Mesene phareus
Mesene phareus | |||||
(Cramer, 1777) | |||||
Mesene phareus, Paragwaj | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Gromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Rodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek |
Mesene phareus | ||||
|
Mesene phareus – gatunek motyla z rodziny wielenowatych. Zamieszkuje krainę neotropikalną.
Gatunek ten po raz pierwszy opisany został w 1777 roku przez Pietera Cramera pod nazwą Papilio phareus. Jako miejsce typowe autor wskazał Surinam[1]. W 1847 roku Edward Doubleday wyznaczył go gatunkiem typowym nowego rodzaju Mesene[2][3].
Motyl ten osiąga od 20 do 25 mm rozpiętości skrzydeł, przy czym samice są przeciętnie większe niż samce. Tło obu stron obu par skrzydeł jest jaskrawo pomarańczowe do jaskrawo czerwonego, u samic zwykle jaśniejsze niż u samców. Wierzchołek przedniego skrzydła jest zakończony ostro[4]. Wierzch obu par skrzydeł jest ciemno obrzeżony, przy czym obrzeżenie to może przybierać różną szerokość. Obrzeżenie na przednim brzegu skrzydła przedniego często przechodzi jednym lub większą ilością maźnięć w głąb skrzydła. Obrzeżenie skrzydeł widoczne jest również na ich stronie spodniej; ponadto spód skrzydła przedniego jest w różnym stopniu czarno-czerwono opylony[4][5].
Owady dorosłe latają za dnia. Gąsienice są foliofagami żerującymi na liściach Paullinia pinnata z rodziny mydleńcowatych. Zawarte w roślinie pokarmowej silne toksyny obecne są również u owadów dorosłych, stąd ich ostrzegawcze ubarwienie[4].
Gatunek neotropikalny, rozprzestrzeniony od południowego Meksyku przez Amerykę Centralną, Wenezuelę, Gujanę, Surinam, Gujanę Francuską, Kolumbię i Ekwador po Peru i Brazylię[3][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pieter Cramer: De uitlandsche kapellen, voorkomende in de drie waereld-deelen Asia, Africa en America, vol. 2. Amsterdam e Utrecht: Chez Barthelmy Wild, 1779 [1777], s. 113. DOI: 10.5962/bhl.title.43777.
- ↑ E. Doubleday: List of the Specimens of Lepidopterous insects in The Collection of the British Museum Vol. 2. 1847, s. 1-57.
- ↑ a b Mesene Doubleday, 1847. [w:] Funet.fi [on-line]. [dostęp 2021-06-19].
- ↑ a b c David Carter: Motyle. Warszawa: Wiedza i Życie, 1993, s. 102, seria: Kolekcjoner. ISBN 83-85231-90-0.
- ↑ a b Mesene phareus (Cramer, 1777) (Cell-barred Metalmark). [w:] Butterflies of America [on-line]. Butterflies of America Foundation. [dostęp 2021-06-20].