Microweiseinae
| Microweiseinae | |||
| Leng, 1920 | |||
| Okres istnienia: eocen–dziś | |||
 Microweisea misella | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina |
Microweiseinae | ||
| Synonimy | |||
| |||
Microweiseinae – podrodzina chrząszczy z nadrodziny biedronek i rodziny biedronkowatych. Obejmuje 26 opisanych rodzajów, sklasyfikowanych w czterech plemionach.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcze o ciele długości poniżej 3,5 mm, w zarysie wydłużonym do owalnego, z wierzchu wypukłym, często wyraźnie owłosionym. Głowa ma czułki umieszczone przed oczami, które to bywają zredukowane lub dobrze wykształcone. Frontoklipeus jest dobrze wykształcony i wokół panewek czułkowych wykrojony. Panewki czułkowe są widoczne od góry, umieszczone stosunkowo blisko siebie i często w oddaleniu od oczu. Żuwaczki mają dobrze wykształcone mole, ale pozbawione są zębów molarnych. Wierzchołek żuwaczki u Carinodulini jest dwuzębny, a u pozostałych grup pojedynczy. Szczęki i warga dolna są wydłużone, wycofane i wskutek tego objęte po bokach policzkami. Podpoliczki mają ujścia gruczołów podpoliczkowych. Odwłok samca ma niesymetryczny tegmen, na który składa się pierścieniowata fallobaza, a często też paramery i płat środkowy (ang. penis guide)[1].
Larwy Microweiseinae cechują się trójkątnymi żuwaczkami z pojedynczymi zębami wierzchołkowymi i tępymi powierzchniami molarnymi. Odnóża ich odznaczają się obecnością pary spłaszczony, szpatułkowatych szczecinek na stopogoleniach. Na odwłoku brak jest ujść gruczołów. U poczwarek nie występują na odwłoku urogomfy[1].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Podrodzina kosmopolityczna, przy czym większość przedstawicieli występuje w strefach tropikalnej i subtropikalnej[1]. Na zachodzie Palearktyki występują tylko dwa rodzaje, Madeirodula, endemit Madery[2], oraz Paracoleopterus, będący tam ograniczonym do regionu śródziemnomorskiego oraz zachodniej i środkowej części Azji. Z kolei na wschodzie Palearktyki występują rodzaje Serangium i Microserangium. Kilka rodzajów zamieszkuje krainę australijską, jednak żadnego nie stwierdzono na Nowej Zelandii[1].
Zarówno larwy, jak i owady dorosłe są drapieżnikami żerującymi na czerwcach (kokcydofagami) i mączlikach[1].
Taksonomia i ewolucja[edytuj | edytuj kod]
Do podrodziny tej należy 26 opisanych rodzajów, sklasyfikowanych w czterech plemionach[1][2]:
- Carinodulini Gordon, Pakaluk & Ślipiński, 1989
- Madeirodulini Szawaryn, Větrovec & Tomaszewska, 2020
- Microweiseini Leng, 1920
- Serangiini Pope, 1962
Kladogram Microweiseinae wg Szawaryna i innych, 2020 (uproszczono)[2]
|
Jako pierwszy takson rangi rodzinowej od rodzaju Microweisea utworzył Charles William Leng w swoim Catalogue of the Coleoptera of America, North of Mexico z 1920 roku[3]. Przez większość XX wieku występowały najczęściej jako plemię w obrębie Sticholotidinae[1]. W 1960 roku przez Hiroyuki Kamiya wprowadził plemię Sukunahikonini[4], a w 1962 roku Robert Pope plemię Serangiini[5]. W 1968 roku oba te plemiona wraz z obejmującym Microweisea Sticholotidini Hiroyuki Sasaji umieszczał w Sticholotinae[6]. W 1977 roku Robert Gordon przywrócił plemię Microweiseini[7]. W 1989 roku Gordon, James Pakaluk i Stanisław Adam Ślipiński wprowadzili nowe plemię Carinodulini, wskazując na tworzenie przez nie kladu z Sukunahikonini, Microweiseini i Serangiini[8]. W systematyce biedronkowatych z 2003 roku Christiana Duvergera podrodzina obejmująca te cztery plemiona nazwana została Scotoscymninae[9], a w późniejszych systemach Microweiseinae[10]. W 2012 roku Hermes Escalona i Adam Ślipiński na podstawie wyników analiz filogenetycznych przeprowadzili rewizję Microweiseinae, m.in. synonimizując Sikunahikonini z Microweiseini. Według wyników tychże analiz Microweiseini stanowią grupę siostrzaną względem Serangiini, a Carinodulini zajmują pozycję bazalną w obrębie podrodziny[1]. W 2020 roku czwarte plemię Microweiseinae, Madeirodulini, wprowadzone zostało przez Karola Szawaryna, Jaroslava Větrovca i Wiolettę Tomaszewską. Z przeprowadzonej przez tychże autorów analizy filogenetycznej wynika jego siostrzana relacja względem Carinodulini[2].
Zapis kopalny[edytuj | edytuj kod]
Zapis kopalny Microweiseinae ogranicza się do eocenu. Z tej epoki znane są inkluzje w bursztynie bałtyckim trzech gatunków z rodzaju Serangium[11][12] oraz trzech gatunków z rodzaju Baltosidis[13].
Znaczenie gospodarcze[edytuj | edytuj kod]
Przedstawiciele rodzajów Serangium i Delphastus wykorzystywani są do biologicznego zwalczania mączlików z rodzaju Bemisia na różnych roślinach uprawnych, w tym w warunkach szklarniowych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i H.E. Escalona, A. Ślipiński. Generic revision and phylogeny of Microweiseinae (Coleoptera: Coccinellidae). „Systematic entomology”. 37 (1), s. 125–171, 2012. DOI: 10.1111/j.1365-3113.2011.00601.x.
- ↑ a b c d K. Szawaryn, J. Větrovec, W. Tomaszewska. A new tribe of the ladybird beetle subfamily Microweiseinae (Coleoptera: Coccinellidae) discovered on an island in the North Atlantic Ocean. „Insects”. 11 (367), s. 1-14, 2020. DOI: 10.3390/insects11060367.
- ↑ C.W. Leng: Catalogue of the Coleoptera of America, North of Mexico. New York, New York: Mount Vernon, 1920.
- ↑ H. Kamiya. Comparative morphology of larvae of the Japanese Coccinellidae, with special reference to the tribal phylogeny of the family (Coleoptera). „The Memoirs of the Faculty of Liberal Arts, Fukui University, Series II. Natural Science”. 14, s. 83-100, 1965.
- ↑ R.D. Pope. A review of the Pharini (Coleoptra: Coccinellidae). „Annals and Magazine of Natural History, Series 13”. 4, s. 627-640, 1962.
- ↑ H. Sasaji. A revision of the Formosan Coccinellidae (I) the subfaily Sticholotidinae, with a establishment of a new tribe (Coleoptera). „Etizenia”. 25, s. 1-28, 1967.
- ↑ R.D. Gordon. Classification and phylogeny of the New World Sticholotidinae (Coccinellidae). „The Coleopterist Bulletin”. 31, s. 185–228, 1977.
- ↑ R.D. Gordon, J. Pakaluk, S.A. Ślipiński. Carinodulini: a new tribe of Sticholotidinae based upon a new genus and species from Mexico (Coleoptera: Coccinellidae). „The Coleopterist Bulletin”. 43, s. 359–364, 1989.
- ↑ Christian Duverger. Phylogénie des Coccinellidae. „Bulletin de la Société linnéenne de Bordeaux”. 31 (2), s. 57-76, 2003. Société linnéenne de Bordeaux.
- ↑ Patrice Bouchard i inni, Family-group names in Coleoptera (Insecta), „ZooKeys”, 88, 2011, s. 1-972, DOI: 10.3897/zookeys.88.807.
- ↑ K. Szawaryn , J. Szwedo. Have ladybird beetles and whiteflies co-existed for at least 40 Mya?. „Paläontologische Zeitschrift”. 92, s. 593–603, 2018.
- ↑ K. Szawaryn. Unexpected diversity of whitefly predators in Eocene Baltic amber – new fossil Serangium species (Coleoptera: Coccinellidae). „Zootaxa”. 4571, s. 270–276, 2019.
- ↑ K.S. Szawaryn. The first fossil Microweiseini (Coleoptera: Coccinellidae) from the Eocene of Europe and its significance for the reconstruction of the evolution of ladybird beetles. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 193 (4), s. 1294–1309, 2021. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlaa180.