Ogłodek brzozowiec
|
Ten artykuł od 2012-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Scolytus ratzeburgii | |||
E.W. Janson, 1856[1] | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
ogłodek brzozowiec | ||
Synonimy | |||
|
Ogłodek brzozowiec (Scolytus ratzeburgii) – gatunek chrząszcza z rodziny kornikowatych. Występuje w Europie od Hiszpanii po Rosję[2] oraz w Azji – przez Syberię do Chin, Korei i Japonii; stwierdzony też został w Turcji, Pakistanie i północno-zachodniej Afryce[3].
Cechy rozpoznawcze[edytuj | edytuj kod]
Największy z ogłodków żyjących w Polsce o wymiarach 4,5–7 mm i smolistoczarnym, błyszczącym ciele. Pokrywy skrzydłowe są niekiedy jaśniejsze o barwie czerwonobrunatnej. Pierwszy odcinek odwłoka wznosi się ostro do góry. Samiec na 3 sternicie odwłokowym ma pośrodku duży, guzikowaty wyrostek, a na 4 sternicie licząc od środka – wyraźne zgrubienie. Samica na segmentach odwłoka wyrostków nie posiada. Czoło owada jest płaskie, pokryte gęstymi, żółtymi włoskami. Rośliną żywicielską tego owada jest tylko brzoza. Owad zimuje w postaci larwy. Roi się w czerwcu i lipcu.
Obraz żerowania[edytuj | edytuj kod]
Ogłodek wywodzi się pod korą. Żerowiskiem jest chodnik macierzysty pojedynczy, jednoramienny, podłużny, często rozpoczynający się hakowatym wygięciem. Długość chodnika wynosi do 10 cm i szerokość 3–4,5 mm. W chodniku macierzystym znajdują się liczne otwory wentylacyjne. Chodniki larwalne do 60 sztuk, ułożone szeregowo, gęsto obok siebie, długości do 25 cm i często faliste, naruszające biel drewna, a zakończone kolebkami poczwarkowymi zagłębionymi w korze.
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Generacja tego gatunku jest jednoroczna. Ogłodek brzozowiec jest gatunkiem monogamicznym i monofagicznym. Występuje na terenie całego kraju.
Znaczenie gospodarcze[edytuj | edytuj kod]
Atakuje osłabione brzozy od wierzchołka ku dołowi. Zakłada swoje żerowiska na konarach, gałęziach i pniach. Występuje też na zdrowych drzewach, powodując ich obumieranie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Scolytus ratzeburgii E.W.Janson, 1856. [w:] GBIF Backbone Taxonomy [on-line]. GBIF Secretariat. [dostęp 2022-09-25]. (ang.).
- ↑ Scolytus ratzeburgii. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2022-09-25].
- ↑ Scolytus ratzeburgii. [w:] Mapa Bioróżnorodności [on-line]. [dostęp 2022-09-25]. (pol.).