Paweł Stefan Sapieha: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
Boty
392 495 edycji
m Bot poprawia linkowanie wewnętrzne oraz inne drobne sprawy
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
drobne redakcyjne
Linia 30: Linia 30:
W [[1580]] przestawiony został królowi [[Stefan Batory|Stefanowi Batoremu]] zostając jego dworzaninem. Od [[1588]] był dworzaninem hospodarskim. [[25 czerwca]] [[1593]] dzięki poparciu [[Lew Sapieha|Lwa Sapiehy]] został koniuszym wielkim litewskim. W [[1600]] posłował na sejm. W tymże roku pielgrzymował do [[Rzym]]u na obchody [[Rok Jubileuszowy|roku jubileuszowego]], gdzie był przyjęty przez papieża [[Klemens VIII|Klemensa VIII]]. W [[1604]] ponownie posłował na sejm.
W [[1580]] przestawiony został królowi [[Stefan Batory|Stefanowi Batoremu]] zostając jego dworzaninem. Od [[1588]] był dworzaninem hospodarskim. [[25 czerwca]] [[1593]] dzięki poparciu [[Lew Sapieha|Lwa Sapiehy]] został koniuszym wielkim litewskim. W [[1600]] posłował na sejm. W tymże roku pielgrzymował do [[Rzym]]u na obchody [[Rok Jubileuszowy|roku jubileuszowego]], gdzie był przyjęty przez papieża [[Klemens VIII|Klemensa VIII]]. W [[1604]] ponownie posłował na sejm.


Brał udział w kampanii smoleńskiej [[1609]]-[[1611]]. Podczas oblężenia [[Smoleńsk]]a stracił rękę. Za zasługi otrzymał w [[1611]] starostwo [[homel]]skie. W dalszych latach posłował na sejm jeszcze dwukrotnie: w [[1611]] i [[1619]]. [[14 lutego]] [[1623]] został mianowany [[Podkanclerzy litewski|podkanclerzym litewskim]]. Był zwolennikiem obniżenia wartości polskich [[talar]]ów i [[dukat]]ów w celu zmniejszenia ich wywozu za granicę. W [[1632]] sugerował podjęcie rozmów z [[Gustaw II Adolf Waza|Gustawem Adolfem]] widząc realne dla Rzeczypolitej zagrożenie zbliżenia moskiewsko-szwedzkiego.
Brał udział w kampanii smoleńskiej [[1609]]-[[1611]]. Podczas oblężenia [[Smoleńsk]]a stracił rękę. Za zasługi otrzymał w [[1611]] starostwo [[homel]]skie. W dalszych latach posłował na sejm jeszcze dwukrotnie: w [[1611]] i [[1619]]. [[14 lutego]] [[1623]] został mianowany [[Podkanclerzy litewski|podkanclerzym litewskim]]. Był zwolennikiem obniżenia wartości polskich [[talar]]ów i [[dukat]]ów w celu zmniejszenia ich wywozu za granicę. W [[1632]] sugerował podjęcie rozmów z [[Gustaw II Adolf Waza|Gustawem Adolfem]] widząc realne dla Rzeczypospolitej zagrożenie zbliżenia moskiewsko-szwedzkiego.


Był z [[Zygmunt III Waza|królem]] podczas ostatnich dni jego życia, po czym brał udział w tajnych naradach senatu pod przewodnictwem [[prymas]]a [[Jan Wężyk|Janem Wężykiem]] (2-5 maja [[1632]]), a także w dalszych czynnościach elekcyjnych, włącznie z koronacją [[Władysław IV Waza|Władysława IV]] w lutym [[1633]]. W lipcu [[1633]] podążył z królem pod [[Smoleńsk]], wycofując się jednak z obozu ze względu na zły stan zdrowia. Jako najstarszy żyjący [[Sapieha]] wezwał do obozu królewskiego syna zmarłego przed kilkoma miesiącami, [[Kazimierz Leon Sapieha (1609–1656)|Kazimierza Leona]] do objęcia przywódcy stronnictwa sapieżyńskiego.
Był z [[Zygmunt III Waza|królem Zygmuntem]] podczas ostatnich dni jego życia, po czym brał udział w tajnych naradach senatu pod przewodnictwem [[prymas]]a [[Jan Wężyk|Janem Wężykiem]] (2-5 maja [[1632]]), a także w dalszych czynnościach elekcyjnych, włącznie z koronacją [[Władysław IV Waza|Władysława IV]] w lutym [[1633]]. W lipcu [[1633]] podążył z królem pod [[Smoleńsk]], wycofując się jednak z obozu ze względu na zły stan zdrowia. Jako najstarszy żyjący [[Sapieha]] wezwał do obozu królewskiego syna zmarłego przed kilkoma miesiącami, [[Kazimierz Leon Sapieha (1609–1656)|Kazimierza Leona]] do objęcia przywódcy stronnictwa sapieżyńskiego.


Od początku [[1634]] przebywał w swoich Holszanach ciężko chorując. Dwukrotnie podczas jego choroby rozchodziły się plotki o jego śmierci, dwukrotnie doprowadzając do nadania jego urzędów przez króla potencjalnym następcom. Za drugim razem Paweł Stefan przybył w lutym [[1635]] do [[Warszawa|Warszawy]], aby uciąć przedwczesne kalkulacje. Paweł Stefan Sapieha zmarł w Holszanach, 24 września został pochowany w ufundowanym przez siebie [[Kościół św. Jana Chrzciciela i klasztor Franciszkanów w Holszanach|w kościele św. Jana Chrzciciela]]. Dwie z 3 córek z małżeństwa z Elżbietą Wesselinówną zostały zakonnicami Eudoksja (Katarzyna) w zakonie bazylianek w Wilnie, Teofila (Tekla) u klarysek w Wilnie a Krystyna wyszła za mąż za podstolego
Od początku [[1634]] przebywał w swoim zamku w Holszanach ciężko chorując. Dwukrotnie podczas jego choroby rozchodziły się plotki o jego śmierci, dwukrotnie doprowadzając do nadania jego urzędów przez króla potencjalnym następcom. Za drugim razem Paweł Stefan przybył w lutym [[1635]] do [[Warszawa|Warszawy]], aby uciąć przedwczesne kalkulacje.
Paweł Stefan Sapieha zmarł w Holszanach i 24 września został pochowany w ufundowanym przez siebie [[Kościół św. Jana Chrzciciela i klasztor Franciszkanów w Holszanach|w kościele św. Jana Chrzciciela]].
Dwie z 3 córek z małżeństwa z Elżbietą Wesselinówną zostały zakonnicami Eudoksja (Katarzyna) w zakonie bazylianek w Wilnie, Teofila (Tekla) u klarysek w Wilnie a Krystyna wyszła za mąż za podstolego
litewskiego [[Jan Hieronim Chodkiewicz|Jana Hieronima Chodkiewicza]].
litewskiego [[Jan Hieronim Chodkiewicz|Jana Hieronima Chodkiewicza]].

<br /><gallery widths="200" heights="200">
Plik:Sophia Golshanskaya (silver) av.gif|Zamek w Holszanach w czasach Sapiehów na białoruskiej monecie
Plik:Pavał Stefan Sapieha. Павал Стэфан Сапега (1620).jpg|Wizerunek z około 1620 r.
Plik:Pavał Stefan Sapieha. Павал Стэфан Сапега (1709).jpg|Wizerunek z 1709 r.
Plik:Музей старажытнабеларускай культуры 02.jpg|Figura z nagrobka
Plik:Экспазіцыя Музея старажытнабеларускай культуры. Надмагілле Сапегаў.jpg|Pozostałości nagrobka
</gallery>


== Przypisy ==
== Przypisy ==

Wersja z 14:14, 6 lut 2020

Paweł Stefan Sapieha
Ilustracja
Herb
Lis
Rodzina

Sapiehowie herbu Lis

Data urodzenia

1565

Data i miejsce śmierci

19 lipca 1635
Holszany

Ojciec

Bohdan Sapieha

Matka

Martyna z Kapustów

Żona

Regina Dybowska (1599-1602)
Elżbieta Wesselinówna (1602-1615)
Katarzyna Gosławska (1618-1630)
Zofia Daniłłowiczówna (1630-1635)

Multimedia w Wikimedia Commons

Paweł Stefan Sapieha herbu Lis (ur. 1565, zm. 19 lipca 1635 w Holszanach) – marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1598 roku[1], koniuszy wielki litewski, podkanclerzy litewski.

Był synem Bohdana i bratem Mikołaja. Studiował na Akademii Wileńskiej.

W 1580 przestawiony został królowi Stefanowi Batoremu zostając jego dworzaninem. Od 1588 był dworzaninem hospodarskim. 25 czerwca 1593 dzięki poparciu Lwa Sapiehy został koniuszym wielkim litewskim. W 1600 posłował na sejm. W tymże roku pielgrzymował do Rzymu na obchody roku jubileuszowego, gdzie był przyjęty przez papieża Klemensa VIII. W 1604 ponownie posłował na sejm.

Brał udział w kampanii smoleńskiej 1609-1611. Podczas oblężenia Smoleńska stracił rękę. Za zasługi otrzymał w 1611 starostwo homelskie. W dalszych latach posłował na sejm jeszcze dwukrotnie: w 1611 i 1619. 14 lutego 1623 został mianowany podkanclerzym litewskim. Był zwolennikiem obniżenia wartości polskich talarów i dukatów w celu zmniejszenia ich wywozu za granicę. W 1632 sugerował podjęcie rozmów z Gustawem Adolfem widząc realne dla Rzeczypospolitej zagrożenie zbliżenia moskiewsko-szwedzkiego.

Był z królem Zygmuntem podczas ostatnich dni jego życia, po czym brał udział w tajnych naradach senatu pod przewodnictwem prymasa Janem Wężykiem (2-5 maja 1632), a także w dalszych czynnościach elekcyjnych, włącznie z koronacją Władysława IV w lutym 1633. W lipcu 1633 podążył z królem pod Smoleńsk, wycofując się jednak z obozu ze względu na zły stan zdrowia. Jako najstarszy żyjący Sapieha wezwał do obozu królewskiego syna zmarłego przed kilkoma miesiącami, Kazimierza Leona do objęcia przywódcy stronnictwa sapieżyńskiego.

Od początku 1634 przebywał w swoim zamku w Holszanach ciężko chorując. Dwukrotnie podczas jego choroby rozchodziły się plotki o jego śmierci, dwukrotnie doprowadzając do nadania jego urzędów przez króla potencjalnym następcom. Za drugim razem Paweł Stefan przybył w lutym 1635 do Warszawy, aby uciąć przedwczesne kalkulacje.

Paweł Stefan Sapieha zmarł w Holszanach i 24 września został pochowany w ufundowanym przez siebie w kościele św. Jana Chrzciciela.

Dwie z 3 córek z małżeństwa z Elżbietą Wesselinówną zostały zakonnicami Eudoksja (Katarzyna) w zakonie bazylianek w Wilnie, Teofila (Tekla) u klarysek w Wilnie a Krystyna wyszła za mąż za podstolego litewskiego Jana Hieronima Chodkiewicza.


  • Zamek w Holszanach w czasach Sapiehów na białoruskiej monecie
    Zamek w Holszanach w czasach Sapiehów na białoruskiej monecie
  • Wizerunek z około 1620 r.
    Wizerunek z około 1620 r.
  • Wizerunek z 1709 r.
    Wizerunek z 1709 r.
  • Figura z nagrobka
    Figura z nagrobka
  • Pozostałości nagrobka
    Pozostałości nagrobka

Przypisy

  1. ↑ Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 132.

Linki zewnętrzne

Podkanclerzowie litewscy

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Stefan_Sapieha&oldid=58701264”