Stanisław Mazur (1897–1964)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Mazur
Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1897
Stołężyn

Data i miejsce śmierci

2 czerwca 1964
Wapno

Poseł I kadencji Sejmu PRL
Okres

od 20 listopada 1952
do 20 listopada 1956

Przynależność polityczna

Zjednoczone Stronnictwo Ludowe

Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej Medal 10-lecia Polski Ludowej

Stanisław Mazur (ur. 7 listopada 1897 w Stołężynie, zm. 2 czerwca 1964 w Wapnie[1]) – polski rolnik i polityk, poseł na Sejm PRL I kadencji. Odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pracował w kopalni soli w Wapnie jako górnik i maszynista wyciągowy. Służył w Armii Cesarstwa Niemieckiego, uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. W 1930 kupił gospodarstwo rolne w Podolinie, z którego został wysiedlony w czasie okupacji niemieckiej, powrócił do niego w 1945. Prowadzone wraz z żoną gospodarstwo miało 6 hektarów[2].

Wstąpił do Stronnictwa Ludowego, a następnie do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W strukturach ZSL był prezesem miejscowego koła, członkiem Wojewódzkiego Komitetu ZSL w Poznaniu i wiceprezesem Powiatowego Komitetu ZSL w Wągrowcu[1]. Był sołtysem wsi Podolin[3], w latach 1949–1950 wójtem gminy Wapno. Należał do Związku Samopomocy Chłopskiej, dzięki jego aktywności w 1946 zelektryfikowano Podolin, wybudowano drogę łączącą Podolin z Wapnem oraz podniesiono poziom kultury rolnej[2].

Z ramienia ZSL był radnym Gminnej Rady Narodowej[4] w Wapnie, od 1950 członek prezydium GRN, w latach 1954–1962 radny powiatowej rady narodowej w Wągrowcu[1]. W 1952 uzyskał mandat posła na Sejm I kadencji z okręgu Gniezno[5].

W 1948 wziął udział w akcji współzawodnictwa pod hasłem „Najwyższy plon buraka cukrowego”, zebrał 568,33 kwintali korzeni buraka cukrowego z 1 hektara. Centralny Komitet Akcji Plantacyjnej Buraka Cukrowego w Warszawie wyróżnił go w kwietniu 1949 tytułem Przodującego Plantatora Buraka Cukrowego w Polsce w roku 1948, był członkiem Stowarzyszenia Plantatorów Buraka Cukrowego przy cukrowni Żnin[3]. Suma premii z rekordowej hodowli wyniosła 137 000 złotych. Pieniądze przeznaczył na remont budynku mieszkalnego i kupno krowy. 11 września 1949 wziął udział na Psim Polu w dożynkach pod patronatem Prezydenta RP Bolesława Bieruta, stał na czele delegacji chłopów i młodzieży wiejskiej[6].

W kręgu jego zainteresowań znajdowały się konie[6].

W 1949 odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej[7], w 1955 otrzymał Medal 10-lecia Polski Ludowej[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Józef Dancygier, Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1989, s. 263
  2. ↑ a b Stanisław Mazur – Budowniczy Polski Ludowej. „Kurier Polski” nr 19, s. 41–42. [dostęp 2020-02-18].
  3. ↑ a b Budowniczy Polski Ludowej PKF33/49. [dostęp 2020-02-18].
  4. ↑ M.P. z 1952 r. nr 72, poz. 1153
  5. ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2020-02-18].
  6. ↑ a b Mazura droga z Piekła do Nieba. [dostęp 2020-02-18].
  7. ↑ M.P. z 1950 r. nr 5, poz. 51
  8. ↑ M.P. z 1955 r. nr 106, poz. 1419
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Mazur_(1897–1964)&oldid=69269353”