Strongylophthalmyia pictipes
Strongylophthalmyia pictipes | |
Frey, 1935 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Infrarząd | |
Parvordo | |
Nadrodzina | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Strongylophthalmyia pictipes |
Strongylophthalmyia pictipes – gatunek muchówki z podrzędu krótkoczułkich i rodziny Strongylophthalmyiidae.
Gatunek ten opisany został w 1935 roku przez Richarda K.H. Freya[1].
Muchówka o ciele długości od 4,3 do 4,8 mm. Głowa ma czarne: tył czoła, potylicę i trójkąt oczny oraz żółte: policzki i twarz, a samca też resztę czoła. Szczecinki na głowie są brązowe do czarnych. Na jej chetotaksję składają się m.in.: dwie pary szczecinek orbitalnych, para długich przyoczkowych, dwie pary szczecinki ciemieniowe oraz rozbieżne szczecinki zaciemieniowe. Dość krótkie i szerokir głaszczki mają czarne ubarwienie. Żółtawobrązowe czułki mają krótko owłosioną aristę. Śródplecze jest czarne. Szczecinki śródplecowe i tarczkowe są długie, czarne i występują w liczbie jednej pary. Odnóża są długie i smukłe o ciemnobrązowych lub czarnych wierzchołkowych częściach ud środkowej i tylnej pary. Na skrzydle widnieje wyraźna, czarna plama wierzchołkowa oraz środkowa przepaska, u samca słabiej zaznaczona. Przezmianki są żółte. Ciemnobrązowy do czarnego odwłok porastają ciemne włoski. Samca cechuje nierozszerzony u wierzchołka edeagus[2].
Owad ten zasiedla naturalne, wilgotne lasy liściaste i mieszane z dużą ilością martwego drewna. Larwy przechodzą rozwój pod korą butwiejących kłód osiki i być może też brzozy (złowiono na niej pojedynczego samca). W Europie Środkowej owady dorosłe spotyka się od połowy czerwca do drugiej połowy sierpnia[2][3].
Gatunek o rozsiedleniu północnopalearktycznym[3], prawdopodobnie borealno-górski[2]. W Europie podawany był z Czech, Finlandii, Łotwy, Norwegii, Polski, Rosji i Szwecji[3][4]. W Azji znany jest z Buriacji i obwodu amurskiego w południowej Syberii[2][3]. W Polsce gatunek ten wykazano dotychczas tylko z Bieszczadów[2], a w Czechach tylko z Gór Izerskich[3]. Oba stanowiska uznane są za reliktowe, pochodzące z allerødu (plejstocen) lub preborealu (wczesny holocen)[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ R. Frey. Neue Diptera Brachycera aus Finland und angrenzenden Ländern III.. „Notul. ent.”. 15, s. 97-101, 1917.
- ↑ a b c d e f Andrzej Palaczyk, Anna Klasa, Iwona Słowińska-Krysiak. The family Strongylophthalmyiidae of Poland with catalog of European species (Insecta: Diptera). „Genus”. 24 (3-4), s. 425-248, 2013.
- ↑ a b c d e f Jindřich Roháček. Strongylophthalmyiidae, Tanypezidae and Megamerinidae (Diptera) in the Czech Republic and Slovakia: current state of knowledge. „Acta Mus. Siles. Sci. Natur.”. 65, s. 1-13, 2016. DOI: 10.1515/cszma-2016-0001. ISSN 2336-3193.
- ↑ Strongylophthalmyia pictipes Frey, 1935. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2017-10-21].