Stanisław Gall (ekonomista)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Gall
Stanisław Guttman
Data i miejsce urodzenia

29 marca 1892
Warszawa

Data i miejsce śmierci

27 grudnia 1961
Warszawa

Prezes Polskiej Izby Handlu Zagranicznego
Okres

od 1955
do 1957

Przynależność polityczna

PZPR

Poprzednik

Ludwik Grosfeld

Następca

Antoni Adamowicz

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Stanisław Gall, także Stanisław Guttman (ur. 29 marca 1892 w Warszawie, zm. 27 grudnia 1961 tamże) – polski ekonomista i urzędnik państwowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Zygmunta. Od 1900 uczęszczał do rosyjskiego gimnazjum państwowego w Warszawie, następnie w wyniku strajku szkolnego w 1905 przeniósł się do polskiego gimnazjum im. Jana Kreczmara. Należał do Związku Młodzieży Socjalistycznej (1908–1914). Dwukrotnie aresztowany, skazany na przymusowe osiedlenie w Rosji, karę zmieniono, pozwalając na wyjazd za granicę. Po ukończeniu gimnazjum i zdaniu matury w 1910 rozpoczął studia w Wyższej Szkole Handlowej w Berlinie (Handelshochschule Berlin), zakończone w 1913 dyplomem kupieckim. W 1914 uzyskał doktorat z ekonomii politycznej na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Berlińskiego.

Podczas I wojny światowej, w latach 1915–1918, służył w armii rosyjskiej. Od listopada 1918 do 1920 w Wojsku Polskim, w stopniu ppor. rezerwy. Był dyrektorem firmy Wschodnie Chemiczne Towarzystwo Akcyjne w Warszawie (1921), zatrudniony w Entente Internationale pour l'Exportation des Produits Tréfilés „Iweco” w Brukseli, Szanghaju, Argentynie (1925–1935), i w Polsce jako delegat firmy i dyrektor ds. eksportu (1935–).

We wrześniu 1939 walczył w 25 pułku ułanów, po kapitulacji Warszawy w niewoli niemieckiej, w Oflagu II C Woldenberg. Leczył się w sanatoriach angielskich i francuskich. Członek Francuskiej Partii Komunistycznej (1945–1946).

Do Polski powrócił w sierpniu 1946. W październiku 1946 wstąpił do PPR, następnie do PZPR. Zatrudniono go w polskiej administracji centralnej, początkowo jako wicedyrektora departamentu w Ministerstwie Żeglugi i Handlu Zagranicznego (1946–1947), dyrektora departamentu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu (1947–1949), urzędnika w Ministerstwie Handlu (1949–), wiceprezesa (1950–1955) i p.o. prezesa/prezesa Polskiej Izby Handlu Zagranicznego (1955–1957)[1].

Zmarł 27 grudnia 1961. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera II B 28-13-23)[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Biogram IPN
  2. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-08-03].
  3. M.P. z 1955 r. nr 23, poz. 301 „za zasługi położone w pracy nad organizacją XXIV Międzynarodowych Targów w Poznaniu”.
  4. M.P. z 1947 r. nr 125, poz. 785 „za zasługi położone w dziele odbudowy i uruchomienia przemysłu”.
  5. M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13 stycznia 1955 r. nr 0/112 - na wniosek Ministra Handlu Zagranicznego.