Wojna popia: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Konflikt: drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 1: Linia 1:
{{wojna infobox
'''Wojna popia''' (wojna księża, wojna klesza) ([[język niemiecki|niem.]] ''Pfaffenkrieg'') – konflikt militarny na [[Warmia|Warmii]] w latach [[1478]]-[[1479]].
|epoka = średniowiecze
|nazwa = Wojna popia
|konflikt =
|grafika = Zamek w Lidzbarku Warmińskim.jpg
|opis = Zamek w Lidzbarku Warmińskim
|data = [[1478]] - [[1479]]
|miejsce = [[Warmia]], [[Pomezania]]
|wynik = Zwycięstwo Polski
|przyczyna = Wielki Mistrz wypowiedział posłuszeństwo królowi i zajął Starogród, Chełmno, Brodnicę i Kwidzyn
|terytorium =
|strona1 = [[Plik:Teuton flag.svg|45 px]] [[Zakon krzyżacki]]<br />[[Plik:POL Księstwo Warmińskie IRP COA.svg|45 px]] [[Biskup warmiński]]<br />
|strona2 = [[Plik:Alex K Kingdom of Poland3.svg|40 px]] [[Królestwo Polskie]]
|dowódca1 = Martin Truchsess
|dowódca2 = [[Piotr Dunin]]<br />Jan Biały
|siły1 =
|siły2 =
|straty1 =
|straty2 =
}}
'''Wojna popia''' (wojna księża, wojna klesza) ([[język niemiecki|niem.]] ''Pfaffen Krieg'') – konflikt militarny na [[Warmia|Warmii]] w latach [[1478]]-[[1479]].


==Przyczyny==
===Przyczyny===
W roku [[1466]] w wyniku [[Pokój toruński 1466|drugiego pokoju toruńskiego]] Warmia została włączona jako część [[Prusy Królewskie|Prus Królewskich]] do [[Polska|Korony]].
W roku [[1466]] w wyniku [[Pokój toruński 1466|drugiego pokoju toruńskiego]] Warmia została włączona jako część [[Prusy Królewskie|Prus Królewskich]] do [[Polska|Korony]].


[[Władcy Polski|Król Polski]] miał prawo zatwierdzania wybieranego przez [[kapituła warmińska|kapitułę warmińską]] [[biskupi warmińscy|biskupa warmińskiego]]. W [[1467]] [[Kazimierz IV Jagiellończyk]] nie zatwierdził na nowego biskupa [[Mikołaj Tungen|Mikołaja Tungena]], co stało się przyczyną długotrwałych sporów.
[[Władcy Polski|Król Polski]] miał prawo zatwierdzania wybieranego przez [[kapituła warmińska|kapitułę warmińską]] [[biskupi warmińscy|biskupa warmińskiego]]. Po nagłej śmierci nieprzychylnego Zakonowi biskupa warmińskiego Pawła Lagendorfa, kapituła warmińska powołała na jego miejsce urzędnika kancelarii papieskiej rodem z Warmii [[Mikołaj Tungen|Mikołaja Tungena]], co stało się przyczyną długotrwałych sporów. Powodem sporu było to, że Tungen był związany z papiestwem, którego polityka w wielu punktach kolidowała z polityką polską oraz, że był to człowiek dla króla obcy. W związku z tym polski władca chciał powierzyć biskupstwo warmińskie swemu zaufanemu [[Biskupi chełmińscy|biskupowi chełmińskiemu]] [[Wincenty Kiełbasa|Wincentemu Kiełbasie]], jednak [[papież]] [[papież Paweł II|Paweł II]] zatwierdził w [[1468]] wybór Tungena przez kapitułę warmińską.


=== Sytuacja polityczna ===
==Konflikt==
Mikołaj Tungen odczekał kilka lat w Rzymie, po czym przybył na Warmię w przebraniu mnicha w lecie 1470 roku. Nie zdołał w niej początkowo osiąść, więc zbiegł do Rygi. W 1471 roku papieżem został [[Sykstus IV]], w związku z tym król Kazimierz, nie mogą uzyskać nominacji papieskiej dla biskupa Kiełbasy, skutecznie przeforsował nowego kandydata na biskupstwo warmińskie w osobie podkanclerzego koronnego [[Andrzej Oporowski|Andrzeja Oporowskiego]], a Tungen dostał [[Archidiecezja szczecińsko-kamieńska|biskupstwo kamieńskie]]. To postępowanie wzbudziło jednak opór stanów pruskich, dla których Oporowski był człowiekiem obcym, w przeciwieństwie do lubianego Wincentego Kiełbasy. W tym samym roku królewicz Kazimierz poniósł porażkę w staraniach o koronę Węgier, co postanowił wykorzystać Tungen i wspierające go stany pruskie. W maju [[1472]] roku Mikołaj Tungen przybył po raz drugi na Warmię i wykorzystując poparcie [[Zakon krzyżacki|Zakonu Krzyżackiego]] zajął większą część Warmii z Braniewem z wyjątkiem Lidzbarka Warmińskiego i Jezioran, które przeszły w jego ręce dopiero w 1474 roku. Następnie wziął go pod opiekę [[Władcy Węgier|król Węgier]] [[Maciej Korwin]], który był w konflikcie z królem Kazimierzem na tle starań jego syna o koronę węgierską. Ośmielony tymi wydarzeniami wielki mistrz [[Henryk VII Reffle von Richtenberg|Henryk von Richtenberg]] w listopadzie 1476 roku odmówił królowi pomocy zbrojnej przeciwko biskupowi Tungenowi oraz dodatkowo wszedł z nim w jawny sojusz skierowany przeciwko Polsce. Król przygotował się na taką okoliczność politycznie dokonując kilku posunięć, które spowodowały, że silniej związały się z nim stany pruskie. Król zniósł w 1476 roku prawo lenne w Prusach i wprowadził zamiast niego prawo chełmińskie, czyli dziedziczne. Natomiast rok później udzielił także potwierdzenia starych i nowych przywilejów. Zrezygnował także z kandydatury Andrzeja Oporowskiego. Dzięki temu wyznaczony przez króla nowy gubernator Prus biskup kujawski [[Zbigniew Oleśnicki (prymas)|Zbigniew Oleśnicki]] odebrał przysięgę wierności od pruskich poddanych. W lutym 1477 roku nad Zakonem objął protektorat Maciej Korwin i przyrzekł poparcie na wypadek wojny z Polską. Wielki mistrz chciał do koalicji wciągnąć także [[Gdańsk]], który jednak odmówił mu poparcia.
Biskupstwo warmińskie było bardzo ważne pod względem politycznym. Polski władca chciał je powierzyć swemu zaufanemu [[Biskupi chełmińscy|biskupowi chełmińskiemu]] [[Wincenty Kiełbasa|Wincentemu Kiełbasie]], jednak [[papież]] [[papież Paweł II|Paweł II]] zatwierdził w [[1468]] wybór kapituły warmińskiej, która wysunęła kandydaturę Mikołaja Tungena.


=== Działania zbrojne ===
Do [[1472]] roku Mikołaj Tungen, wykorzystując poparcie [[Zakon krzyżacki|Zakonu Krzyżackiego]] zajął całą Warmię, a następnie oddał się pod opiekę [[Władcy Węgier|króla Węgier]] [[Maciej Korwin|Macieja Korwina]]. Ośmielony tymi wydarzeniami wielki mistrz Henryk von Richtenberg, odmówił królowi pomocy zbrojnej przeciwko biskupowi oraz dodatkowo wszedł z Tungenem w jawny sojusz skierowany przeciwko Polsce. W 1477 roku Zakon także oddał się w opiekę króla Węgier, a nowo obrany wielki mistrz Marcin Truchsess odmówił złożenia królowi Polski przysięgi wierności i rozpoczął działania wojenne zajmując Starogród Chełmiński, Chełmno i Brodnicę.
W 1477 roku nowo obrany wielki mistrz [[Martin Truchsess von Wetzhausen|Martin Truchsess]] odmówił złożenia królowi Polski przysięgi wierności, odnowił przymierze z Węgrami i w czerwcu 1478 roku rozpoczął działania wojenne zajmując zamki Starogród Chełmiński, Chełmno, Brodnicę oraz Kwidzyn znajdujący się pod zarządem biskupa Kiełbasy. Było to jawne wystąpienie przeciwko Królestwu Polskiemu mające na celu zrewidowanie zasad pokoju toruńskiego. W tej sytuacji we wrześniu [[1478]] król Kazimierz IV wypowiedział wojnę Tungenowi i rozpoczął interwencję zbrojną. Wojska królewskie pod dowództwem [[Jan Biały|Jana Białego]], syna starosty malborskiego [[Piotr Dunin|Piotra Dunina]], uderzyły na biskupstwo pomezańskie i biskupstwo warmińskie pustosząc Pomezanię i zajmując takie miasta jak [[Orneta]], [[Pieniężno]], [[Frombork]], [[Jeziorany]]. Natomiast Piotr Dunin odzyskał broniony przez Krzyżaków [[Kwidzyn]]. Krzyżacy chcieli przyjść z pomocą swemu sojusznikowi z Warmii, ale spotkali się z oporem stanów pruskich, które uznały, że korzystniejsze będzie dla nich przestrzeganie warunków traktatu toruńskiego, w związku z czym pospolite ruszenie rozeszło się do domów. Krzyżacy mogli więc wysłać na odsiecz biskupiemu Lidzbarkowi tylko 150 koni, lecz Tungen w tej sytuacji musiał uciekać do Królewca. W dniu 2 kwietnia [[1479]] król Kazimierz Jagiellończyk i Maciej Korwin zawarli w Budzie porozumienie co osłabiło polityczną pozycję biskupa warmińskiego. Po zajęciu przez wojska polskie Warmii, biskup musiał udać się wraz z wielkim mistrzem do Piotrkowa Trybunalskiego, gdzie upokorzył się przed królem. Porozumienie zawarte [[15 lipca]] 1479 roku w Piotrkowie przywróciło zwierzchność króla Polski wobec Warmii, nałożyło na biskupa obowiązek składania przysięgi wierności królowi. Zobowiązano także kapitułę, aby wybierając nowego biskupa kierowała się zasadą, że ma to być ''"osoba miła królowi"''<ref>[[Stanisław Szczur]], "Historia Średniowiecze", Wydawnictwo Literackie, Kraków 2002, ISBN 83-08-03273-7, s.582-583</ref><ref>[[Henryk Łowmiański]] "Polityka Jagiellonów", Poznań 1999, s.262-264</ref>.


=== Efekty ===
W tej sytuacji w [[1478]] król Kazimierz IV rozpoczął interwencję zbrojną. Wojska królewskie pod dowództwem [[Jan Biały|Jana Białego]], syna starosty malborskiego [[Piotr Dunin|Piotra Dunina]], uderzyły na biskupstwo pomezańskie i biskupstwo warmińskie pustosząc Pomezanię i zdobywając takie miasta jak [[Orneta]], [[Pieniężno]], [[Frombork]], [[Jeziorany]] i broniony przez Krzyżaków [[Kwidzyn]]. Krzyżacy chcieli przyjść z pomocą swemu sojusznikowi z Warmii, ale spotkali się z oporem stanów pruskich, które uznały, że korzystniejsze będzie dla nich przestrzeganie warunków traktatu toruńskiego. W [[1479]] król Kazimierz Jagiellończyk i Maciej Korwin zawarli porozumienie co osłabiło pozycję biskupa warmińskiego. Po zajęciu przez wojska polskie Warmii, biskup musiał udać się wraz z wielkim mistrzem do Piotrkowa Trybunalskiego, gdzie upokorzył się przed królem.
Na mocy tego porozumienia Tungen złożył hołd i przyjęto go do grona senatorów polskich. Za porażkę króla można jednak uznać to, że nie udało mu się wprowadzić zasady, jaką narzucił przy mianowaniu biskupów w Koronie, jednak było to ustępstwo niezbędne dla utrzymania spokoju w Prusach. Przegrana biskupa warmińskiego sprawiła, że również wielki mistrz został zmuszony do zawarcia porozumienia z Polską i 9 maja 1479 roku złożył hołd królowi w Nowym Korczynie. Aż do roku 1497 Zakon wypełniał wszystkie wynikające z traktatu toruńskiego zobowiązania wobec Polski. Konflikt króla z biskupem warmińskim został nazwany ''wojną popią''.

Porozumienie zawarte [[15 lipca]] 1479 przywróciło zwierzchność króla Polski wobec Warmii, nałożyło na biskupa obowiązek składania przysięgi wierności królowi. Zobowiązano także kapitułę, aby wybierając nowego biskupa kierowała się zasadą, że ma to być ''"osoba miła królowi"''<ref>[[Stanisław Szczur]], HISTORIA ŚREDNIOWIECZE, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2002, ISBN 83-08-03273-7, s.582-583</ref>.

Na mocy tego porozumienia Tungen złożył hołd i przyjęto go do grona senatorów polskich. Przegrana biskupa warmińskiego sprawiła, że również wielki mistrz został zmuszony do zawarcia porozumienia z Polską. Aż do roku 1497 Zakon wypełniał wszystkie wynikające z traktatu toruńskiego zobowiązania wobec Polski. Konflikt króla z biskupem warmińskim został nazwany ''wojną popią''.
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}
{{Wojny polsko-krzyżackie}}
{{Wojny polsko-krzyżackie}}

Wersja z 22:22, 11 sie 2011

Wojna popia
Ilustracja
{{{opis grafiki}}}
Czas

{{{czas}}}

Miejsce

Warmia, Pomezania

Przyczyna

Wielki Mistrz wypowiedział posłuszeństwo królowi i zajął Starogród, Chełmno, Brodnicę i Kwidzyn

Wynik

Zwycięstwo Polski

Strony konfliktu
Zakon krzyżacki
Biskup warmiński
Królestwo Polskie
Dowódcy
Martin Truchsess Piotr Dunin
Jan Biały
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

Wojna popia (wojna księża, wojna klesza) (niem. Pfaffen Krieg) – konflikt militarny na Warmii w latach 1478-1479.

Przyczyny

W roku 1466 w wyniku drugiego pokoju toruńskiego Warmia została włączona jako część Prus Królewskich do Korony.

Król Polski miał prawo zatwierdzania wybieranego przez kapitułę warmińską biskupa warmińskiego. Po nagłej śmierci nieprzychylnego Zakonowi biskupa warmińskiego Pawła Lagendorfa, kapituła warmińska powołała na jego miejsce urzędnika kancelarii papieskiej rodem z Warmii Mikołaja Tungena, co stało się przyczyną długotrwałych sporów. Powodem sporu było to, że Tungen był związany z papiestwem, którego polityka w wielu punktach kolidowała z polityką polską oraz, że był to człowiek dla króla obcy. W związku z tym polski władca chciał powierzyć biskupstwo warmińskie swemu zaufanemu biskupowi chełmińskiemu Wincentemu Kiełbasie, jednak papież Paweł II zatwierdził w 1468 wybór Tungena przez kapitułę warmińską.

Sytuacja polityczna

Mikołaj Tungen odczekał kilka lat w Rzymie, po czym przybył na Warmię w przebraniu mnicha w lecie 1470 roku. Nie zdołał w niej początkowo osiąść, więc zbiegł do Rygi. W 1471 roku papieżem został Sykstus IV, w związku z tym król Kazimierz, nie mogą uzyskać nominacji papieskiej dla biskupa Kiełbasy, skutecznie przeforsował nowego kandydata na biskupstwo warmińskie w osobie podkanclerzego koronnego Andrzeja Oporowskiego, a Tungen dostał biskupstwo kamieńskie. To postępowanie wzbudziło jednak opór stanów pruskich, dla których Oporowski był człowiekiem obcym, w przeciwieństwie do lubianego Wincentego Kiełbasy. W tym samym roku królewicz Kazimierz poniósł porażkę w staraniach o koronę Węgier, co postanowił wykorzystać Tungen i wspierające go stany pruskie. W maju 1472 roku Mikołaj Tungen przybył po raz drugi na Warmię i wykorzystując poparcie Zakonu Krzyżackiego zajął większą część Warmii z Braniewem z wyjątkiem Lidzbarka Warmińskiego i Jezioran, które przeszły w jego ręce dopiero w 1474 roku. Następnie wziął go pod opiekę król Węgier Maciej Korwin, który był w konflikcie z królem Kazimierzem na tle starań jego syna o koronę węgierską. Ośmielony tymi wydarzeniami wielki mistrz Henryk von Richtenberg w listopadzie 1476 roku odmówił królowi pomocy zbrojnej przeciwko biskupowi Tungenowi oraz dodatkowo wszedł z nim w jawny sojusz skierowany przeciwko Polsce. Król przygotował się na taką okoliczność politycznie dokonując kilku posunięć, które spowodowały, że silniej związały się z nim stany pruskie. Król zniósł w 1476 roku prawo lenne w Prusach i wprowadził zamiast niego prawo chełmińskie, czyli dziedziczne. Natomiast rok później udzielił także potwierdzenia starych i nowych przywilejów. Zrezygnował także z kandydatury Andrzeja Oporowskiego. Dzięki temu wyznaczony przez króla nowy gubernator Prus biskup kujawski Zbigniew Oleśnicki odebrał przysięgę wierności od pruskich poddanych. W lutym 1477 roku nad Zakonem objął protektorat Maciej Korwin i przyrzekł poparcie na wypadek wojny z Polską. Wielki mistrz chciał do koalicji wciągnąć także Gdańsk, który jednak odmówił mu poparcia.

Działania zbrojne

W 1477 roku nowo obrany wielki mistrz Martin Truchsess odmówił złożenia królowi Polski przysięgi wierności, odnowił przymierze z Węgrami i w czerwcu 1478 roku rozpoczął działania wojenne zajmując zamki Starogród Chełmiński, Chełmno, Brodnicę oraz Kwidzyn znajdujący się pod zarządem biskupa Kiełbasy. Było to jawne wystąpienie przeciwko Królestwu Polskiemu mające na celu zrewidowanie zasad pokoju toruńskiego. W tej sytuacji we wrześniu 1478 król Kazimierz IV wypowiedział wojnę Tungenowi i rozpoczął interwencję zbrojną. Wojska królewskie pod dowództwem Jana Białego, syna starosty malborskiego Piotra Dunina, uderzyły na biskupstwo pomezańskie i biskupstwo warmińskie pustosząc Pomezanię i zajmując takie miasta jak Orneta, Pieniężno, Frombork, Jeziorany. Natomiast Piotr Dunin odzyskał broniony przez Krzyżaków Kwidzyn. Krzyżacy chcieli przyjść z pomocą swemu sojusznikowi z Warmii, ale spotkali się z oporem stanów pruskich, które uznały, że korzystniejsze będzie dla nich przestrzeganie warunków traktatu toruńskiego, w związku z czym pospolite ruszenie rozeszło się do domów. Krzyżacy mogli więc wysłać na odsiecz biskupiemu Lidzbarkowi tylko 150 koni, lecz Tungen w tej sytuacji musiał uciekać do Królewca. W dniu 2 kwietnia 1479 król Kazimierz Jagiellończyk i Maciej Korwin zawarli w Budzie porozumienie co osłabiło polityczną pozycję biskupa warmińskiego. Po zajęciu przez wojska polskie Warmii, biskup musiał udać się wraz z wielkim mistrzem do Piotrkowa Trybunalskiego, gdzie upokorzył się przed królem. Porozumienie zawarte 15 lipca 1479 roku w Piotrkowie przywróciło zwierzchność króla Polski wobec Warmii, nałożyło na biskupa obowiązek składania przysięgi wierności królowi. Zobowiązano także kapitułę, aby wybierając nowego biskupa kierowała się zasadą, że ma to być "osoba miła królowi"[1][2].

Efekty

Na mocy tego porozumienia Tungen złożył hołd i przyjęto go do grona senatorów polskich. Za porażkę króla można jednak uznać to, że nie udało mu się wprowadzić zasady, jaką narzucił przy mianowaniu biskupów w Koronie, jednak było to ustępstwo niezbędne dla utrzymania spokoju w Prusach. Przegrana biskupa warmińskiego sprawiła, że również wielki mistrz został zmuszony do zawarcia porozumienia z Polską i 9 maja 1479 roku złożył hołd królowi w Nowym Korczynie. Aż do roku 1497 Zakon wypełniał wszystkie wynikające z traktatu toruńskiego zobowiązania wobec Polski. Konflikt króla z biskupem warmińskim został nazwany wojną popią.

  1. Stanisław Szczur, "Historia Średniowiecze", Wydawnictwo Literackie, Kraków 2002, ISBN 83-08-03273-7, s.582-583
  2. Henryk Łowmiański "Polityka Jagiellonów", Poznań 1999, s.262-264