Sobór Świętego Ducha w Mińsku: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne techniczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 71: | Linia 71: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Dawny kościół bernardynek ufundowany przez [[Wojewodowie troccy|wojewodę trockiego]] [[Aleksander Słuszka|Aleksandra Słuszkę]], wybudowany w latach 1633–1642 w stylu [[Architektura baroku|barokowym]]. Był częścią zabudowy dawnego Górnego Rynku. |
Dawny kościół bernardynek ufundowany przez [[Wojewodowie troccy|wojewodę trockiego]] [[Aleksander Słuszka|Aleksandra Słuszkę]], wybudowany w latach 1633–1642 w stylu [[Architektura baroku|barokowym]]. Był częścią zabudowy dawnego Górnego Rynku. W 1741 roku uległ zniszczeniu w wyniku pożaru, jednak wkrótce został odbudowany w obecnej formie. Przypuszczalnie projektantem był włoski architekt [[Guido Antonio Longhi]]<ref>[[Mariusz Karpowicz]], ''Wileńska odmiana architektury XVIII wieku'', Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0</ref>. |
||
W 1870 świątynia władze rosyjskie zdecydowały o przebudowaniu dawnego kościoła na prawosławną cerkiew i monaster Świętego Ducha. Monaster prawosławny istniał w dawnych budynkach klasztoru bernardynek do 1922 roku, gdy wraz z kościołem zamknęły go władze radzieckie. Świątynia została otworzona przez Niemców po 1942 roku, a poświęcił ją białoruski biskup [[Filoteusz (Narko)]]. W 1945 r. z zamkniętego [[Sobór Świętych Piotra i Pawła w Mińsku|Soboru Świętych Piotra i Pawła]] do świątyni przeniesiono Mińską Ikonę Najświętszej Maryi Panny. W 1947 r. nad soborem świętego Ducha umieszczono krzyże. W pierwszej połowie lat 50. XX wieku przeprowadzono remont kapitalny wnętrza. Od 1961 roku dawna świątynia katolicka jest prawosławną cerkwią katedralną. Budynek dawnego klasztoru służy obecnie duchowieństwu prawosławnemu. |
|||
== Architektura == |
== Architektura == |
||
Sobór Ducha Świętego jest trójnawową [[Bazylika|bazyliką]]. Od frontu dwie sześciokondygnacyjne [[Wieża|wieże]] zwieńczone [[Dach hełmowy|hełmami]]. Górne kondygnacje wież mają wklęsło-wypukły obrys. Pomiędzy wieżami znajduje się ozdobny [[Szczyt (architektura)|szczyt]]. Fasada zdobiona [[Pilaster|pilastrami]], profilowanymi [[gzyms]]ami i różnego kształtu [[nisza]]mi. W soborze znajdują się [[relikwie]] [[Zofia (księżna słucka)|św. Zofii Słuckiej]] i [[Gabriel Zabłudowski|św. Gabriela Zabłudowskiego]]. |
Sobór Ducha Świętego jest trójnawową [[Bazylika|bazyliką]]. Od frontu dwie sześciokondygnacyjne [[Wieża|wieże]] zwieńczone [[Dach hełmowy|hełmami]]. Górne kondygnacje wież mają wklęsło-wypukły obrys. Pomiędzy wieżami znajduje się ozdobny [[Szczyt (architektura)|szczyt]]. Fasada zdobiona [[Pilaster|pilastrami]], profilowanymi [[gzyms]]ami i różnego kształtu [[nisza]]mi. W soborze znajdują się [[relikwie]] [[Zofia (księżna słucka)|św. Zofii Słuckiej]] i [[Gabriel Zabłudowski|św. Gabriela Zabłudowskiego]]. |
||
Fasada dwukondygnacyjnego budynku dawnego klasztoru zdobiona jest [[ryzalit]]ami i pilastrami. |
Fasada dwukondygnacyjnego budynku dawnego klasztoru zdobiona jest [[ryzalit]]ami i pilastrami.<gallery widths="190" heights="190"> |
||
Plik:Interiér kostela Svatého ducha, Minsk - panoramio (1).jpg|Ikonostas |
|||
Plik:Bundesarchiv Bild 146-1990-013-27, Weißrussland, Minsk, polnische Kirche.jpg|lata 1941-1943 |
|||
Plik:Minsk1981-06.jpg|Świątynia w 1981 r. |
|||
Plik:Касьцёл Зьвеставаньня Найсьвяцейшай Панны Марыі (Менск) 01.jpg|Widok na nawę |
|||
Plik:Cathedral of Holy Spirit in Minsk 06.jpg |
|||
</gallery> |
|||
== Przypisy == |
== Przypisy == |
Wersja z 18:06, 9 sty 2020
712Г000238 | |||||||||||||||||||||
sobór katedralny | |||||||||||||||||||||
Widok ogólny | |||||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miasto wydzielone | |||||||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||||
Egzarchat | |||||||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
poniedziałek Pięćdziesiątnicy | ||||||||||||||||||||
Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||||||||||||
Relikwie | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Mińska | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Białorusi | |||||||||||||||||||||
53°54′18,0″N 27°33′22,0″E/53,905000 27,556111 |
Sobór Ducha Świętego – prawosławny sobór katedralny w Mińsku, główna świątynia eparchii mińskiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.
Historia
Dawny kościół bernardynek ufundowany przez wojewodę trockiego Aleksandra Słuszkę, wybudowany w latach 1633–1642 w stylu barokowym. Był częścią zabudowy dawnego Górnego Rynku. W 1741 roku uległ zniszczeniu w wyniku pożaru, jednak wkrótce został odbudowany w obecnej formie. Przypuszczalnie projektantem był włoski architekt Guido Antonio Longhi[1].
W 1870 świątynia władze rosyjskie zdecydowały o przebudowaniu dawnego kościoła na prawosławną cerkiew i monaster Świętego Ducha. Monaster prawosławny istniał w dawnych budynkach klasztoru bernardynek do 1922 roku, gdy wraz z kościołem zamknęły go władze radzieckie. Świątynia została otworzona przez Niemców po 1942 roku, a poświęcił ją białoruski biskup Filoteusz (Narko). W 1945 r. z zamkniętego Soboru Świętych Piotra i Pawła do świątyni przeniesiono Mińską Ikonę Najświętszej Maryi Panny. W 1947 r. nad soborem świętego Ducha umieszczono krzyże. W pierwszej połowie lat 50. XX wieku przeprowadzono remont kapitalny wnętrza. Od 1961 roku dawna świątynia katolicka jest prawosławną cerkwią katedralną. Budynek dawnego klasztoru służy obecnie duchowieństwu prawosławnemu.
Architektura
Sobór Ducha Świętego jest trójnawową bazyliką. Od frontu dwie sześciokondygnacyjne wieże zwieńczone hełmami. Górne kondygnacje wież mają wklęsło-wypukły obrys. Pomiędzy wieżami znajduje się ozdobny szczyt. Fasada zdobiona pilastrami, profilowanymi gzymsami i różnego kształtu niszami. W soborze znajdują się relikwie św. Zofii Słuckiej i św. Gabriela Zabłudowskiego.
Fasada dwukondygnacyjnego budynku dawnego klasztoru zdobiona jest ryzalitami i pilastrami.
-
Ikonostas
-
lata 1941-1943
-
Świątynia w 1981 r.
-
Widok na nawę
Przypisy
- ↑ Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0