Obszar ochrony ścisłej Wielkie Torfowisko Batorowskie
50°27′30″N 16°22′54″E/50,458333 16,381667| obszar ochrony ścisłej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1958 |
| Powierzchnia |
39,53 ha |
Położenie na mapie Sudetów  | |
| 50°27′30″N 16°22′54″E/50,458333 16,381667
| |
Obszar ochrony ścisłej Wielkie Torfowisko Batorowskie (niem. See Wiesen) – obszar ochrony ścisłej na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Położone na wierzchowinie środkowego piętra Gór Stołowych, przy Kręgielnym Trakcie, w dolinie Czerwonej Wody[1]. Obszar ma powierzchnię 39,53 ha, leży na wysokości 705–715 m n.p.m. i obejmuje torfowisko wysokie zarastające lasem świerkowo-sosnowym[1]. Na terenie obszaru występują: wierzba lapońska, widłaczek torfowy, wrzosiec bagienny, rosiczki i turzyce, brzoza omszona, sosna błotna. Znajduje się tutaj też stanowisko rzadkiej w Polsce sosny drzewokosej[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XIX wieku część torfowiska została zmeliorowana i torfowisko zamarło, a na jego teren wkroczył las świerkowy[1]. W 1938 roku utworzono na jego części rezerwat przyrody, w 1958 roku ponownie utworzono tu rezerwat torfowiskowy „Wielkie Torfowisko Batorowskie”[1]. Teren ten znów się zabagnił. Po utworzeniu Parku Narodowego Gór Stołowych rezerwat zmieniony został w obszar ochrony ścisłej[1].
Niedaleko Wielkiego Torfowiska Batorowskiego leżało niegdyś Małe Torfowisko Batorowskie, zostało ono jednak osuszone i całkowicie zniszczone.
Gatunki chronione i rzadkie[edytuj | edytuj kod]
Objęte ochroną ścisłą[1]:
- rosiczka długolistna (Drosera anglica)
- rosiczka pośrednia (Drosera intermedia)
- rosiczka okrągłolistna (Drosera rotundifolia)
- wrzosiec bagienny (Erica tetralix)
- listera sercowata (Listera cordata)
- widłaczek torfowy (Lycopodium innundatum)
- sosna błotna (s. drzewokosa, Pinus uliginosa)
- wierzba borówkolistna (Salix myrtilloides) (wymarły)
W 2017 roku na pędach żurawiny błotnej w obrębie obszaru znaleziono bardzo rzadki w Polsce gatunek pasożytniczego grzyba – płaskosz żurawiny[3].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Przez Wielkie Torfowisko Batorowskie nie prowadzi żaden szlak turystyczny, jedynie jego południowo-wschodnim skrajem leśną drogą przechodzi 
pieszy szlak z Dusznik-Zdroju do Karłowa[1] i 
rowerowy szlak z Batorówka do Karłowa.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 263, 264. ISBN 83-7005-301-7.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Katarzyna Patejuk, Płaskosz pędowy żurawiny Exobasidium oxycocci RostR. ex sheaR – nowy gatunek dla Sudetów, t. 20, Przyroda Sudetów, 2017, s. 109–112 [dostęp 2022-04-22].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 13: Góry Stołowe. Warszawa-Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, ISBN 83-7005-301-7.