Pachnephorus moseykoi

Pachnephorus moseykoi
Zoia, 2007
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	stonkowate
Podrodzina	Eumolpinae
Plemię	Bromiini
Rodzaj	Pachnephorus
Podrodzaj	Pachnephorus s.str.
Gatunek	Pachnephorus moseykoi

Pachnephorus moseykoi – gatunek chrząszcza z rodziny stonkowatych i podrodziny Eumolpinae.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2007 roku przez Stefana Zoię. Jako lokalizację typową wskazano Sarh w regionie Region Szari Środkowe na południu Czadu. Epitet gatunkowy nadany został na cześć koleopterologa, Aleksieja Mosejki.

Morfologia

Chrząszcz o ciele długości od 2,3 do 3,3 mm. Ubarwienie ma błyszczące, niemetaliczne, ciemnobrązowe z rudobrązowymi głaszczkami i czułkami. Głowa ma na regularnie wypukłym czole płytką bruzdkę podłużną. Powierzchnia czoła jest punktowana, miejscami delikatnie mikrosiateczkowana, porośnięta białymi, a w dwóch kropkach jasnobrązowymi łuskami o długości od 3 do 4 razy większej niż szerokość i wcięciu sięgającym do ⅓ długości. Nadustek ma delikatne punkty, a po bokach opatrzony jest kilkoma szczecinkami. Niewiele szersze niż długie przedplecze ma umiarkowanie grubo i gęsto punktowaną powierzchnię oraz nabrzmiałe w odsiebnych ⅓ boki. Na bokach przedplecza występują białe i brązowe, od 2,5 do 3 razy dłuższe niż szerokie łuski, rozdwojone do ⅓ swej długości. Na dysku przedplecza łuski są co najmniej 4 razy dłuższe niż szerokie. Pokrywy są półtora raza dłuższe niż szerokie, w nasadowej ⅓ wciśnięte, o bokach w początkowych ⅔ równoległych do słabo zakrzywionych, a dalej równomiernie zakrzywionych ku wierzchołkom. Rzędy są grubo punktowane, opatrzone białymi szczecinkami. Międzyrzędy są wypukłe, węższe niż punkty rzędów, zaopatrzone w czterokrotnie dłuższe niż szerokie, rozdwojone maksymalnie do ⅓ długości łuski. Podgięcia pokryw są szerokie i mają pojedynczy szereg białawych szczecinek. Epimery przedtułowia są silnie punktowane, w odsiebnych narożach mające kilka białawych szczecinek. Epimery śródtułowia są całkiem nagie. Epimery zatułowia są wąskie, zaopatrzone w pojedynczy szereg punktów, z których każdy ma jedną białawą szczecinkę. Zapiersie porastają po bokach białe, rozdwojone szczecinki, a pośrodku białe włoski. Na odnóżach występują białawe, rozdwojone szczecinki. U samców przednia para odnóży ma stopy zwieńczone dwoma pazurkami, z których wewnętrzny jest rozdwojony, a zewnętrzny pojedynczy.

Występowanie

Gatunek afrotropikalny, znany z Senegalu, Gambii, Gwinei Bissau, Sierra Leone, Mali, Czadu, Sudanu, Etiopii, Ghany i Konga.