Park Narodowy Guatopo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Narodowy Guatopo
Parque nacional Guatopo
Ilustracja
park narodowy
Państwo

 Wenezuela

Położenie

stan Miranda, stan Guárico

Data utworzenia

31 marca 1958

Powierzchnia

1224,64 km²

Ochrona

kategoria IUCNII (park narodowy)

Położenie na mapie Wenezueli
Mapa konturowa Wenezueli, u góry znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Guatopo”
Ziemia10°04′35″N 66°24′59″W/10,076389 -66,416389
Strona internetowa

Park Narodowy Guatopo (hiszp. Parque nacional Guatopo) – park narodowy w północnej części Wenezueli położony w stanach Miranda I Guárico. Został utworzony 31 marca 1958 roku i zajmuje obszar 1224,64 km². W 2005 roku został zakwalifikowany przez BirdLife International jako ostoja ptaków IBA. Na północny wschód od niego znajduje się Park Narodowy Laguna de Tacarigua[1][2][3][4].

Mapa parku

Opis[edytuj | edytuj kod]

Park obejmuje część pasma górskiego Serranía del Interior w dorzeczach rzek Lagartijo, Taguaza, Taguacita, Cuira i Orituco, na wysokościach od 200 m do 1430 m n.p.m. Najwyższym szczytem jest Cerro Azul. Niżej położoną część parku pokrywa tropikalny wilgotny las górski. Wyżej występuje las mglisty[1][2][5][6].

Średnia roczna temperatura w parku wynosi w zależności od wysokości od +18 °C do +32 °C, a średnie roczne opady od 1400 mm do 2800 mm[5].

Flora[edytuj | edytuj kod]

Do tej pory w parku zinwentaryzowano ponad 400 gatunków roślin. Przeważają takie gatunki drzew jak narażone na wyginięcie (VU) Cedrela fissilis, Tabebuia chrysantha i Pterocarpus acapulcensis, a także m.in.: ogorzałka wełnista, Erythrina poeppigiana, Bursera simaruba, Cecropia peltata, Ficus glabrata, Pterocarpus officinalis, Guazuma ulmifolia, Enterolobium cyclocarpum, puchowiec pięciopręcikowy i łoskotnica pękająca[5][2][6].

W podszycie występują głównie rośliny z rodzajów Kalatea i Heliconia. Rośliny pnące i epifityczne reprezentowane są przeważnie przez rodziny obrazkowate, bromeliowate, storczykowate i pieprzowate[5][2].

Do endemicznych gatunków tu występujących należą narażony na wyginięcie (VU) Asterogyne spicata, a także m.in.: Justicia oxypages, Heliconia rodriguensis, Piper guatopoense, Borojoa universitatis i Tresanthera thyrsiflora[5][2].

Fauna[edytuj | edytuj kod]

Ssaki występujące w parku to krytycznie zagrożony wyginięciem (CR) czepiak brązowy, narażone na wyginięcie (VU) zębolita olbrzymia, pekari białobrody, tapir amerykański i ocelot tygrysi, a także m.in.: kapucynka oliwkowa, wyjec rudy, mazama ruda, mulak białoogonowy, pancernik dziewięciopaskowy, paka nizinna, aguti złocisty, kolczakowiec kajeński, jaguar amerykański, puma płowa, ocelot wielki, ocelot nadrzewny, jaguarundi amerykański i dydelf czarnouchy[1][2][5][6].

Żyją tu aż 403 gatunki ptaków. Są to zagrożony wyginięciem (EN) czyż czerwony, narażone na wyginięcie (VU) ara zielona, czubacz hełmiasty i harpia wielka, a także m.in.: jaskólak, myszołowczyk, czakalaka rdzaworzytna, rudzianka wielka, pustelnik rdzawogardły, pieprzojad zmienny, kacykowiec rdzaworzytny i barwniczka liliowosterna. Do endemicznych gatunków należą m.in.: fiołkowik, tyrańczyk wenezuelski, tyrańczyk żółtobrzuchy i owocojad wenezuelski[1][2][5].

Gady żyjące w parku to m.in.: boa dusiciel, Chironius carinatus, Chironius multiventris, Pseustes poecilonotus, żararaka lancetowata, grzechotnik straszliwy, kajman okularowy i rychlik nadbrzeżny. Płazy to m.in: Mannophryne oblitterata i Mannophryne herminae[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Parque nacional Guatopo [online], www.inparques.gob.ve [dostęp 2024-03-08] (hiszp.).
  2. a b c d e f g Parque Nacional Guatopo [online], datazone.birdlife.org [dostęp 2024-03-08] (hiszp.).
  3. 64° Aniversario del Parque Nacional Guatopo [online], www.inparques.gob.ve [dostęp 2024-03-08] (hiszp.).
  4. Laguna de Tacarigua [online], www.inparques.gob.ve [dostęp 2024-04-20].
  5. a b c d e f g h Perfil de Área Protegida – Venezuela Parque Nacional Guatopo [online], www.parkswatch.org [dostęp 2024-03-08] (hiszp.).
  6. a b c Parque Nacional Guatopo (2004) [online], SlideShare, 22 kwietnia 2011 [dostęp 2024-03-08] (hiszp.).