Nowy Wiączemin
Na mapach: 
52°26′56″N 19°51′18″E/52,448889 19,855000
52°26′56″N 19°51′18″E/52,448889 19,855000| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
24 |
| Kod pocztowy |
09-533[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WPL |
| SIMC |
0575479[5] |
Położenie na mapie gminy Słubice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu płockiego  | |
| 52°26′56″N 19°51′18″E/52,448889 19,855000[1]
| |
Nowy Wiączemin (dawniej Wiączemin Niemiecki, Deutsch Gensemin) – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Słubice[5][6].
Do 1945 wieś zamieszkana była przez niemieckojęzycznych mennonitów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
Podczas powodzi 23 maja 2010 doszło do przerwania wału przeciwpowodziowego na Wiśle w Świniarach. Cała miejscowość została zalana i ewakuowana. 8 czerwca tego samego roku podczas drugiej fali powodziowej woda ponownie zalała miejscowość[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 90444
- ↑ Wieś Nowy Wiączemin w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2017-10-06], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-12-08].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 836 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Wisła przerwała zaporę. Znów zalewa zalanych. [dostęp 2012-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-18)].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wiączymin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 277.
_COA.svg)