Stanisław Kuszelewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Ludwik Kuszelewski
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

10 września 1894
Jaworów

Data i miejsce śmierci

między 4 a 7 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

dowództwo 6 Armii
48 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych
24 Pułk Piechoty
31 Pułk Strzelców Kaniowskich
PKU Kielce
KRU Lida

Stanowiska

dowódca batalionu,
kwatermistrz pułku
komendant PKU
komendant RU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Stanisław Ludwik Kuszelewski (ur. 10 września 1894 w Jaworowie, woj. lwowskie[1], zm. między 4 a 7 kwietnia[2] 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Franciszka i Franciszki z Lorków[1]. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.

Członek organizacji sokolich. Uczestnik wojny 1920[4]. W trakcie wojny awansował od podporucznika do stopnia kapitana.

W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. 24 marca 1921 został przeniesiony z dowództwa 6 Armii do 48 pułku piechoty z jednoczesnym odkomenderowaniem do grupy szkolnej 6 Armii[5]. W 1923 w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 245 lokatą w korpusie oficerów piechoty służył w 48 pułku piechoty[6][7]. W 1924 dowodził 7 kompanią w III batalionie 48 pp[8]. 16 lutego 1925 przystąpił do egzaminu sprawdzającego[9]. 3 maja 1925[10] awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 69 lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. W 1928 był dowódcą II batalionu 24 pułku piechoty[12]. Od 15 grudnia 1928 do końca stycznia 1929 był wykładowcą kursu i kierownikiem ćwiczeń aplikacyjnych dla oficerów rezerwy garnizonu Łuck[13]. W marcu 1932 został przeniesiony z 24 do 31 pułku piechoty na stanowisko kwatermistrza[14][15]. W sierpniu 1935 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kielce na stanowisko komendanta[16]. Ostatni przydział przed wojną to komendant Rejonu Uzupełnień Lida[2][17].

Podczas kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów. Według stanu na 7 grudnia 1939 był jeńcem obozu w Kozielsku[2]. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[2] – lista wywózkowa bez numeru poz. 92 nr akt 46[18] z 2.04.1940[2]. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[2]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji z dnia 15.04.1943 pod numerem 125. Przy szczątkach Stanisława Kuszelewskiego znaleziono książeczkę oszczędnościową PKO[19]. Figuruje na liście AM-169-125 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem: GARF-5-0122 jako Stanisław Kuszelski[20]. Nazwisko Kuszelewskiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 122) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 93,w Nowym Kurierze Warszawskim nr 94 z 1943. W Archiwum Robla (pakiet 0469-02) znajdują się notatki znalezione przy szczątkach podpułkownika Stefana Stolarza, w którym Kuszelewski (bez imienia) został wymieniony pod datą 07.12.1939.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty, miał jedno dziecko[1].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień podpułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 330.
  2. ↑ a b c d e f УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 443.
  3. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 149.
  4. ↑ „Dziennik Personalny” (R.1, nr 34), 8 września 1920, s. 809.
  5. ↑ „Dziennik Personalny” (R.2, nr 14), 9 kwietnia 1921, s. 721.
  6. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1923, s. 260.
  7. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1924, s. 240, 354.
  8. ↑ Czterdziesty osmy p.p. strzelców kresowych, Stanisławów, 1924, s. 8.
  9. ↑ „Dziennik Personalny” (R.6, nr 6), 18 stycznia 1925, s. 5.
  10. ↑ Awanse trzeciomajowe, „Polska Zbrojna” (R.6, nr 120), 2 maja 1926, s. 3.
  11. ↑ „Dziennik Personalny” (R.7, nr 18), 3 maja 1926, s. 125.
  12. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1928, s. 40, 179.
  13. ↑ Ćwiczenia aplikacyjne dla oficerów rezerwy, „Przegląd Wołyński” (R. 5, nr 52), 23 grudnia 1928, s. 7.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 561.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
  17. ↑ Stepan Rybka, Rocznik oficerski 1939, 2006, s. 20.
  18. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 603.
  19. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 169.
  20. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  21. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1923, s. 248, 451.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Kuszelewski&oldid=63688163”