Tadeusz Len

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Len
kapitan rezerwy kapitan rezerwy
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1898
Buczacz

Data i miejsce śmierci

13 marca 1977
Dunfermline

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie,
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

4 Pułk Piechoty Legionów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa),
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941)

Tadeusz Len (ur. 5 czerwca 1898 w Buczaczu, zm. 13 marca 1977 w Dunfermline) – kapitan rezerwy Wojska Polskiego, starosta w II Rzeczypospolitej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 czerwca 1898 w Buczaczu[1][2][3]. Uczestniczył w I wojnie światowej[1]. U kresu wojny w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[1]. Został awansowany na stopień porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1921[4][5]. W latach 20. i 30. był oficerem rezerwowym 4 Pułku Piechoty Legionów z Kielcach[6][7][8].

Ukończył studia prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego[1]. Pełnił stanowisko kierownika starostwa powiatu tarnobrzeskiego, a od lipca 1935 sprawował urząd rzeczywistego starosty tamże, do końca II Rzeczypospolitej w 1939[9][10]. 24 marca 1938 otrzymał dyplom tytułu honorowego obywatelstwa gminy Baranów Sandomierski[11].

Brał udział w II wojnie światowej[1]. Po jej zakończeniu przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii[1]. Działał na polu społecznym i kombatanckim w Szkocji[1]. Do końca życia pozostawał w stopniu kapitana rezerwy[1]. Zmarł 13 marca 1977 w Dunfermline[1]. Został pochowany na Cmentarzu South Ealing w Londynie[1][12].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 32, s. 99, Czerwiec 1977. Koło Lwowian w Londynie. 
  2. ↑ Marian Kałuski: To nie była ziemia ukraińska. Znani Polacy urodzeni w Buczaczu w Małopolsce Wschodniej. kworum.com.pl, 2015-02-13. [dostęp 2018-11-28].
  3. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 podał 5 czerwca 1896
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 505.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 445.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 135.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 131.
  8. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 17, 417.
  9. ↑ Kronika miejska. Nominacje na rzeczywistych starostów. „Gazeta Lwowska”. Nr 164, s. 2, 21 lipca 1935. 
  10. ↑ Tadeusz Zych. Starostowie tarnobrzescy w latach Międzywojnia. „Tarnobrzeskie Zeszyty Historyczne”. Nr 23, s. 70, 2003. Tarnobrzeskie Towarzystwo Historyczne. ISSN 1425-218X. 
  11. ↑ Z Tarnobrzega. „Wschód”. Nr 81, s. 5, 20 kwietnia 1938. 
  12. ↑ Tadeusz Len. billiongraves.com. [dostęp 2018-11-28]. (ang.).
  13. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 28, 31 grudnia 1977. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Len&oldid=69485857”