku służył w oddziale partyzanckim „Szarego”, który dysponował grupą lotników. Ponadto szkolił w zakresie łączności oddziały podległe referatom lotniczym w Częstochowie i Skarżysku.
Po wojnie, w 1945 roku był aresztowany przez UB i przez kilka miesięcy przebywał w areszcie. Po zwolnieniu prowadził placówkę UNRRA. Później pracował jako kierownik domów wypoczynkowych Poznańskiego Przedsiębiorstwa Elektryfikacji Rolnictwa w Szklarskiej Porębie. W 1952 roku, będąc inwigilowanym przez UB został zmuszony do opuszczenia strefy przygranicznej. Przeniósł się z rodziną do Poznania. Musiał się co tydzień meldować w UB. Po 1956 roku pracował w Poznańskim Przedsiębiorstwie Elektryfikacji Rolnictwa jako ekonomista. Z czasem awansował na stanowisko kierownika budowy. W 1974 roku przeszedł na emeryturę.
Awanse[edytuj | edytuj kod]
- podporucznik czasu wojny – ze starszeństwem z dniem 4 kwietnia 1944 roku.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami – 24 września 1944 roku.
Życie rodzinne[edytuj | edytuj kod]
Był synem Franciszka, tapicera, i Stanisławy z domu Jankowiak. 12 grudnia 1945 roku ożenił się z Janiną Drozdowską (1917–1992), łączniczką AK w Kutnie. Mieli troje dzieci: Witolda (ur. w 1948 roku), Ewę zamężną Lesiak (ur. w 1950 roku) i Przemysława (ur. w 1954 roku).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 3. Zwierzyniec – Rzeszów: Obywatelskie Stowarzyszenie „Ostoja”, 2002, s. 87–89. ISBN 83-910535-4-7.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 388. ISBN 83-211-0537-8.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, 1984, s. 182.
- Kazimierz Mielcarek. Druh Witold Marian Pokładecki (1) / Wspomnienie. „Gazeta Wyborcza Poznań”. 147, s. 8, 1998-06-25. [dostęp 2014-01-12].
- Kazimierz Mielcarek. Druh Witold Marian Pokładecki (2) / Wspomnienie. „Gazeta Wyborcza Poznań”. 147, s. 8, 1998-06-25. [dostęp 2014-01-12].
- Kazimierz Mielcarek. Druh Witold Marian Pokładecki (3) / Wspomnienie. „Gazeta Wyborcza Poznań”. 147, s. 8, 1998-06-25. [dostęp 2014-01-12].
- Profil Mariana Pokładowskiego na portalu Niebieskiej Eskadry. 2012-07-01. [dostęp 2014-01-12].
- Pokładecki Marian („Zoli”, „Cybina”, „Witold”, „Ziemski”) na stronie Okręgu Wielkopolskiego Światowego Związku Żołnierzy AK. [dostęp 2014-01-12].
- Cichociemni
- Członkowie Komend Okręgów AK
- Podharcmistrzowie
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami
- Oficerowie Armii Krajowej
- Podoficerowie Polskich Sił Powietrznych
- Podoficerowie II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Żołnierze Wojska Polskiego internowani w Rumunii w czasie II wojny światowej
- Urodzeni w 1910
- Zmarli w 1993
- Ludzie urodzeni w Poznaniu