Ozierce (obwód witebski)
 Kościół katolicki w Oziercach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 2156 |
| Kod pocztowy |
211802 |
| Tablice rejestracyjne |
2 |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 55°11′32,0″N 27°46′36,0″E/55,192222 27,776667
| |
Ozierce[2] (błr. Азярцы, Aziarcy; ros. Озерцы, Oziercy) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim. Jest siedzibą sielsowietu Ozierce.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość leży 8 km na północny wschód od Głębokiego. Nazwa pochodzi od jeziorek leżących wokół wsi. 2 km na południowy wschód od wsi przebiega droga R45 Połock–Głębokie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś Jezierce była znana w 1744 roku jako miejscowość w parafii w Głębokiem[3]. W 1870 roku wieś leżała w wołoście Głębokie, w powiecie dziśnieńskim guberni wileńskiej. Majątek ziemski Ozierce należał wówczas do rodziny Korsaków.
Folwark i dobra Ozierec zostały opisane w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego[4]. Z opisu wynika, że w 1886 roku w dobrach mieszkało 497 osób, liczyły one 5818 dziesięcin ziemi dworskiej. Znajdowała się tu gorzelnia oraz kościół filialny ufundowany przez Korsaków.
W okresie międzywojennym majątek i kolonia leżały w granicach II Rzeczypospolitej w gminie wiejskiej Głębokie, w powiecie dziśnieńskim, w województwie wileńskim.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku majątek zamieszkiwało 155 osób, 86 było wyznania rzymskokatolickiego, 68 prawosławnego a 1 ewangelickiego. Jednocześnie 126 mieszkańców zadeklarowało polską a 29 białoruską przynależność narodową. Było tu 10 budynków mieszkalnych[5].
W 1931 majątek liczył 12 domów, które zamieszkiwało 143 osoby[6].
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku wieś znalazła się pod okupacją sowiecką, w granicach BSRR. Leżała w rejonie głębockim obwodu wilejskiego. W latach 1941-1944 była pod okupacją niemiecką. Następnie leżała w BSRR, od 20 września 1944 w obwodzie połockim, od 8 stycznia 1954 r. w obwodzie mołodeczańskim, a od 20 stycznia 1960 r. w obwodzie witebskim.
Od 1991 roku w Republice Białorusi.
Obecnie[edytuj | edytuj kod]
W 1995 roku w miejscowości znajdowało się 306 gospodarstw, 786 mieszkańców. W 2010 roku istniały 273 domy, 680 mieszkańców. Znajduje się tutaj szkoła średnia, centrum kulturalno-sportowe, biblioteka z muzeum etnograficznym oraz przychodnia zdrowia.
Dwór[edytuj | edytuj kod]
Miejscowe dobra należały niegdyś do Ciechanowieckich, później przez dłuższy czas do Korsaków. Chorąży Michał Korsak sprzedał dobra Józefowi Korsakowi, po którym odziedziczył je jego syn Erazm, marszałek lepelski[4]. W końcu XIX wieku odziedziczyła je jego córka Zofia Oskierczyna i do 1939 roku dobra należały do rodu Oskierków.
W miejscowości znajduje się późnoklasycystyczny dwór z drugiej połowy XIX w., wybudowany prawdopodobnie przez Korsaków. Budynek został wpisany do Państwowego spisu historycznych i kulturowych zabytków Republiki Białorusi. Dwór składa się z dwóch parterowych prostopadłych korpusów wzniesionych na planach prostokątów. Elewacje ozdabiają boniowanie, nadokienniki i fryz arkadowy. Obecnie w budynku mieszczą się biura.
Zachowały się fragmenty parku dworskiego, stajnie oraz budynki gospodarcze. Jeden z budynków gospodarczych został zburzony na pocz. XXI w. w celu budowy kościoła katolickiego św. Apostołów Piotra i Pawła.
Parafia rzymskokatolicka[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość jest siedzibą parafii św. Apostołów Piotra i Pawła w Oziercach, w dekanacie głębockim diecezji witebskiej[7]. Kościół parafialny został wybudowany w 2007 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Spis parafii diecezji wileńskiej z 1744 roku. 2011-02-20. [dostęp 2017-03-23].
- ↑ a b Ozierec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 786.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 46.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 16.
- ↑ Catholic.by - Diecezja Witebska (Vitebscen(sis)) [online], catholic.by [dostęp 2017-03-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-15] (pol.).