Pademelon

Pademelon
	Thylogale
	J.E. Gray, 1837
	; Przedstawiciel rodzaju – pademelon czerwonoszyi (T. thetis)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	ssaki niższe
Nadrząd	torbacze
Rząd	dwuprzodozębowce
Nadrodzina	Macropodoidea
Rodzina	kangurowate
Podrodzina	kangury
Plemię	Dendrolagini
Rodzaj	pademelon
	Typ nomenklatoryczny
	Halmaturus (Thylogale) eugenii J.E. Gray, 1837 (= Halmaturus thetis Lesson, 1828)
Synonimy
	Conoyces Lesson, 1842; Thylacogale Agassiz, 1846;
	Conoyces Lesson, 1842; Thylacogale Agassiz, 1846;
Gatunki
	8 gatunków (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście
	8 gatunków (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Pademelon^[4] (Thylogale) – rodzaj ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii (włącznie z Tasmanią) i Nowej Gwinei^[5]^[6]^[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 29–66,7 cm, długość ogona 27–57 cm; masa ciała samic 1,8–10 kg, samców 2,5–12 kg^[6]^[8].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1837 roku angielski zoolog John Edward Gray na łamach The Magazine of Natural History and Journal of Zoology, Botany, Mineralogy, Geology and Meteorology^[1]. Jako gatunek typowy Gray wyznaczył w ramach monotypii pademelona czerwonoszyjego (T. thetis).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Thylogale i Thylacogale: gr. θυλακος thulakos ‘wór’; γαλεή galeē lub γαλή galē ‘łasica’^[9].
Conoyces: etymologia nieznana, Lesson nie podał znaczenia nazwy rodzajowej^[10]. Gatunek typowy: Didelphis brunii von Schreber, 1777

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki^[11]^[8]^[5]^[4]:

Thylogale billardierii Desmarest, 1822) – pademelon rudobrzuchy
Thylogale thetis (Lesson, 1828) – pademelon czerwonoszyi
Thylogale stigmatica (Gould, 1860 – pademelon czerwononogi
Thylogale browni (Ramsay, 1887) – pademelon nowogwinejski
Thylogale brunii (von Schreber, 1778) – pademelon śniady
Thylogale calabyi Flannery, 1992 – pademelon stokowy

Opisano również gatunki wymarłe:

Thylogale christenseni Hope, 1981^[12] (Nowa Gwinea; holocen).
Thylogale ignis Flannery, Rich, Turnbull & Lundelius, 1992^[13] (Australia; pliocen).

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Nowa nazwa dla Thylogale J.E. Gray, 1837.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b J.E. Gray. Description of some new or little known Mammalia, principally in the British Museum Collection. „The Magazine of Natural History and Journal of Zoology, Botany, Mineralogy, Geology and Meteorology”. New Series. 1, s. 583, 1837. (ang.).
↑ R.-P. Lesson: Nouveau Tableau du Règne Animal: Mammifères. Paris: Arthus Bertrand, 1842, s. 194. (fr.).
↑ Index universalis. W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 370. (łac.).
↑ ^a ^b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 17, 18. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 92–94. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ ^a ^b M. Eldridge & G. Coulson: Family Macropodidae (Kangaroos and Wallabies). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 699–701. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Thylogale. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-26].
↑ ^a ^b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 63. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
↑ Palmer 1904 ↓, s. 678.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 199.
↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-09]. (ang.).
↑ J.H. Hope. A new species of Thylogale (Marsupialia: Macropodidae) from Mapala Rock Shelter, Jaya (Carstensz) Mountains, Irian Jaya (western New Guinea), Indonesia. „Records of the Australian Museum”. 33 (8), s. 370, 1981. (ang.).
↑ T.F. Flannery, T.H. Rich, W.D. Turnbull & E.L. Lundelius. The Macropodoidea (Marsupialia) of the Early Pliocene Hamilton local fauna, Victoria, Australia. „Fieldiana”. Geology. New series. 25, s. 19, 1992. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).

[3] Nowa nazwa dla Thylogale J.E. Gray, 1837.

[Gray-1] J.E. Gray. Description of some new or little known Mammalia, principally in the British Museum Collection. „The Magazine of Natural History and Journal of Zoology, Botany, Mineralogy, Geology and Meteorology”. New Series. 1, s. 583, 1837. (ang.).

[les-2] R.-P. Lesson: Nouveau Tableau du Règne Animal: Mammifères. Paris: Arthus Bertrand, 1842, s. 194. (fr.).

[aga-4] Index universalis. W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 370. (łac.).

[Cichocki&inni-5] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 17, 18. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-6] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 92–94. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Eldridge&Coulson-7] M. Eldridge & G. Coulson: Family Macropodidae (Kangaroos and Wallabies). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 699–701. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).

[Wilson&Reeder-8] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Thylogale. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-26].

[amw-9] Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 63. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).

[CITEREFPalmer1904[http://books.google.com/books?id=ApMeAQAAIAAJ&pg=PA678_678]-10] Palmer 1904 ↓, s. 678.

[CITEREFPalmer1904[http://books.google.com/books?id=ApMeAQAAIAAJ&pg=PA199_199]-11] Palmer 1904 ↓, s. 199.

[mdd-12] N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-09]. (ang.).

[hope-13] J.H. Hope. A new species of Thylogale (Marsupialia: Macropodidae) from Mapala Rock Shelter, Jaya (Carstensz) Mountains, Irian Jaya (western New Guinea), Indonesia. „Records of the Australian Museum”. 33 (8), s. 370, 1981. (ang.).

[fla&inni-14] T.F. Flannery, T.H. Rich, W.D. Turnbull & E.L. Lundelius. The Macropodoidea (Marsupialia) of the Early Pliocene Hamilton local fauna, Victoria, Australia. „Fieldiana”. Geology. New series. 25, s. 19, 1992. (ang.).

[1]

[2]

[a]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]