Okres podwójnego obiegu pieniądza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Okres podwójnego obiegu pieniądza – okres przejściowy pomiędzy datą wprowadzenia euro w danym państwie członkowskim przystępującym do strefy euro oraz ostatnią datą, w której dotychczasowa waluta krajowa może być używana jako prawny środek płatniczy równolegle do waluty euro. W tym czasie waluta krajowa określana jest mianem podjednostki euro. W okresie podwójnego obiegu pieniądza do obiegu wprowadzane są jednocześnie banknoty i monety euro oraz są wycofywane z niego banknoty i monety waluty krajowej.

W okresie podwójnego obiegu pieniądza oraz w okresie poprzedzającym wprowadzenie euro w postaci gotówkowej sprzedawcy mają obowiązek podawać ceny swoich produktów zarówno w walutach narodowych, jak i w euro.

Wybrane przykłady wymiany walut[edytuj | edytuj kod]

1 stycznia 2002 euro stało się pełnoprawnym środkiem płatniczym w 12 krajach Unii Europejskiej. Okres podwójnego obiegu powinien wówczas trwać nie dłużej niż do 28 lutego 2002, jednak cztery państwa skróciły ten okres:

Okres podwójnego obiegu pieniądza w wybranych z 12 państw przyjętych do Unii Europejskiej w 2004 wynosił:

  • Słowenia od 1 do 14 stycznia 2007,
  • Cypr od 1 do 31 stycznia 2008,
  • Malta od 1 do 31 stycznia 2008,
  • Słowacja od 1 do 16 stycznia 2009,
  • Estonia od 1 do 15 stycznia 2011,
  • Łotwa od 1 do 15 stycznia 2014,
  • Litwa od 1 do 15 stycznia 2015.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wytyczne Europejskiego Banku Centralnego z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie wymiany banknotów następującej po nieodwołalnym ustaleniu kursu walutowego w związku z wprowadzeniem waluty euro (EBC/2006/10), Dz. Urz. UE L 215 z 5.8.2006 s. 44

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]