SMS Kigyo
 SM Tb 14 przed 1920 r. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
1898 |
| Wodowanie |
11 kwietnia 1899 |
 K.u.K. Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
„Kigyo” → 14 (od 1910) |
| Wejście do służby |
31 stycznia 1900 |
| Wycofanie ze służby |
1 listopada 1918 |
| Los okrętu |
złomowany 1920 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 115 ton |
| Długość |
46,6 metra na KLW |
| Szerokość |
4,6 m |
| Zanurzenie |
2,3 m |
| Napęd | |
| 1 maszyna parowa potrójnego rozprężania 2 kotły Yarrow moc 2000 KM 1 śruba | |
| Prędkość |
24 węzły |
| Uzbrojenie | |
| 2 działka kal. 47 mm (2 x I) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
3 x 450 mm (3 x I) |
| Załoga |
21 |
SMS Kigyo (SM Tb 14) – austro-węgierski torpedowiec z końca XIX wieku i okresu I wojny światowej, jedna z czterech jednostek typu Python. Okręt został zwodowany 11 kwietnia 1899 roku w brytyjskiej stoczni Yarrow w Londynie, a do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine wszedł 31 stycznia 1900 roku. W 1910 roku nazwę jednostki zmieniono na oznaczenie numeryczne 14. W 1914 roku okręt przebudowano na tender wodnosamolotów. W wyniku podziału floty po upadku Austro-Węgier jednostkę przyznano Wielkiej Brytanii, gdzie została złomowana w 1920 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
SMS[a] „Kigyo” był jednym z czterech przybrzeżnych torpedowców, zamówionych w Wielkiej Brytanii, których projekt bazował na zbudowanym w 1896 roku w stoczni Yarrow torpedowcu „Viper” (Tb 17)[1].
Okręt zbudowany został w stoczni Yarrow w Londynie[2][3]. Stępkę torpedowca położono w 1898 roku[2], został zwodowany 11 kwietnia 1899 roku[2][3], a do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine przyjęto go 31 stycznia 1900 roku[2].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręt był niewielkim, przybrzeżnym torpedowcem[2]. Długość na konstrukcyjnej linii wodnej wynosiła 46,6 metra (45,9 metra między pionami), szerokość 4,6 metra i zanurzenie 2,3 metra[2]. Wyporność standardowa wynosiła 115 ton, zaś pełna 135 ton[2][4][b]. Okręt napędzany był przez maszynę parową potrójnego rozprężania o projektowanej mocy 1800 KM (maksymalnej 2000 KM), do której parę dostarczały dwa kotły Yarrow[2][1]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 24 węzły[2]. Jednostka zabierała zapas 30 ton węgla[1].
Okręt wyposażony był w trzy pojedyncze wyrzutnie torped kalibru 450 mm umieszczone na pokładzie[2][3]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa pojedyncze działka pokładowe kal. 47 mm L/33 Hotchkiss[1][2].
Załoga okrętu składała się z 21 oficerów, podoficerów i marynarzy[2][3].
Służba[edytuj | edytuj kod]
W 1910 roku na podstawie zarządzenia o normalizacji nazw „Kigyo” utracił swą nazwę, zastąpioną numerem 14[1]. W 1913 roku torpedowiec przeszedł generalny remont, zaś w 1914 roku przystosowano go do pełnienia roli okrętu lotniczego, demontując jedną wyrzutnię torpedową w celu umieszczenia na pokładzie wodnosamolotu[1][2]. Z powodu rozpadu monarchii habsburskiej 1 listopada 1918 roku na jednostce opuszczono po raz ostatni banderę KuKK[5]. W wyniku podziału floty austro-węgierskiej okręt został przyznany Wielkiej Brytanii[3][6]. Jednostka została złomowana w 1920 roku[2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. London: 1976, s. 53.
- ↑ a b c d e f Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: 1979, s. 280.
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 528.
- ↑ Robert Rochowicz. Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4-5/2003 (41). s. 43.
- ↑ Robert Rochowicz. Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4-5/2003 (41). s. 47.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Ivan Gogin: PYTHON torpedo Kigyots (1898-1900). Navypedia. [dostęp 2017-10-10]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.).
- Robert Rochowicz. Losy okrętów floty Austro-Węgier po 30 października 1918 roku. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 4-5/2003 (41). ISSN 1426-529X.
