Rumen Petkow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 19:18, 18 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Rumen Petkow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1961
Plewen

Minister spraw wewnętrznych
Okres

od 17 sierpnia 2005
do 24 kwietnia 2008

Przynależność polityczna

Bułgarska Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Georgi Petkanow

Następca

Michaił Mikow

Rumen Jordanow Petkow (bułg. Румен Йорданов Петков; ur. 23 czerwca 1961 w Plewenie), bułgarski polityk lewicowy, burmistrz Plewenu (1995–1999), deputowany na Zgromadzenie Narodowe 39., 40. i 41. kadencji (2001–2005, 2005–2009, od 2009), członek i od 2001 roku wiceprzewodniczący Bułgarskiej Partii Socjalistycznej, minister spraw wewnętrznych w rządzie Sergeja Staniszewa (2005–2008).

Jest absolwentem Wydziału Matematycznego Uniwersytetu w Plewenie oraz Instytutu Ekonomicznego w Swistowie. Na scenie politycznej Bułgarii jest obecny od 1991 roku. Po wyborach parlamentarnych w 2001 roku dostał się do Zgromadzenia Narodowego z listy Bułgarskiej Partii Socjalistycznej, wcześniej przez cztery lata był burmistrzem swojej rodzinnej miejscowości. Ponadto był szefem kampanii wyborczej Georgiego Pyrwanowa w wyborach prezydenckich w 2002 roku oraz BPS-u w wyborach parlamentarnych w 2005.

Od 17 sierpnia 2005 roku był ministrem spraw wewnętrznych w gabinecie kierowanym przez Sergeja Staniszewa. Przeciwnicy polityczni od początku kadencji zarzucali mu bezradność wobec zorganizowanej przestępczości. Zarzut ten powrócił w kwietniu 2008 roku po serii zamachów w Sofii (zginął m.in. znany pisarz Georgi Stojew[1]). Ponadto - również na początku kwietnia 2008 roku bułgarskie media ujawniły, że wysocy funkcjonariusze resortu powiązani są z najważniejszymi przestępcami (sam minister również miał się spotykać z kryminalistami[2]) oraz, że w ministerstwie praktykowano zakładanie nielegalnych podsłuchów[3]. Informacje te wywołały ostrą reakcję szefa Komisji Europejskiej José Manuela Barroso[4] oraz koalicyjnego NRnrSiP, który zażądał dymisji Petkowa. 24 kwietnia minister złożył rezygnację.

Przypisy