Oni (książka Teresy Torańskiej)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oni
Autor

Teresa Torańska

Tematyka

historia Polski po 1945 r.

Typ utworu

zbiór wywiadów

Data powstania

1980-1984

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Warszawa

Język

polski

Data wydania

1985

Wydawca

Wydawnictwo Przedświt

poprzednia
brak
następna
My
Teresa Torańska

Oni – książka, zawierająca zbiór wywiadów przeprowadzonych w latach 1980–1984 przez Teresę Torańską z komunistycznymi dygnitarzami okresu Polski Ludowej, sprawującymi władzę w latach 40. i 50. XX wieku[1].

Przetłumaczono ją na kilkanaście języków. Znajduje się wśród lektur dla studentów nauk społecznych i politycznych uczelni w kilku krajach[2][3].

Wydania[edytuj | edytuj kod]

Książka została wydana po raz pierwszy w 1985 r. (Copyright 1984) w tzw. drugim obiegu przez Wydawnictwo Przedświt. Słowo wstępne do książki, pt. W oczach komunistów, pod pseudonimem Jan Bujnowski, napisała Krystyna Kersten[4]. W tym samym roku w Londynie wydawnictwo Aneks opublikowało wydanie emigracyjne, przygotowane przez Ninę Smolar, w którym rozszyfrowano pseudonimy i dodano indeks nazwisk[5]. Edycja ta stała się podstawą wydań zagranicznych[3].

W latach 1985-1988 ukazało się wiele kolejnych wydań podziemnych, opublikowanych m.in. przez Krakowskie Towarzystwo Wydawnicze, Wydawnictwo Myśl, Oficynę Wydawniczą Gdańsk[6].

W oficjalnym obiegu ukazała się w 1989 r. nakładem Agencji Omnipress. Wydanie to miało inną kolejność wywiadów i nowy wstęp prof. Kersten pt. Kłopoty ze świadkami historii. Jako że istniał jeszcze Główny Urząd Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk, ocenzurowany został wywiad ze Stefanem Staszewskim, gdzie w dziesięciu miejscach tekstu oznaczono interwencję cenzury. Rok później, w drugim krajowym wydaniu, układ został zachowany, ale na końcu książki dodano wszystkie fragmenty wycięte przez cenzurę[6].

W wydaniu z 1997 r., opublikowanym nakładem Świata Książki, dodano następne dwa wywiady: z Celiną Budzyńską i Leonem Kasmanem[1]. Książka została bogato zilustrowana zdjęciami, otrzymanymi od rodzin działaczy okresu PRL[3].

Bohaterowie wywiadów[edytuj | edytuj kod]

Kolejność w pierwszym wydaniu (1985)[edytuj | edytuj kod]

Kolejność w pierwszym oficjalnym wydaniu (1989)[edytuj | edytuj kod]

  • Jakub Berman,
  • Edward Ochab,
  • Wiktor Kłosiewicz,
  • Roman Werfel,
  • Leon Chajn,
  • Stefan Staszewski,
  • Julia Minc (jako Julia Mincowa).

Kolejność w wydaniu Świata Książki (1997)[edytuj | edytuj kod]

Geneza książki[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym rozmówcą autorki był Wiktor Kłosiewicz, którego numer, jako jedynego, znalazła w warszawskiej książce telefonicznej. Następnie dziennikarz Wojciech Giełżyński przekazał Torańskiej numer telefonu Leona Chajna. Potem rozmówcy kontaktowali autorkę z kolejnymi interlokutorami[3].

Pierwsze wywiady Teresa Torańska przeprowadziła w okresie legalnego istnienia NSZZ „Solidarność” (1981): rozmowy z Wiktorem Kłosiewiczem, Edwardem Ochabem i Jerzym Morawskim (nie ukazał się w książce) opublikowane zostały jesienią 1981 w tygodniku „Polityka”, rozmowa z Leonem Chajnem ukazała się w miesięczniku „Kontrasty”. Pozostałe rozmowy zostały przeprowadzone podczas stanu wojennego[7].

Na rozmowy z Torańską nie zgodzili się Stanisław Radkiewicz i Zenon Kliszko[3]. Mimo spotkania nie doszło do wywiadu z Mieczysławem Moczarem. Autorka z kolei nie zdecydowała się na rozmowę z Władysławem Gomułką[8].

Autorka skoncentrowała się na okresie do 1956, wobec czego część materiałów z wywiadów przeprowadzanych w tym czasie, a dotyczących okresu późniejszego, ukazało się w książce Aneks, wydanej już po śmierci autorki, w 2015 r. Jej rozmówcami byli kolejni działacze okresu PRL: Jerzy Morawski, Artur Starewicz i Walenty Titkow oraz osoby niebędące prominentnymi członkami establishmentu: Artur Hajnicz, Jerzy Pomianowski i Samuel Sandler[9][10].

Kontynuacje[edytuj | edytuj kod]

Po sukcesie książki Oni Teresa Torańska wydała kilka kolejnych zbiorów rozmów z ważnymi osobami życia publicznego:

  • My (1994, wywiady z politykami obozu solidarnościowego o klęsce wyborczej roku 1993)
  • Byli (2006, wywiady z prominentnymi politykami ostatnich lat PRL)
  • Są. Rozmowy o dobrych uczuciach (2007)
  • Jesteśmy. Rozstania '68 (2008)

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Książka została nagrodzona Nagrodą Solidarności Pracowników Wydawnictw za najlepszą książkę polskiego autora wydaną w obiegu nieoficjalnym w 1986 oraz Nagrodą Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego w 1999[2][11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Sławomir Stępień: Dziennik jako źródło do badania historii PRL : na przykładzie „Dzienników politycznych” Mieczysława F. Rakowskiego. Repozytorium Cyfrowe Instytutów Naukowych. [dostęp 2018-02-07].
  2. a b Janusz R. Kowalczyk: Teresa Torańska. culture.pl, 2016-07-27. [dostęp 2018-01-25].
  3. a b c d e Wstęp do wydania iSource z 2012 r.
  4. Profesor Krystyna Kersten 25-05-1931 – 10-07-2008 (Lat 77). InMemoriam.com. [dostęp 2018-01-26].
  5. Notka na stronie wydawniczej wydania londyńskiego: „Pierwsze wydanie: Przedświt, Warszawa 1985. Drugie wydanie: Wydawnictwo Aneks, Londyn 1985”
  6. a b Polskie wydawnictwa niezależne 1976-1989. Druki zwarte: To — Tp. Muzeum Wolnego Słowa. [dostęp 2018-02-07].
  7. Notka na ostatniej kartce wydania londyńskiego.
  8. Rafał Kalukin: Nasz ostatni wywiad z Teresą Torańską. Newsweek Polska, 2013-01-02. [dostęp 2018-01-26].
  9. Andrzej Friszke: Przedmowa. W: Teresa Torańska: Aneks. Warszawa: Świat Książki, 2015. ISBN 978-83-7943-845-7.
  10. Aneks Torańska Teresa. empik.com. [dostęp 2018-02-07].
  11. Nagroda im. Ksawerego Pruszyńskiego. [w:] Polski PEN Club [on-line].