Rajmund Bergel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rajmund Bergel
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1894
Jordanów

Data i miejsce śmierci

2 sierpnia 1937
Myślenice

Przebieg służby
Lata służby

od 1914

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

II Brygada Legionów Polskich, 3 Pułk Piechoty Legionów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa (bitwa pod Kaniowem)

Późniejsza praca

nauczyciel, literat

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941)
Multimedia w Wikimedia Commons

Rajmund Michał Bergel (ur. 12 sierpnia 1894 w Jordanowie[1], zm. 2 sierpnia 1937 w Myślenicach) – polski poeta, krytyk literacki, dramaturg, kapitan piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn sędziego Andrzeja i Marii, z domu Płatkowska[1]. Ukończył gimnazjum w Tarnowie[1]. Wydawał pismo „Kujmy Broń”[1]. Był działaczem „Promienistych” – młodzieżowej organizacji niepodległościowej. Wraz z ojcem – Andrzejem – w latach 1912–1913 na terenie Tarnowa zakładał oddziały Związku Strzeleckiego. Studiował polonistykę i historię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Przerwał studia wstępując do wojska.

Od 1914 pełnił służbę w 2 pułku piechoty Legionów[1]. Przeszedł z pułkiem przez front austriacko-rosyjski pod Rarańczą,. Uczestniczył 11 maja 1918 w bitwie pod Kaniowem, gdzie dostał się do niewoli niemieckiej[1]. Podczas pobytu w obozach jenieckich w Brześciu i Güstrow nabawił się choroby płuc.

Po wojnie pełnił służbę w Wojsku Polskim[1]. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 849. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1923 pełnił służbę w 67 pułku piechoty w Brodnicy będąc jednocześnie „odkomenderowany” na Uniwersytet Jagielloński, na którym kontynuował studia[2]. W 1924 był już oficerem rezerwy 67 pp[3]. Z czynnej służby wojskowej został zwolniony ze względu na stan zdrowia.

Ukończył przerwane studia, objął posadę nauczyciela w Państwowym Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Myślenicach, gdzie uczył języka polskiego[4] i pracował przez dziesięć lat do 1 grudnia 1933.

Był twórcą postromantycznych wierszy na temat walki legionistów („Tułaczym szlakiem”), pisał również dramaty, prace historyczne i z zakresu krytyki literackiej. Był autorem słów do utworu „Piechur”.

Jego żoną była od 1923 Paulina, z domu Zielińska[1].

Został pochowany na cmentarzu przy kościele św. Jakuba na Stradomiu.

Jego imieniem nazwano ulicę w Myślenicach oraz pracownię nr 20 w I Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki w Myślenicach.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 37.
  2. ↑ Rocznik oficerski 1934 s. 317, 412.
  3. ↑ Rocznik oficerski 1924 s. 282, 418.
  4. ↑ Zygmunt Zagórowski: Spis nauczycieli szkół wyższych, średnich, zawodowych, seminarjów nauczycielskich oraz wykaz zakładów naukowych i władz szkolnych. Rocznik II. Warszawa-Lwów: Książnica-Atlas, 1926, s. 108.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Roczniki oficerskie 1923, 1924.
  • Eligiusz Tomkowski: Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945. T. T. II (1914-1921) Cz. 2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej, 1993, s. 18. ISBN 83-900510-0-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rajmund_Bergel&oldid=71618997”