Strachwitz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herb von Strachwitz
Herb rodziny von Strachwitz, właścicieli zamku w Stoszowicach w latach 1820-1945[1]
Zamek w Stoszowicach
Pałac w Kamieńcu (województwo śląskie)
Pałac w Kamieniu Śląskim

Strachwitz – dolnośląski ród arystokratyczny wywodzący się ze Strachowic koło Wrocławia (dziś dzielnica miasta). W XVII w. otrzymali tytuł baronów cesarstwa, a pod koniec XVIII w. tytuł pruskich hrabiów.

Dzieje[edytuj | edytuj kod]

Według legendy w bitwie pod Legnicą w 1241 r. brało udział dwunastu braci ze Strachowic. Klęskę, jaką zadali Tatarzy, przeżył tylko jeden z braci, który stał się protoplastą rycerskiego rodu Strachwitzów.

Najstarszym znanym przedstawicielem rodu jest Woislaus de Strachowitz, wymieniony w dokumentach z 1285 r.

Baronowie Cesarstwa[edytuj | edytuj kod]

W 1630 r. w Ratyzbonie cesarz Ferdynand II Habsburg nadał braciom Krzysztofowi i Maksymilianowi tytuł baronów cesarstwa z Suchej Wielkiej (niem. Reichsfreiherr von Strachwitz und Gross Zauche). Krzysztof był radcą cesarskim oraz prałatem i kanonikiem we Wrocławiu. Maksymilian był radcą biskupa wrocławskiego. Obaj zmarli bez męskich potomków. Stopniowo jednak tytułu baronów zaczęli używać wszyscy pozostali członkowie rodu.

Znaczenie rodu wzrosło, gdy Jan Maurycy (1721-1781) został biskupem-sufraganem przy Filipie Gothardzie Schaffgotschu, księciu-biskupie wrocławskim. W 1766 r., gdy biskup Schaffgotsch został zmuszony do opuszczenia zajętego przez Prusy Śląska, Jan Maurycy został wikariuszem apostolskim diecezji, którą odtąd faktycznie rządził.

Hrabiowie[edytuj | edytuj kod]

Młodszy brat Jana Maurycego, Karol Józef (1724-1810) kupił pałac w Kamieńcu w 1750 r. W 1798 r. otrzymał od króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III Hohenzollerna tytuł pruskiego hrabiego na Kamieńcu (niem. Graf Strachwitz von Gross-Zauche und Camminetz). Rok później uzyskał uznanie tego tytułu także w Austrii. Po śmierci Karola Józefa synowie podzieli się majątkiem. Starszy, Ernst Joachim, został panem Kamienia Śląskiego (odziedziczonego po swej ciotce Zofii von Larisch) oraz Wodzisławia (zobacz: pałac w Kamieniu Śląskim).

Kamień Śląski związany jest swymi dziejami z rodziną Odrowążów: świętym Jackiem oraz błogosławionymi Bronisławą i Czesławem. Spadkobiercy Ernsta Joachima, właściciele dóbr kamieńskich, zawsze odtąd nosili imię Hiacynt (Jacek) i otaczali opieką kult świętego Jacka.

Młodszy brata Ernsta Joachima, Karol, dostał Kamieniec i zamieszkał w tamtejszym pałacu. Ich potomkowie rozrodzili się na wiele linii i gałęzi.

XX wiek[edytuj | edytuj kod]

Na początku XX wieku rodzina postanowiła utworzyć związek rodowy. Jego siedzibą był Wrocław.

Posiadłości rodziny znajdowały się wówczas na całym Śląsku. Najbogatsi, na Dolnym Śląsku trzej bracia, hrabiowie: Fryderyk, Ludwik i Antoni, koło Ząbkowic Śląskich posiadali wspólnie ponad 5600 ha. Niedaleko Żagania i Lubania swe posiadłości miał hrabia Artur i jego brat Alfred. Koło Trzebnicy mieszkał baron Maurycy, a niedaleko Kłodzka – hrabia Jerzy. Strachwitzowie jako junkrzy na Dolnym i w części zachodniej, wówczas niemieckiego Górnego Śląska, przyczynili się do wzrostu popularności partii NSDAP w czasie dochodzenia A.Hitlera do władzy.

Większość fortuny (liczona ilością posiadanej ziemi) leżała na terenie zachodniego Górnego Śląska. Hrabia Hiacynt i jego dwaj bracia Hans i Alfred koło Strzelec Wielkich (obecnie Strzelce Opolskie) i Kamienia Śląskiego posiadali łącznie ponad 13000 ha. Niedaleko Niemodlina, w Wierzbiu, mieszkał hrabia Ernest, koło Nysy hrabina Karia, wdowa po Henryku Strachwitzu, a w pobliżu Lublińca swe włości miał hrabia Kurt. Hrabia Karol z Kamieńca posiadał prawie 3000 ha.

W 1945 r. wszyscy Strachwitzowie, mimo prób powrotu, musieli z przyczyn politycznych opuścić Górny Śląsk i Polskę Ludową.

Herby[edytuj | edytuj kod]

  • Herb rodowy: czarny łeb knura w polu złotym. Nad hełmem ze złoto-czarnymi labrami dwa (złote i czarne) pióra strusie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Historia Śląska : Praca zbiorowa – Redaktor tomu Marek Czapliński. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocław 2002 r. str.381.
  • A. Kuzio-Podrucki, Hrabiowie ze Strachowic, Wielkiej Suchej i Kamieńca, w: "Rocznik Muzeum w Gliwicach", t. XXVII, Gliwice 2017, str. 77-149

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]