Remigiusz Węgrzynowicz
 prof. zw. dr hab. Remigiusz Węgrzynowicz (1922-2019) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor zwyczajny nauk weterynaryjnych | |
| Specjalność: fizjologia ryb | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja |
1965 – fizjologia i farmakodynamika |
| Profesura |
1978 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Stanowisko | |
| Rektor | |
| Uczelnia | |
| Okres spraw. |
1990–1993 |
Obraz w sali Senatu Uczelni
Remigiusz Stanisław Węgrzynowicz (ur. 29 września 1922 we Lwowie[1], zm. 1 września 2019[2] w Szczecinie) – polski profesor nauk weterynaryjnych w zakresie fizjologii ryb, nauczyciel akademicki
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Remigiusz Węgrzynowicz był synem urzędnika kolejowego Stanisława i Marii, pochodzącej z rodziny słynnych lwowskich ogrodników – Kopków[3]. W okresie szkolnym był aktywnym członkiem ZHP. W 1939 uczestniczył w walkach o Lwów w Kompanii Harcerskiej[4]. W 1940 zdał maturę w XI Gimnazjum, a następnie podjął studia w Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Podczas II wojny światowej udzielił schronienia ukrywającej się kobiecie pochodzenia żydowskiego, za co w został uhonorowany tytułem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata[5]. W 1945 w ramach ewakuacji wyjechał do Wrocławia, gdzie podjął pracę na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki. W 1946 otrzymał dyplom lekarza weterynarii na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W latach 1947–1950 pełnił funkcję lekarza powiatowego weterynarii. W 1950 został powołany do służby wojskowej na stanowisko higienisty armii. W latach 1954–1966 pracował na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej WSR we Wrocławiu w Katedrze Fizjologii, a później w Katedrze Farmakologii. W 1966 przeniósł się do Szczecina, gdzie zorganizował włączenie Wydziału Rybactwa Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie w struktury Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie. Zorganizował Katedrę Fizjologii Ryb, pełniąc jednocześnie funkcję prodziekana.
W latach 1990–1993 był pierwszym wybranym w demokratycznych wyborach rektorem Akademii Rolniczej w Szczecinie[1].
Zmarł 19 września 2019[2] w Szczecinie. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie w kwaterze 77-10-12[6].
Praca naukowa[edytuj | edytuj kod]
W latach 50. XX wieku opublikował w wojskowych wydawnictwach oryginalne prace naukowe, m.in. Wpływ odmy czaszkowej i hialuronidazy na stężenie penicyliny w płynie mózgowo-rdzeniowym”. W 1959 uzyskał stopień doktora medycyny weterynaryjnej na podstawie pracy Zmiany hemodynamiczne pod wpływem histaminy w narkozie i bez narkozy. W 1965 na podstawie rozprawy Neurohormonalna regulacja ukrwienia żwacza otrzymał stopień i stanowisko docenta z zakresu fizjologii i farmakodynamiki. W 1975 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1987 – tytuł profesora zwyczajnego.
Opublikował ok. 120 prac eksperymentalnych i około 80 artykułów. Uczestniczył w licznych kongresach i konferencjach krajowych i międzynarodowych, m.in. w USA, Wielkiej Brytanii, na Węgrzech, w Austrii, Danii, Szwecji, we Francji. Jest współautorem filmu naukowego Przetoka worka osierdziowego (wsp. J. Dejneka i D. Zięba) wyróżnionej na Światowym Kongresie Fizjologicznym w Buenos Aires. Działalność naukową poświęcił głównie fizjologii porównawczej i farmakodynamice układu krążenia zwierząt domowych, a także zmianom fizjologicznym zachodzącym pod wpływem zmian środowiska zwierząt wodnych. Prowadził też badania nad wpływem pola magnetycznego na zmiany we krwi, procesu oddychania komórkowego w mitochondriach, GPT w mięśniach.
Profesor Remigiusz Węgrzynowicz miał znaczny udział w kształceniu wielu pokoleń lekarzy weterynarii, inżynierów rolników, zootechników i rybaków. Wypromował 7 doktorów, sprawował opiekę naukową nad jedną pracą habilitacyjną.
Pełnił liczne funkcje, m.in. prezesa Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego w Szczecinie (trzy kadencje), prezesa Polskiego Stowarzyszenia Filmu Naukowego we Wrocławiu, prezesa Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych w Szczecinie, założyciela i wieloletniego prezesa Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Szczecinie.
Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Polonia Restituta
- Krzyż Kawalerski OOP (1975)[7]
- Krzyż Obrony Lwowa (1981)[7]
- Złoty Krzyż Harcerski z Mieczami (1993)[7]
- Sprawiedliwy wśród Narodów Świata (1988)[7]
- medale za udział w wojnie
- dwie nagrody I i II stopnia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1983, 1967)[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Remigiusz Węgrzynowicz (1922–2019). Forum Uczelniane. Pismo Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie nr 3 (43) 2019, s. 30-31. ISSN 2080-1904 (dostęp 11.11.2023)
- ↑ a b Nekrolog w „Gazecie Wyborczej” z 6.09.2019 (dostęp 11.11.2023)
- ↑ Więcej o Remigiuszu Węgrzynowiczu (dostęp 12.11.2023)
- ↑ Jubileusz 70-lecia Wydziału Nauk o Żywności i Rybactwa. Wyd. Uczelniane ZUT w Szczecinie Szczecin 2022, s. 143-145
- ↑ Historia pomocy – Węgrzynowicz Remigiusz (dostęp 12.11.2023)
- ↑ Remigiusz Węgrzynowicz – lokalizacja grobu na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (dostęp 11.11.2023)
- ↑ a b c d e Złota Księga Nauki Polskiej 1999. Red. K. Pikoń, A. Sokołowska. Wydawnictwo Helion Gliwice 1999, s. 372. ISBN 83-7197-091-9.