Pomnik Stanisława Mikołajczyka w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pomnik Stanisława Mikołajczyka
w Poznaniu
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Miejsce

przed Wielkopolskim Urzędem Wojewódzkim
(al. Niepodległości 16)

Typ obiektu

posąg na cokole

Projektant

Jerzy Sobociński (rzeźbiarz), Józef Iwański (architekt)

Data odsłonięcia

1997

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pomnik Stanisława Mikołajczyka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pomnik Stanisława Mikołajczyka”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pomnik Stanisława Mikołajczyka”
52,410505°N 16,918900°E/52,410505 16,918900
Pomnik przed remontem Urzędu Wojewódzkiego

Pomnik Stanisława Mikołajczyka w Poznaniu – pomnik przedstawiający stojącą postać Stanisława Mikołajczyka, zlokalizowany przed Wielkopolskim Urzędem Wojewódzkim w centrum Poznania przy al. Niepodległości 16.

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Starania o posadowienie monumentu w Poznaniu rozpoczęło Towarzystwo im. Stanisława Mikołajczyka w 1994. Proponowano na ten cel następujące miejsca: park J.H.Dąbrowskiego, park Marcinkowskiego, pl. Andersa oraz ul. Karmelicką (skwer). W 1995 podjęto uchwałę o obecnej lokalizacji. Postawienie pomnika poprzedzały liczne dyskusje o jego formie. Zdaniem Komisji Artystycznej Urzędu Miasta winien w tej sprawie zostać rozpisany konkurs, celem uniknięcia sztampowości ujęcia tematu. Jednak członkowie Towarzystwa nalegali na tradycyjną formę rzeźby i ostatecznie przyjęto w pośpiechu zastosowane rozwiązanie, bowiem zbliżała się 95. rocznica urodzin i 30. rocznica śmierci premiera.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Rzeźba jest autorstwa Jerzego Sobocińskiego, a całość koncepcji stworzył architekt Józef Iwiański. Rzeźba wykonana jest z brązu i stoi na granitowym cokole. Stanisław Mikołajczyk stoi w lekkim rozkroku, ubrany w długi płaszcz emigranta (zwany też płaszczem-losem[1]). Według Joanny Figuły-Czech (patrz źródło) pomnik jest melanżem rzeźby dziewiętnastowiecznej i pozy doby komunizmu. Postać robi wrażenie nadętej, schematycznie opracowanej, a jej usytuowanie nie jest optymalne, szczególnie z punktu widzenia osób wychodzących z Urzędu Wojewódzkiego.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Pomniki w najbliższej okolicy (nieistniejące i istniejące):

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jacek Y. Łuczak, Spacerownik Poznański, Biblioteka Gazety Wyborczej, Agora, Warszawa, 2013, s.194, ISBN 978-83-268-0055-9

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Joanna Figuła-Czech, Między ideą i realizacją. Poznańskie pomniki po 1989 roku, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/2001, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2001, ss. 235-237, ISSN 0137-3552