Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912
IO 1908 IO 1920
Ilustracja
Ilustracja z oficjalnego raportu.
Dyscyplina

piłka nożna

Organizator

MKOl

Szczegóły turnieju
Gospodarz

Sztokholm Szwecja

Otwarcie

29 czerwca 1912, Sztokholm

Zamknięcie (finał)

5 lipca 1912, Solna

Liczba drużyn

11 (z 1 konfederacji)

Stadion

3 (w 3 miastach)

I miejsce

 Wielka Brytania

II miejsce

 Dania

III miejsce

 Holandia

Statystyki turnieju
Liczba meczów

17

Liczba bramek

94 (5,53 na mecz)

Król strzelców

Gottfried Fuchs (10 goli)

Piłka nożna na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 w Sztokholmie rozgrywana była w dniach 29 czerwca – 5 lipca 1912 roku[1]. Piłka nożna była jedną ze 102 zawodów rozgrywanych podczas igrzysk olimpijskich 1912, a także po raz 4. była w programie letnich igrzysk olimpijskich. W turnieju wzięło udział 11 reprezentacji (wszystkie z Europy). Złoty medal zdobyła reprezentacja Wielkiej Brytanii[2]. Natomiast srebrny i brązowy medal zdobyły kolejno, podobnie jak na turnieju olimpijskim 1908 w Londynie, reprezentacja Danii i reprezentacja Holandii[3][4].

Miasta i stadiony[edytuj | edytuj kod]

Mecze odbyły się na trzech miastach:

Sztokholm
Mapa konturowa regionu Sztokholm
Lokalizacja miast-gospodarzy
Stadion Olimpijski
Pojemność: 33 000
Solna
Råsunda IP
Traneberg
Tranebergs

Uczestnicy[edytuj | edytuj kod]

Do turnieju zgłosiła się rekordowa liczba 11 reprezentacji (wszystkie z Europy), w tym reprezentacja Wielkiej Brytanii.

Początkowo zgłosiły się również reprezentacja Belgii i reprezentacja Francji, jednak na krótko przed losowaniem wycofały się z udziału, natomiast zgłoszenie reprezentacji Czech zostało odrzucone z powodu braku członkostwa w FIFA.

Składy[edytuj | edytuj kod]

W turnieju udział wzięło 135+28 zawodników[5]:

Przebieg turnieju[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej rundzie turnieju reprezentacja Szwecji odpadła w meczu otwarcia po przegranej 4:3 po dogrywce z reprezentacją Holandii po decydującym golu Jana Vosa. Reprezentacja Finlandii wygrała 3:2 po dogrywce z reprezentacją Włoch 29 czerwca 1912 roku na Tranebergs w Tranebergu.

Od drugiej rundy udział w turnieju rozpoczęły: reprezentacja Danii, reprezentacja Norwegii, reprezentacja Imperium Rosyjskiego (przegrana 2:1 z reprezentacją Finlandii), reprezentacja Węgier oraz reprezentacja Wielkiej Brytanii, która wygrała 7:0 z reprezentacją Węgier, a gole zdobyli: 6 goli Harold Walden oraz 1 gola kapitan Vivian Woodward – środkowy napastnik Chelsea Londyn, mistrz olimpijski 1908.

Natomiast w półfinale reprezentacja Wielkiej Brytanii wygrała 4:0 z reprezentacją Finlandii, a w drugim półfinale reprezentacja Danii wygrała 4:1 z reprezentacją Holandii, dla której samobójczego gola zdobył Harald Hansen. W finale turnieju po raz drugi zagrały reprezentacja Wielkiej Brytanii i reprezentacja Danii, w którym Team GB wygrał 4:2 i tym samym obronił tytuł mistrza olimpijskiego, natomiast reprezentacja Danii od 30. minuty grała w osłabieniu z powodu kontuzji Charlesa Buchwalda.

Dla drużyn, które odpadły z turnieju, rozegrano tzw. Turniej pocieszenia, który wygrała reprezentacja Węgier[6]. Medali za miejsca w turnieju nie przyznano[3].

Zawodnik reprezentacji Cesarstwa NiemieckiegoGottfried Fuchs wyrównał rekord zdobytych goli w rozgrywkach międzynarodowych (ustanowiony przez Duńczyka Sophusa Nielsena na turnieju olimpijskim 1908) z 10 golami przeciwko reprezentacji Imperium Rosyjskiego. Rekord utrzymał się do 2001 roku.

Drabinka[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza runda Druga runda Półfinały Finał
                           
 Wielka Brytania            
   wolny los
30 czerwca – Sztokholm
     Węgry  
  Finlandia  2
    Imperium Rosyjskie  1  
 wolny los  
2 lipca – Sztokholm
  29 czerwca – Sztokholm   Włochy  
  Dania  4
2
    Holandia  1  
  Finlandia  3
30 czerwca – Sztokholm
   Imperium Rosyjskie    
  Dania  7
wolny los
    Norwegia  0  
     Dania
4 lipca – Sztokholm
   wolny los  
  Holandia  9
    Finlandia  0
   Norwegia  
30 czerwca – Sztokholm
 wolny los    
  Holandia  3
29 czerwca – Sztokholm
   Cesarstwo Austrii Austria  1  
  Holandia  4
4 lipca – Sztokholm
  Szwecja  3  
  Wielka Brytania  4
29 czerwca – Sztokholm
    Dania  2   Mecz o 3. miejsce
 Cesarstwo Austrii Austria  5
2 lipca – Sztokholm  
  Cesarstwo Niemieckie  1  
  Wielka Brytania  4      
30 czerwca – Sztokholm
    Finlandia  0        
  Wielka Brytania  7
  Węgry  0  


Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]

29 czerwca 1912
11:00
Włochy 
2:3
(Dogrywka)
(2:2)
Rosja Finlandia
Tranebergs IP, Traneberg
Widzów: 600
Sędzia: Cesarstwo Austrii Hugo Meisl

29 czerwca 1912
15:00
Austria Cesarstwo Austrii
5:1
(0:1)
Cesarstwo Niemieckie Niemcy
Råsunda IP, Solna
Widzów: 2 000
Sędzia: Holandia Herbert James Willing

29 czerwca 1912
19:00
Szwecja 
Ivar Svensson Gol 3'80'
Erik Börjesson Gol 62' (k)
3:4
(Dogrywka)
(3:4, 3:3, 1:2)
 Holandia
Gol 28'52' Nico Bouvy
Gol 43'91' Jan Vos
Stadion Olimpijski, Sztokholm
Widzów: 14 000
Sędzia: Wielka Brytania George Wagstaffe Simmons

Druga runda[edytuj | edytuj kod]

30 czerwca 1912
10:00
Finlandia Rosja
2:1
(1:0)
 Imperium Rosyjskie
Tranebergs IP, Traneberg
Widzów: 300
Sędzia: Szwecja Per Sjöblom

30 czerwca 1912
13:30
Wielka Brytania 
Harold Walden Gol 21'23'49'53'55'85'
Vivian Woodward Gol 45'
7:0
(3:0)
 Węgry Stadion Olimpijski, Sztokholm
Widzów: 8 000
Sędzia: Holandia Christiaan Jacobus Groothoff

30 czerwca 1912
16:30
Dania 
Anthon Olsen Gol 4'70'88'
Vilhelm Wolfhagen Gol 25'
Nils Middelboe Gol 37'
Sophus Nielsen Gol 60'85'
7:0
(3:0)
 Norwegia Råsunda IP, Solna
Widzów: 700
Sędzia: Szwecja Ruben Gelbord

30 czerwca 1912
19:00
Holandia 
3:1
(3:1)
Cesarstwo Austrii Austria
Råsunda IP, Solna
Widzów: 7 000
Sędzia: Szkocja David Philip

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

2 lipca 1912
15:00
Wielka Brytania 
4:0
(2:0)
Rosja Finlandia Stadion Olimpijski, Sztokholm
Widzów: 4 000
Sędzia: Szwecja Ruben Gelbord

2 lipca 1912
19:00
Dania 
4:1
(3:0)
 Holandia
Gol 85' (sam) Harald Hansen
Stadion Olimpijski, Sztokholm
Widzów: 6 000
Sędzia: Ede Herczog

Mecz o 3. miejsce[edytuj | edytuj kod]

4 lipca 1912
15:00
Holandia 
Jan van der Sluis Gol 24'57'
Huug de Groot Gol 28'86'
Jan Vos Gol 29'43'46'74'78'
9:0
(4:0)
Rosja Finlandia Råsunda IP, Solna
Widzów: 1 000
Sędzia: Szwecja Per Sjöblom

Finał[edytuj | edytuj kod]

4 lipca 1912
19:00
Wielka Brytania 
4:2
(4:1)
 Dania
Gol 27'81' Anthon Olsen
Stadion Olimpijski, Sztokholm
Widzów: 25 000
Sędzia: Holandia Christiaan J. Groothoff

Turniej pocieszenia[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacja Węgier przystąpiła do turnieju dopiero od drugiej rundy.

Pierwsza runda[edytuj | edytuj kod]

1 lipca 1912
11:00
Austria Cesarstwo Austrii
1:0
(1:0)
 Norwegia Tranebergs IP, Traneberg
Widzów: 200
Sędzia: Szwecja Per Sjöblom

1 lipca 1912
17:00
 Cesarstwo Niemieckie
Gottfried Fuchs Gol 2'9'21'28'34'
Gottfried Fuchs Gol 46'51'55'65'69'
Fritz Förderer Gol 6'27'53'66'
Karl Burger Gol 30'
Emil Oberle Gol 58'
16:0
(8:0)
 Imperium Rosyjskie Råsunda IP, Solna
Widzów: 2 000
Sędzia: Holandia Christiaan Jacobus Groothoff

1 lipca 1912
19:00
Włochy 
1 : 0
(1:0)
 Szwecja Råsunda IP, Solna
Widzów: 2 500
Sędzia: Holandia Herbert James Willing

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

3 lipca 1912
15:00
Węgry 
Imre Schlosser Gol 3'39'82'
3 : 1
(2:0)
Cesarstwo Niemieckie Cesarstwo Niemieckie
Råsunda IP, Solna
Widzów: 2 000
Sędzia: Holandia Christiaan Jacobus Groothoff

3 lipca 1912
19:00
Austria Cesarstwo Austrii
5 : 1
(2:0)
 Włochy
Stadion Olimpijski, Sztokholm
Widzów: 3 500
Sędzia: Holandia Herbert James Willing

Finał[edytuj | edytuj kod]

5 lipca 1912
19:00
Węgry 
3 : 0
(1:0)
Cesarstwo Austrii Austria Råsunda IP, Solna
Widzów: 5 000
Sędzia: Holandia Herbert James Willing

Strzelcy[edytuj | edytuj kod]

Niemiec Gottfried Fuchskról strzelców turnieju (10 goli).

10 goli[edytuj | edytuj kod]

9 goli[edytuj | edytuj kod]

8 goli[edytuj | edytuj kod]

7 goli[edytuj | edytuj kod]

5 goli[edytuj | edytuj kod]

4 gole[edytuj | edytuj kod]

3 gole[edytuj | edytuj kod]

2 gole[edytuj | edytuj kod]

1 gol[edytuj | edytuj kod]

Gole samobójcze[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja końcowa[edytuj | edytuj kod]

Lp. Reprezentacja M Z R P BZ BS RB Pkt
 Wielka Brytania 3 3 0 0 15 2 +13 6
 Dania 3 2 0 1 13 5 +8 4
 Holandia 4 3 0 1 17 8 +9 6
4. Finlandia 4 2 0 2 5 16 −11 4
5.  Węgry 3 2 0 1 6 8 −1 4
6. Cesarstwo Austrii Austria 5 3 0 2 12 8 +4 6
7.  Cesarstwo Niemieckie 3 1 0 2 18 8 +10 2
8.  Włochy 3 2 0 1 4 8 −4 4
9.  Szwecja 2 0 0 2 3 5 −2 0
10.  Imperium Rosyjskie 2 0 0 2 1 18 −17 0
11.  Norwegia 2 0 0 2 0 8 −8 0

Medaliści[edytuj | edytuj kod]

Baza danych Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego wymienia tylko jedenastu zawodników jako medalistów z każdej reprezentacji, którzy zagrali w pierwszym meczu dla swojej reprezentacji[7]. Poniższa lista zawiera tych jedenastu graczy, a także wszystkich innych graczy, którzy przynajmniej raz wystąpili dla swojej reprezentacji podczas turnieju.

Medal Reprezentacja Zawodnicy
 Wielka Brytania Arthur Berry, Ronald Brebner, Thomas Burn, Joseph Dines, Edward Hanney, Gordon Hoare, Arthur Knight, Charles Littlewort, Douglas McWhirter, Ivan Sharpe, Harold Stamper, Harold Walden, Vivian Woodward, Gordon Wright
 Dania Paul Berth, Charles Buchwald, Hjalmar Christoffersen, Harald Hansen, Sophus Hansen, Emil Jørgensen, Ivar Lykke, Nils Middelboe, Oskar Nielsen, Poul Nielsen, Sophus Nielsen, Anthon Olsen, Axel Petersen, Axel Thufason, Vilhelm Wolfhagen
 Holandia Piet Bouman, Joop Boutmy, Nico Bouvy, Huug de Groot, Bok de Korver, Nico de Wolf, Constant Feith, Gé Fortgens, Just Göbel, Dirk Lotsij, Caesar ten Cate, Jan van Breda Kolff, Jan van der Sluis, Jan Vos, David Wijnveldt

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Football at the 1912 Summer Olympics; Football, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-01-23] (ang.).
  2. Britain’s Olympic past. thefa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-20)]. [data dostępu: 2004-03-03] (ang.).
  3. a b Wyniki w bazie FIFA (ang.).
  4. Wyniki w bazie RSSSF.com (ang.).
  5. 135 zawodników wzięło udział w turnieju głównym, a kolejnych 28 zawodników grało tylko w turnieju pocieszenia. Znanych jest również 33 zawodników rezerwowych, których nie uwzględniono.
  6. 1912 Stockholm. iffhs.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-09)]. (ang.).
  7. International Olympic Committee medal database (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]