Ratusz w Wilnie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Bot: Przenoszę linki interwiki (6) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q1257109 |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 35: | Linia 35: | ||
[[Plik:Vilnius_City_Hall_by_Marcin_Zaleski.jpg|thumb|left|[[Marcin Zaleski]], ''Ratusz w Wilnie'', przed [[1836]]]] |
[[Plik:Vilnius_City_Hall_by_Marcin_Zaleski.jpg|thumb|left|[[Marcin Zaleski]], ''Ratusz w Wilnie'', przed [[1836]]]] |
||
Ratusz w Wilnie wznosił się pośrodku [[rynek (urbanistyka)|rynku]], był piętrowy, miał wieżę z [[zegar (czasomierz)|zegarem]], salę posiedzeń [[burmistrz]]ów, skład [[broń|broni]], salę sądową, archiwum, komorę dla [[tortury|tortur]]. W sieni stały wagi miejskie i słup zwany "babą", u którego smagano złoczyńców. Przed ratuszem z jednej strony stał [[pręgierz]], zwany "Piłatem", a z drugiej – [[szubienica]]. |
Ratusz w Wilnie wznosił się pośrodku [[rynek (urbanistyka)|rynku]], był piętrowy, miał wieżę z [[zegar (czasomierz)|zegarem]], salę posiedzeń [[burmistrz]]ów, skład [[broń|broni]], salę sądową, archiwum, komorę dla [[tortury|tortur]]. W sieni stały wagi miejskie i słup zwany "babą", u którego smagano złoczyńców. Przed ratuszem z jednej strony stał [[pręgierz]], zwany "Piłatem", a z drugiej – [[szubienica]]. W 1794 roku na tej szubienicy powieszono w żółtym szlafroku [[Szymon Kossakowski|Szymona Kossakowskiego]] przy wiwatach mieszkańców Wilna krzyczących ''Niech żyje Rzeczpospolita!'' i biciu dzwonów kościoła św. Kazimierza. Gdy przy końcu [[XVIII wiek|XVIII w.]] wieża zegarowa runęła, przebudowy ratusza dokonał profesor [[Wawrzyniec Gucewicz]] w stylu [[neoklasycyzm|neoklasycznym]] z domieszką [[renesans]]u i postawił na przedzie [[portyk]] o sześciu kolumnach. Styl ratusza jest bardziej surowy niż w [[Bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie|katedrze wileńskiej]], również przebudowanej przez Gucewicza. |
||
{{przypisy}} |
{{przypisy}} |
||
Wersja z 18:15, 19 kwi 2013
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Wielka 31 |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie brak  Brak mapy: LT-VL Wilno Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie świata  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
| Strona internetowa | |
Ratusz w Wilnie – ratusz na Starym Mieście w Wilnie, klasycystyczny, pierwotnie gotycki, przebudowany w latach 1785–1799 według projektu Wawrzyńca Gucewicza, w latach 1811–1924[1] mieścił teatr; odrestaurowany w latach 1936–1939 według projektu Stefana Narębskiego z przeznaczeniem na muzeum, od 1995 pełni funkcje reprezentacyjne.
1 stycznia 1848 w Sali Wielkiej ratusza odbyła się prapremiera Halki Stanisława Moniuszki.
Historia
Ratusz w Wilnie wznosił się pośrodku rynku, był piętrowy, miał wieżę z zegarem, salę posiedzeń burmistrzów, skład broni, salę sądową, archiwum, komorę dla tortur. W sieni stały wagi miejskie i słup zwany "babą", u którego smagano złoczyńców. Przed ratuszem z jednej strony stał pręgierz, zwany "Piłatem", a z drugiej – szubienica. W 1794 roku na tej szubienicy powieszono w żółtym szlafroku Szymona Kossakowskiego przy wiwatach mieszkańców Wilna krzyczących Niech żyje Rzeczpospolita! i biciu dzwonów kościoła św. Kazimierza. Gdy przy końcu XVIII w. wieża zegarowa runęła, przebudowy ratusza dokonał profesor Wawrzyniec Gucewicz w stylu neoklasycznym z domieszką renesansu i postawił na przedzie portyk o sześciu kolumnach. Styl ratusza jest bardziej surowy niż w katedrze wileńskiej, również przebudowanej przez Gucewicza.