Kościół św. Katarzyny w Zamościu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m koord. |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
| Linia 76: | Linia 76: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Kościół i klasztor [[Reformaci|reformatów]] ufundował IV ordynat [[Ordynacja Zamojska|Ordynacji Zamojskiej]], [[Marcin Zamoyski]] oraz Hieronim Żaboklicki, ówczesny chorąży bracławski, związany z rodziną Zamoyskich. Budowa założenia wg projektu [[Jan Michał Link|J. M. Linka]] miała miejsce w latach [[1680]]–[[1686]]. Początkowo była to świątynia pw. [[Święty Andrzej|św. Andrzeja]], do czasu [[Rozbiory Polski|rozbiorów Polski]], kiedy po przejęciu miasta przez [[Austria|Austrię]] jeszcze w [[XVIII]] wieku dokonano kasaty zakonu, a w [[1806]] przeznaczono ją na magazyn wojsk austriackich. Po przejęciu miasta przez innego zaborcę, [[Rosja|Rosję]], klasztor został rozebrany, a budynek kościoła, tak jak większość pozostałych obiektów w okresie zaborów, pozbawiono wielu elementów architektury i wystroju na styl [[klasycyzm|klasycystyczny]], m.in. rozebrano barokowe szczyty oraz sygnatury. Niemniej jednak zachowane zostało barokowe [[sklepienie (architektura)|sklepienie]] krzyżowo-kolebkowe czy też [[pilaster|pilastry]] i [[płycina|płyciny]] na ścianach od zewnątrz. Po odzyskaniu przez [[Polska|Polskę]] niepodległości mieścił się tu przez krótki okres teatr, ale ostatecznie, po renowacji w latach [[1925]]–[[1926]], przywrócono budynkowi funkcję kościoła (szkolnego) pw. [[Święta Katarzyna|św. Katarzyny]] ([[1927]]). |
Kościół i klasztor [[Reformaci|reformatów]] ufundował IV ordynat [[Ordynacja Zamojska|Ordynacji Zamojskiej]], [[Marcin Zamoyski]] oraz Hieronim Żaboklicki, ówczesny chorąży bracławski, związany z rodziną Zamoyskich. Budowa założenia wg projektu [[Jan Michał Link|J. M. Linka]] miała miejsce w latach [[1680]]–[[1686]]. Początkowo była to świątynia pw. [[Święty Andrzej|św. Andrzeja]], do czasu [[Rozbiory Polski|rozbiorów Polski]], kiedy po przejęciu miasta przez [[Austria|Austrię]] jeszcze w [[XVIII]] wieku dokonano kasaty zakonu, a w [[1806]] przeznaczono ją na magazyn wojsk austriackich. Po przejęciu miasta przez innego zaborcę, [[Rosja|Rosję]], klasztor został rozebrany, a budynek kościoła, tak jak większość pozostałych obiektów w okresie zaborów, pozbawiono wielu elementów architektury i wystroju na styl [[klasycyzm|klasycystyczny]], m.in. rozebrano barokowe szczyty oraz sygnatury. Niemniej jednak zachowane zostało barokowe [[sklepienie (architektura)|sklepienie]] krzyżowo-kolebkowe czy też [[pilaster|pilastry]] i [[płycina|płyciny]] na ścianach od zewnątrz. Po odzyskaniu przez [[Polska|Polskę]] niepodległości mieścił się tu przez krótki okres teatr, ale ostatecznie, po renowacji w latach [[1925]]–[[1926]], przywrócono budynkowi funkcję kościoła (szkolnego) pw. [[Święta Katarzyna|św. Katarzyny]] ([[1927]]). Podczas II Wojny Światowej w krypcie pod kościołem ukryto skrzynię z obrazem [[Hołd Pruski]] Jana Matejki<ref>https://www.facebook.com/muzeumutracone/photos/a.131278680288002.34589.119364438146093/784687164947147/?type=1&theater</ref>. |
||
We wnętrzu tego jednonawowego kościoła można zauważyć takie elementy wystroju jak drewniane ołtarze, późnobarokowy obraz ''św. Katarzyny pod Madonną z Dzieciątkiem'' (I poł. XVIII wieku), rzeźby aniołów w stylu [[rokoko]] oraz obrazy miejscowych malarzy (z [[XX]] wieku) przedstawiające m.in. ''św. Huberta'', ''św. Teresę''. Jest tu także chór oparty o 3 arkady z kolumnami. |
We wnętrzu tego jednonawowego kościoła można zauważyć takie elementy wystroju jak drewniane ołtarze, późnobarokowy obraz ''św. Katarzyny pod Madonną z Dzieciątkiem'' (I poł. XVIII wieku), rzeźby aniołów w stylu [[rokoko]] oraz obrazy miejscowych malarzy (z [[XX]] wieku) przedstawiające m.in. ''św. Huberta'', ''św. Teresę''. Jest tu także chór oparty o 3 arkady z kolumnami. |
||
Wersja z 11:16, 4 mar 2015
| kościół filialny | |||||||||||
 Elewacja wschodnia | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Adres |
{{{adres}}} | ||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia |
Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu | ||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Zamościa  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |||||||||||
Kościół św. Katarzyny w Zamościu – barokowy kościół na Starym Mieście w Zamościu, wzniesiony w II poł. XVII wieku.
Poreformacki kościół św. Katarzyny znajduje się w północnej części zamojskiej starówki z głównym wejściem od południa (niewielki placyk J. Jaroszewicza połączony z ul. L. Zamenhofa). Jest to kościół filialny wchodzący w skład parafii katedralnej pw. Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła.
Historia
Kościół i klasztor reformatów ufundował IV ordynat Ordynacji Zamojskiej, Marcin Zamoyski oraz Hieronim Żaboklicki, ówczesny chorąży bracławski, związany z rodziną Zamoyskich. Budowa założenia wg projektu J. M. Linka miała miejsce w latach 1680–1686. Początkowo była to świątynia pw. św. Andrzeja, do czasu rozbiorów Polski, kiedy po przejęciu miasta przez Austrię jeszcze w XVIII wieku dokonano kasaty zakonu, a w 1806 przeznaczono ją na magazyn wojsk austriackich. Po przejęciu miasta przez innego zaborcę, Rosję, klasztor został rozebrany, a budynek kościoła, tak jak większość pozostałych obiektów w okresie zaborów, pozbawiono wielu elementów architektury i wystroju na styl klasycystyczny, m.in. rozebrano barokowe szczyty oraz sygnatury. Niemniej jednak zachowane zostało barokowe sklepienie krzyżowo-kolebkowe czy też pilastry i płyciny na ścianach od zewnątrz. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości mieścił się tu przez krótki okres teatr, ale ostatecznie, po renowacji w latach 1925–1926, przywrócono budynkowi funkcję kościoła (szkolnego) pw. św. Katarzyny (1927). Podczas II Wojny Światowej w krypcie pod kościołem ukryto skrzynię z obrazem Hołd Pruski Jana Matejki[2].
We wnętrzu tego jednonawowego kościoła można zauważyć takie elementy wystroju jak drewniane ołtarze, późnobarokowy obraz św. Katarzyny pod Madonną z Dzieciątkiem (I poł. XVIII wieku), rzeźby aniołów w stylu rokoko oraz obrazy miejscowych malarzy (z XX wieku) przedstawiające m.in. św. Huberta, św. Teresę. Jest tu także chór oparty o 3 arkady z kolumnami.
Po II wojnie światowej pojawił się tu marmurowy pomnik z urną wypełnioną prochami profesorów i uczniów zamojskich szkół średnich, jakich pozbawiono życia w czasie tej wojny. Ponadto znajdują się tu relikwie św. Andrzeja Boboli, a od niedawna również relikwie św. Pio z Pietrelciny sprowadzone tu z Włoch. Ciekawostką jest ponadto przetrzymywanie w roku 1939 w podziemiach kościoła, krakowskiego obrazu Jana Matejki Hołd Pruski, jaki był wówczas poszukiwany przez Niemców. Obraz po niecałych trzech miesiącach trafił z powrotem do Krakowa.
Pod koniec lat 90. minionego stulecia przywrócono pierwotny wygląd zewnętrzny kościoła, zwłaszcza dach i szczyty od frontu, pośrodku i przy tylnej ścianie; wzbogacono również elewacje. Później przeprowadzono także prace remontowe wewnątrz świątyni. Po zachodniej stronie, w miejscu dawnego klasztoru, planowana jest budowa "Domu Trzeciego Tysiąclecia im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego"[3]. Kościół został także otoczony nowymi murami, a przy wejściu na jego teren od północy stoi pomnik-krzyż poświęcony ofiarom katyńskim z 1940 r.
-
Elewacja południowa z wejściem -
Pomnik-krzyż "Katyń 1940" od północnej strony kościoła
Bibliografia
- J. Kowalczyk, Zamość. Przewodnik, Zamość, Zamojski Ośrodek Informacji Turystycznej, 1995;