Białogród nad Dniestrem: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Historia: drobne merytoryczne |
|||
Linia 32: | Linia 32: | ||
W latach [[1541]], [[1542]], [[1549]] odbity z rąk tatarski i tureckich przez rotmistrza [[Bernard Pretwicz|Bernarda Pretwicza]], który przyszedł z odsieczą Białogrodowi <ref>Marek Pleszewski. Żołnierz jazdy obrony potocznej za czasów Zygmunta Augusta. 1985.; Marek Pleszewski. W służbie polskiego króla. 1995. str. 93</ref>. |
W latach [[1541]], [[1542]], [[1549]] odbity z rąk tatarski i tureckich przez rotmistrza [[Bernard Pretwicz|Bernarda Pretwicza]], który przyszedł z odsieczą Białogrodowi <ref>Marek Pleszewski. Żołnierz jazdy obrony potocznej za czasów Zygmunta Augusta. 1985.; Marek Pleszewski. W służbie polskiego króla. 1995. str. 93</ref>. |
||
W okresie 1600-1611 pod panowaniem Wołochów. W XVIII wieku centrum [[ |
W okresie 1600-1611 pod panowaniem Wołochów. W XVIII wieku centrum [[Nogajskie ordy przednie|Tatarów budziackich]], kilkakrotnie zdobywane przez Rosjan. W 1812 włączony do [[Imperium rosyjskie|Rosji]]. W XIX wieku port solny i zbożowy. W 1918-1940 w [[Królestwo Rumunii|Rumunii]] jako Cetatea Alba, w sierpniu 1940 przyłączony do [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińskiej SRR]], a od lipca 1941 do sierpnia 1944 znowu w granicach Rumunii. Od 1945 w ZSRR, od 1991 w Republice Ukrainy. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
<gallery widths=200 heights=150 perrow=4> |
<gallery widths=200 heights=150 perrow=4> |
Wersja z 15:38, 26 kwi 2013
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Populacja • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
+380-4849 | ||||
Kod pocztowy |
67700 | ||||
Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |||||
Strona internetowa |
Białogród nad Dniestrem (ukr. Білгород-Дністровський, Biłhorod-Dnistrowśkyj, rum./mołd. Cetatea Albă, hist. do 1944 Akerman) − miasto w południowo-zachodniej Ukrainie, na Nizinie Czarnomorskiej, nad Limanem Dniestru, 18 km od Morza Czarnego, w obwodzie odeskim.
Miasto liczy 51 tys. mieszkańców (2005). Przemysł materiałów budowlanych, drzewny i spożywczy (rybny, mięsny).
Historia
Starożytna grecka kolonia Tyras (założona w VI w. p.n.e.), później rzymska Alba Iulia i bizantyjskie Leukopolis. W XI wieku powstał tu gród Białogród, który w XIII wieku znalazł się pod panowaniem Tatarów. Od XIV wieku we władaniu hospodarów mołdawskich (od 1387 lenników króla Polski) jako Cetatea Alba. W XV wieku twierdza, zdobyta w 1484 roku przez Turków zmieniła nazwę na Akerman ("biała twierdza").
W latach 1541, 1542, 1549 odbity z rąk tatarski i tureckich przez rotmistrza Bernarda Pretwicza, który przyszedł z odsieczą Białogrodowi [1].
W okresie 1600-1611 pod panowaniem Wołochów. W XVIII wieku centrum Tatarów budziackich, kilkakrotnie zdobywane przez Rosjan. W 1812 włączony do Rosji. W XIX wieku port solny i zbożowy. W 1918-1940 w Rumunii jako Cetatea Alba, w sierpniu 1940 przyłączony do Ukraińskiej SRR, a od lipca 1941 do sierpnia 1944 znowu w granicach Rumunii. Od 1945 w ZSRR, od 1991 w Republice Ukrainy.
- ↑ Marek Pleszewski. Żołnierz jazdy obrony potocznej za czasów Zygmunta Augusta. 1985.; Marek Pleszewski. W służbie polskiego króla. 1995. str. 93
-
Twierdza Akerman
-
Wnętrze twierdzy
Miasta partnerskie
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Białogród nad Dniestrem, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 24 .
- zdjęcia z Białogrodu