Otton Matuszek

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otton Matuszek
Otto Matuschek
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1888
Skoczów

Przebieg służby
Lata służby

1907–1932

Siły zbrojne

c. i k. Armia
Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Pińczów

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Otton Matuszek[1] vel Otto Matuschek (ur. 4 listopada 1888 w Skoczowie, zm. ?) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 listopada 1888 w Skoczowie, w ówczesnym powiecie bielskim Księstwa Górnego i Dolnego Śląska[2].

Jesienią 1907 rozpoczął służbę w cesarskiej i królewskiej Armii. Został wcielony do Śląsko-Morawskiego pułku piechoty nr 100 w Krakowie[3]. W szeregach tego pułku wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913)[4], a później walczył na frontach I wojny światowej[5][6][7]. W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne stopnie: kadeta–zastępcy oficera (starszeństwo z 1 września 1917)[8], chorążego (1908 ze starszeństwem z 1 września 1917)[9], porucznika (starszeństwo z 1 maja 1910)[10], nadporucznika (starszeństwo z 1 sierpnia 1914)[11] i kapitana (starszeństwo z 1 maja 1917)[12].

3 września 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 maja 1917 i przydzielony do 6 Dywizji Piechoty[13]. 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. W tym czasie nadal służył w dowództwie 6 Dywizji Piechoty[14].

W maju 1921 został przydzielony z Sekcji Opieki Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego do 3 pułku Strzelców Podhalańskich[15][16]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 102. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki zastępcy dowódcy 63 pułku piechoty w Toruniu z równoczesnym przeniesieniem z 3 psp[18][19]. W październiku 1923 został odkomenderowany z 63 pp do Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu[20], a w następnym miesiącu przydzielony do tej szkoły na stanowisko dowódcy oddziałów oficerskich[21]. 31 marca 1924 został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 49. lokatą w korpusie oficerów piechoty[22].

W latach 1924–1926 był słuchaczem kursu normalnego w Wyższej Szkole Wojennej (franc. École supérieure de guerre) w Paryżu[23][24]. Z dniem 1 stycznia 1927 został przydzielony do dyspozycji szefa Sztabu Generalnego z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Oddziału III Sztabu Generalnego na okres trzech miesięcy[25]. W kwietniu tego roku został przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego[26], a z dniem 5 maja 1927 wyznaczony w tym oddziale na stanowisko wojskowego inspektora transportowego[27]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[28]. Z dniem 15 lipca 1928 został przeniesiony służbowo na stanowisko delegata Sztabu Głównego przy Dyrekcji Polskich Kolei Państwowych w Katowicach[29][30]. W marcu 1931 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Pińczów na stanowisko komendanta[31][32]. W grudniu tego roku został zwolniony ze stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X[33], a z dniem 29 lutego 1932 przeniesiony w stan spoczynku[34]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Katowice. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[35]. Mieszkał w Katowicach przy ul. Wojewódzkiej 7[36].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W czasie służby w c. i k. armii otrzymał:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 230, 763, tu jako Otton Egon Matuszek.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-03-07]..
  3. ↑ Schematismus 1908 ↓, s. 632.
  4. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 578.
  5. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 471.
  6. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 631.
  7. ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 799.
  8. ↑ Schematismus 1908 ↓, s. 334.
  9. ↑ Schematismus 1909 ↓, s. 348.
  10. ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 350.
  11. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 91.
  12. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 134.
  13. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 90 z 25 września 1919, poz. 3303.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920, s. 593.
  15. ↑ Rozkaz ↓, Nr 63 z 11 maja 1921, s. 2.
  16. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 230, 763.
  17. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 28.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 544.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 305, 400.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 64 z 3 października 1923, s. 594.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 74 z 26 listopada 1923, s. 688.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 167.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 274, 343.
  24. ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 114.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 22 stycznia 1927, s. 12.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927, s. 129.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927, s. 184.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927. Dodatek Nr 1, s. 2.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928, s. 226.
  30. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 116, 163.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931, s. 96.
  32. ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 5.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 23 grudnia 1931, s. 415.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 257.
  35. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 939.
  36. ↑ Księga adresowa miasta Wielkich Katowic 1935/36 r.. Katowice: E. Kwaśnik, 1935, s. 154..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
  • Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego Kraków. [dostęp 2022-03-07].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Warszawa: Sztab Główny, 1931.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Otton_Matuszek&oldid=71903440”