Antonio Paracca: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
drobne redakcyjne
Linia 26: Linia 26:
|www =
|www =
}}
}}
'''Antonio Paracca''' (ur. 11 października 1722 w [[Castello Valsolda]]) we [[Włochy|Włoszech]] – włoski [[architekt]], przedstawiciel późnego [[architektura barokowa w Polsce|baroku]], w latach 50. XVIII wieku działał na północno-wschodnich terenach [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczpospolitej Obojga Narodów]].
'''Antonio Paracca''' (ur. 11 października 1722 w [[Castello Valsolda]]) we [[Włochy|Włoszech]] – włoski [[architekt]], przedstawiciel późnego [[architektura barokowa w Polsce|baroku]], od lat 50. XVIII wieku działał na północno-wschodnich terenach [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczpospolitej Obojga Narodów]].


Jego rodzicami byli Domenico i Marta (córka Francesca Merlini i Cecylii). Rodzicami chrzestnymi byli Domenico Fontana oraz Anna Maria, matka [[Dominik Merlini|Dominika Merliniego]] (ulubionego architekta króla [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]])<ref name=":0">[[Mariusz Karpowicz]], ''Wileńska odmiana architektury XVIII wieku'', Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0</ref>.
Jego rodzicami byli Domenico i Marta (córka Francesca Merlini i Cecylii). Rodzicami chrzestnymi byli Domenico Fontana oraz Anna Maria, matka [[Dominik Merlini|Dominika Merliniego]] (ulubionego architekta króla [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]])<ref name=":0">[[Mariusz Karpowicz]], ''Wileńska odmiana architektury XVIII wieku'', Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0</ref>.


W 1751 roku jest wzmiankowany jego pobyt w Warszawie.
W 1751 roku jest wzmiankowany jego pobyt w Warszawie.
Antonio Paracca był nadwornym architektem rodu Platerów mających posiadłości w [[Inflanty polskie|Inflantach polskich]] (obecnie na terenie [[Łotwa|Łotwy]])<ref name=":0" />.
Antonio Paracca był nadwornym architektem rodu Platerów mających posiadłości w [[Inflanty polskie|Inflantach polskich]] (obecnie na terenie [[Łotwa|Łotwy]])<ref name=":0" />. Przypuszczalnie na jego twórczość miał wpływ działający wcześniej w Rzeczypospolitej jego rodak [[Guido Antonio Longhi]].


W Inflantach polskich kupił majątek w powiecie [[Lucyn|lucyńskim]] i ożenił się z Polką pochodzącą z rodziny Małachowskich, z którą miał trzech synów. Dwaj jego synowie służyli w Wojsku Polskim, a trzeci po [[Powstanie styczniowe na ziemiach zabranych|Powstaniu styczniowym]] został zesłany przez Rosjan na [[Syberia|Syberię]]<ref name=":0" />.
W Inflantach polskich kupił majątek w powiecie [[Lucyn|lucyńskim]] i ożenił się z Polką pochodzącą z rodziny Małachowskich, z którą miał trzech synów. Dwaj jego synowie służyli w Wojsku Polskim, a trzeci po [[Powstanie styczniowe na ziemiach zabranych|Powstaniu styczniowym]] został zesłany przez Rosjan na [[Syberia|Syberię]]<ref name=":0" />.

Wersja z 15:53, 13 sty 2020

Antonio Paracca
Data i miejsce urodzenia

11 października 1722
Castello Valsolda

Data i miejsce śmierci

1780-1790?
Inflanty Polskie?

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

barok

Ważne dzieła

Kościół w Berezweczu

Antonio Paracca (ur. 11 października 1722 w Castello Valsolda) we Włoszech – włoski architekt, przedstawiciel późnego baroku, od lat 50. XVIII wieku działał na północno-wschodnich terenach Rzeczpospolitej Obojga Narodów.

Jego rodzicami byli Domenico i Marta (córka Francesca Merlini i Cecylii). Rodzicami chrzestnymi byli Domenico Fontana oraz Anna Maria, matka Dominika Merliniego (ulubionego architekta króla Stanisława Augusta Poniatowskiego)[1].

W 1751 roku jest wzmiankowany jego pobyt w Warszawie. Antonio Paracca był nadwornym architektem rodu Platerów mających posiadłości w Inflantach polskich (obecnie na terenie Łotwy)[1]. Przypuszczalnie na jego twórczość miał wpływ działający wcześniej w Rzeczypospolitej jego rodak Guido Antonio Longhi.

W Inflantach polskich kupił majątek w powiecie lucyńskim i ożenił się z Polką pochodzącą z rodziny Małachowskich, z którą miał trzech synów. Dwaj jego synowie służyli w Wojsku Polskim, a trzeci po Powstaniu styczniowym został zesłany przez Rosjan na Syberię[1].

Przypuszczalne realizacje:


Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0

Bibliografia

  • Mariusz Karpowicz, Wileńska odmiana architektury XVIII wieku, Wydawnictwo: Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa 2012, ISBN 978-83-63580-10-0
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antonio_Paracca&oldid=58520852”