Mehmed IV: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.1) (Robot dodał da:Mehmed 4. |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''Mehmed IV''' (ur. [[2 stycznia]] [[1642]], zm. [[6 stycznia]] [[1693]]) – sułtan z dynastii [[Imperium osmańskie|Osmanów]], panujący od roku 1648 do 1687. |
'''Mehmed IV''' (ur. [[2 stycznia]] [[1642]], zm. [[6 stycznia]] [[1693]]) – sułtan z dynastii [[Imperium osmańskie|Osmanów]], panujący od roku 1648 do 1687. |
||
Mehmed był synem sułtana [[Ibrahim]]a i nałożnicy Turhan Hadice, mającej ruskie pochodzenie. Został osadzony na tronie w wieku 6 lat, w okresie destabilizacji władzy centralnej i osłabienia państwa. Faktyczne rządy sprawował w tym czasie [[wielki wezyr]] [[Mehmed Köprülü]] Pasza, który ustabilizował sytuację wewnętrzną państwa. Dzięki jego polityce imperium odniosło wiele sukcesów, nie tylko militarnych. W [[1661]] r. podpisano pokój z [[Republika Wenecka|Wenecją]], co umożliwiło podjęcie walk w innych częściach imperium. Turcy zwyciężali m.in. w [[1664]] w [[Siedmiogród|Siedmiogrodzie]], w [[1669]] r. ostatecznie zajęli [[Kreta|Kretę]] |
Mehmed był synem sułtana [[Ibrahim]]a i nałożnicy Turhan Hadice, mającej ruskie pochodzenie. Został osadzony na tronie w wieku 6 lat, w okresie destabilizacji władzy centralnej i osłabienia państwa. Faktyczne rządy sprawował w tym czasie [[wielki wezyr]] [[Mehmed Köprülü]] Pasza, który ustabilizował sytuację wewnętrzną państwa. Dzięki jego polityce imperium odniosło wiele sukcesów, nie tylko militarnych. W [[1661]] r. podpisano pokój z [[Republika Wenecka|Wenecją]], co umożliwiło podjęcie walk w innych częściach imperium. Turcy zwyciężali m.in. w [[1664]] w [[Siedmiogród|Siedmiogrodzie]] i prowadzili także wojnę z [[Austria|Austrią]], zdobywając m.in. [[Ujvar]] na [[Węgry|Węgrzech]] po czym podpisali korzystny [[Pokój w Vasvár|traktat pokojowy z Austrią]]. W [[1669]] r. ostatecznie zajęli [[Kreta|Kretę]]. Sukcesem był także podpisany z [[Polska|Polską]] w [[1672]] r. [[Pokój buczacki 1672|traktat w Buczaczu]], na mocy którego pod zwierzchnictwo tureckie przechodziły część [[Ukraina (Naddnieprze)|Naddnieprza]] i [[Województwo podolskie|Podole Kamienieckie]] z [[Kamieniec Podolski|Kamieńcem Podolskim]]. Kolejna [[Wojna polsko-turecka 1672-1676|kampania przeciwko Polsce]] zakończyła się podpisaniem [[Pokój w Żurawnie|Pokoju Żurawińskiego]] w [[1676]] r. |
||
Po Köprülü Mehmedzie Paszy wielkim wezyrem został [[Kara Mustafa Paşa|Kara Mustafa]]. Osmanowie rozpoczęli wówczas nową wojnę z Austrią, w trakcie której wojska tureckie obległy [[Wiedeń]] w [[1683]] r. [[Bitwa pod Wiedniem (1683)|Klęska]] zadana Turkom przez wojska polskie, austriackie i niemieckie pod wodzą polskiego króla [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]] doprowadziła do utraty przez nich niemal całych Węgier. W tym samym czasie na [[Peloponez|Morei]] i wyspach greckich miały miejsce starcia z wojskami weneckimi. |
Po Köprülü Mehmedzie Paszy wielkim wezyrem został [[Kara Mustafa Paşa|Kara Mustafa]]. Osmanowie rozpoczęli wówczas nową wojnę z Austrią, w trakcie której wojska tureckie obległy [[Wiedeń]] w [[1683]] r. [[Bitwa pod Wiedniem (1683)|Klęska]] zadana Turkom przez wojska polskie, austriackie i niemieckie pod wodzą polskiego króla [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]] doprowadziła do utraty przez nich niemal całych Węgier. W tym samym czasie na [[Peloponez|Morei]] i wyspach greckich miały miejsce starcia z wojskami weneckimi. |
||
Wersja z 15:17, 18 sty 2012
Mehmed IV (ur. 2 stycznia 1642, zm. 6 stycznia 1693) – sułtan z dynastii Osmanów, panujący od roku 1648 do 1687.
Mehmed był synem sułtana Ibrahima i nałożnicy Turhan Hadice, mającej ruskie pochodzenie. Został osadzony na tronie w wieku 6 lat, w okresie destabilizacji władzy centralnej i osłabienia państwa. Faktyczne rządy sprawował w tym czasie wielki wezyr Mehmed Köprülü Pasza, który ustabilizował sytuację wewnętrzną państwa. Dzięki jego polityce imperium odniosło wiele sukcesów, nie tylko militarnych. W 1661 r. podpisano pokój z Wenecją, co umożliwiło podjęcie walk w innych częściach imperium. Turcy zwyciężali m.in. w 1664 w Siedmiogrodzie i prowadzili także wojnę z Austrią, zdobywając m.in. Ujvar na Węgrzech po czym podpisali korzystny traktat pokojowy z Austrią. W 1669 r. ostatecznie zajęli Kretę. Sukcesem był także podpisany z Polską w 1672 r. traktat w Buczaczu, na mocy którego pod zwierzchnictwo tureckie przechodziły część Naddnieprza i Podole Kamienieckie z Kamieńcem Podolskim. Kolejna kampania przeciwko Polsce zakończyła się podpisaniem Pokoju Żurawińskiego w 1676 r.
Po Köprülü Mehmedzie Paszy wielkim wezyrem został Kara Mustafa. Osmanowie rozpoczęli wówczas nową wojnę z Austrią, w trakcie której wojska tureckie obległy Wiedeń w 1683 r. Klęska zadana Turkom przez wojska polskie, austriackie i niemieckie pod wodzą polskiego króla Jana III Sobieskiego doprowadziła do utraty przez nich niemal całych Węgier. W tym samym czasie na Morei i wyspach greckich miały miejsce starcia z wojskami weneckimi.
Niepowodzenia i klęski wojskowe doprowadziły do rewolty wojskowej, obalenia sułtana w 1687 r. i uwięzienia go w Edirne.
