Mieczysław Chyżyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grób na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Mieczysław Chyżyński, ps. „Dragon”, „Poeta”, „Rzędzian”, „Pełka” (ur. 11 listopada 1889 w Zamościu, zm. 9 lipca 1981 w Warszawie) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, uczestnik II wojny światowej, członek Armii Krajowej, komendant AK/PWB/17/S. W powstaniu warszawskim komendant obrony Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych (Reduta PWPW).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczestnik rewolucji 1905, członek Organizacji Bojowej PPS, zesłaniec. Od 1914 żołnierz I Brygady Legionów Polskich, więzień Szczypiorna.

W Polsce niepodległej oficer zawodowy 32 pułku piechoty w Modlinie[1] (kapitan od 1919). Po 1928 został przeniesiony do 55 pułku piechoty w Lesznie. 27 stycznia 1930 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1930 stopień majora w korpusie oficerów piechoty i 77. lokatą[2]. Po awansie został wyznaczony na stanowisko komendanta składnicy wojennej 55 pp[3]. W marcu 1931 został przeniesiony do Komendy Placu Poznań[4]. W grudniu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII[5][6]. W lutym 1932 został wyznaczony na stanowisko komendanta placu w Stryju[7]. Z dniem 30 listopada 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[8].

Po zakończeniu służby wojskowej został zatrudniony w Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych S.A. w charakterze inspektora ochrony. Od 1937 członek Zarządu Okręgu Stołecznego Związku Legionistów Polskich[9].

25 września 1939 w Lublinie został zaprzysiężony jako członek Organizacji Orła Białego, przybrał ps. „Rzędzian” i w początkach października 1939 stworzył kierownictwo stołecznego okręgu tej organizacji w Warszawie. Od 1940 szef działu produkcji banknotów i dokumentów w VII Oddziale Finanse i Kontrola Komendy Głównej ZWZ/AK, założyciel i komendant Samodzielnej Grupy AK PWB/17 w PWPW (która w okresie okupacji działała pod nazwą Staatsdruckerei). W powstaniu warszawskim komendant obrony Reduty PWPW (w dniach 3-21 sierpnia 1944 r.). Po upadku powstania wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną.

Zaraz po wojnie więzień polityczny, następnie podpułkownik w stanie spoczynku. Działacz Związku Osadników Wojskowych na Ziemiach Zachodnich, później pracownik Centrofarmu.

Autor publikacji wspomnieniowych[10].

Zmarł w wyniku wypadku ulicznego. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera D12-1-17)[11].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

25 czerwca 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości ponownie rozpatrzył jego wniosek, lecz Krzyża Niepodległości z Mieczami nie przyznał.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 48, 196.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930, s. 24.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1930, s. 33.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931, s. 97.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931, s. 415.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 22 lutego 1932, s. 179, sprostowanie.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 37, 509.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935, s. 86.
  9. ↑ Sprawozdanie Zarządu Okręgu Stołecznego Związku Legionistów Polskich w Warszawie za Czas od dn. 1.IV.1937 r. do dn. 30.IV.1939 r., s. 4.
  10. ↑ Juliusz Kulesza, Z Tasiemką na czołgi, 2014, ISBN 978-83-925114-4-1.
  11. ↑ Mieczysław Chyżyński na stronie Zarządu Cmentarzy Komunalnych w Warszawie [online] [dostęp 2022-02-10] (pol.).
  12. ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 362.
  14. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 37.
  15. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Chyżyński&oldid=69192238”