Nazireat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Samuel - ...brzytwa nie dotknie jego głowy

Nazireat (od hebr. נזיר, nazir, poświęcenie) – opisany w Biblii i oparty na prawie Mojżesza, czasowy lub wieczysty ślub pełnego poświęcenia się Bogu. Osoba składająca śluby, czyli nazirejczyk (nazyrejczyk), zobowiązywała się - na czas trwania ślubów - do:

  • abstynencji od wszelkich napojów alkoholowych, włącznie z octem winnym oraz spożywania winogron (Lb 6,3),
  • niestrzyżenia włosów i brody (Lb 6,5),
  • niezbliżania się do zwłok (Lb 6,7).

W przypadku naruszenia zasad nazireatu musi zostać on przerwany i unieważniony. Po złożeniu odpowiedniej ofiary i oczyszczeniu ślub nazireatu może zostać złożony na nowo.

Stary Testament[edytuj | edytuj kod]

Przepisy nazireatu są regulowane w 6 rozdziale Księdze Liczb:

Tak mów do Izraelitów: gdy jaki mężczyzna lub kobieta złoży ślub nazireatu, aby się poświęcić dla Pana, musi się powstrzymać od wina i sycery, nie może używać octu winnego i octu z sycery ani soku z winogron; nie wolno mu jeść winogron zarówno świeżych, jak i suszonych. Przez cały czas trwania nazireatu nie będzie niczego spożywać z winnego szczepu, począwszy od winogron niedojrzałych aż do wytłoczyn. Przez cały czas trwania nazireatu nożyce nie dotkną jego głowy. Dopóki nie upłynie czas, na który poświęcił się Panu, będzie święty i ma pozwolić, by włosy jego rosły swobodnie. W okresie, kiedy jest poświęcony dla Pana, nie może się zbliżyć do żadnego trupa. Nawet przy swoim zmarłym ojcu, matce, bracie czy siostrze nie może zaciągnąć nieczystości, gdyż nosi na swej głowie [znamię] poświęcenia dla Pana. Podczas całego okresu trwania nazireatu jest poświęcony dla Pana.

Lb 6, 2-8[1]

Nazirejczycy podlegali szczególnemu traktowaniu w społeczności Izraela, dlatego w Księdze Amosa znajduje się opis kary, jaką Bóg zsyła na tych, którzy podają im wino[2].

W Starym Testamencie jako nazirejczycy zostali przedstawieni sędziowie Samson[3] i Samuel[4]. Wspomniani są również w deuterokanonicznej 1 Księdze Machabejskiej[5].

Nowy Testament[edytuj | edytuj kod]

Nazirejczykiem opisanym w Nowym Testamencie był Jan Chrzciciel. O nazireacie wspomina anioł, który ukazał się w świątyni jego ojcu Zachariaszowi[6].

Nazirejczycy pojawiają się również w Dziejach Apostolskich, kiedy Paweł z Tarsu, by uzyskać zaufanie chrześcijan z Jerozolimy, składa w świątyni ofiarę za ich ostrzyżenie[7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lb 6,2-8 w przekładach Biblii.
  2. Am 2,11-16 w przekładach Biblii.
  3. Sdz 13,4-7 w przekładach Biblii.
  4. 1Sm 1,11 w przekładach Biblii.
  5. 1Mch 3,49 w przekładach Biblii.
  6. Łk 1,15 w przekładach Biblii.
  7. Dz 21,23-26 w przekładach Biblii.