Państwo środkowofrankijskie

Państwo środkowofrankijskie
Regnum Francorum Medium
	843–855
Ustrój polityczny	monarchia
Głowa państwa	król środkowofrankijski Lotar II i Ludwik II (cesarz)
Status terytorium	królestwo
Traktat w Verdun	843
Podział państwa po śmierci Lotara I	855
Religia dominująca	chrześcijaństwo

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 24 gru 2017, była oparta na tej wersji.

Państwo środkowofrankijskie (nazwane również Królestwem Lotara, łac. Lotharii Regnum) – jedno z trzech państw powstałych na mocy traktatu z Verdun z 843 roku. Jego królem został najstarszy syn Ludwika I Pobożnego, Lotar I, który zatrzymał także godność cesarską.

Obszar państwa był niejednolity pod względem geograficznym i etnicznym. W jego skład wchodziły:

Królestwo Włoch
Burgundia
Prowansja
zachodnia Austrazja z Niderlandami i Fryzją – do ujścia Wezery

Królestwo rozpadło się po śmierci Lotara I w 855 roku na trzy królestwa, których władcami zostali jego synowie:

Lotaryngii składająca się z zachodniej Austrazji i dolnej Burgundii – jego władcą został Lotar II
Prowansji (łac. regnum provinciae) w skład którego wchodziła także górna Burgundiia – jego władcą został Karol
Italii – jego władcą został Ludwik II

Porozumienie sukcesyjne zawarte 8 sierpnia 870 w Meerssen pomiędzy Karolem II Łysym a Ludwikiem Niemieckim zakończyło symbolicznie istnienie odrębnego Królestwa Lotaryngii, będącego pozostałością państwowości środkowofrankijskiej.

Zobacz też