Raúl Alfonsín

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Raúl Alfonsín
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1927
Chascomús

Data i miejsce śmierci

31 marca 2009
Buenos Aires

Prezydent Argentyny
Okres

od 10 grudnia 1983
do 8 lipca 1989

Przynależność polityczna

Radykalna Unia Obywatelska

Poprzednik

Reynaldo Bignone

Następca

Carlos Saúl Menem

podpis
Odznaczenia
Łańcuch Orderu Wyzwoliciela San Martina (Argentyna) Wielki Mistrz Orderu Maja (Argentyna) Wielki Łańcuch Orderu Sikatuny (Filipiny) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy z Wielkim Łańcuchem (1951-2001)

Raúl Ricardo Alfonsín Foulkes (ur. 12 marca 1927 w Chascomús, zm. 31 marca 2009 w Buenos Aires[1]) – argentyński polityk, prezydent kraju w latach 1983–1989.

Uczęszczał do akademii wojskowej (Liceo Militar) w General San Martín, później studiował prawo na Uniwersytecie Narodowym La Plata, które ukończył w 1950 roku. Wrócił do rodzinnego Chascomús, gdzie założył czasopismo El Imparcial, a także zajmował się lokalną działalnością polityczną[2]. Od 1945 roku był działaczem Radykalnej Unii Obywatelskiej (UCRUnión Cívica Radical).

Jan Paweł II oraz Raúl Alfonsín w Casa Rosada (1987)

W 1963 roku, gdy prezydentem Argentyny został Arturo Umberto Illia, Raúl Alfonsín został wybrany do Kongresu. W 1973 roku bezskutecznie ubiegał się o nominację UCR w wyborach prezydenckich, wygranych ostatecznie przez peronistę Héctora José Cámpora[2].

W okresie brudnej wojny, który rozpoczął się w 1976 roku po obaleniu peronistów przez juntę dowodzoną przez Jorge Rafaela Videlę, Raúl Alfonsín protestował przeciwko naruszeniom praw człowieka. Jego publikacje prasowe z tego okresu zostały zebrane w książce La cuestión Argentina, wydanej w 1981 roku[2].

Po porażce Argentyny w wojnie o Falklandy-Malwiny rząd junty stracił poparcie społeczne i pozwolił na zorganizowanie, w 1983 roku, demokratycznych wyborów (pierwszych od 1976 roku), w których Alfonsin, jako kandydat UCR, pokonał konkurującego z nim peronistę z Partii Justycjalistycznej Ítalo Lúdera. Jego prezydentura przypadła na okres wysokiej inflacji, poważnego długu publicznego, sporów pracowniczych, a także problemów związanych z niezadowoleniem w kręgach wojskowych. Aby ustabilizować gospodarkę negocjował pożyczki z Międzynarodowego Funduszu Walutowego, a także wprowadził w życie program ekonomiczny o nazwie Austral plan, który odniósł jednak umiarkowany sukces. Ścigał członków junty oskarżonych o łamanie praw człowieka, doprowadził do procesów sądowych, w których m.in. byli prezydenci Jorge Rafael Videla i Roberto Eduardo Viola zostali skazani na wyroki dożywotniego więzienia. Pod koniec prezydentury (1987–1988), pod wpływem nacisku armii, która odbudowywała swoją pozycję, Augustin ułaskawił część skazanych oficerów, a także zaproponował inwestycje odnawiające wojsko[2]. W okresie swojej prezydentury lansował m.in. projekt przeniesienia stolicy kraju do Viedma w Patagonii, który jednak upadł m.in. z powodu sprzeciwu peronistów[3].

8 lipca 1989 roku, z powodu nie rozwiązanych problemów gospodarczych i społecznych, ustąpił z urzędu prezydenta na 6 miesięcy przed końcem kadencji. Po ustąpieniu z urzędu pozostał aktywistą UCR[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zmarł były prezydent Argentyny Raul Alfonsin. (pol.).
  2. a b c d e Raul Alfonsin, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2019-01-12] (ang.).
  3. Tomasz Surdel: Słynne Buenos Aires przestanie być stolicą Argentyny?. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. 2014-01-16. [dostęp 2014-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)]. (pol.).