Tadeusz Tokarz (oficer)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Tokarz
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

8 października 1898
Kałusz

Data i miejsce śmierci

7 czerwca 1981
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Ministerstwo Spraw Wojskowych

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Tadeusz Jan Tokarz (ur. 8 października 1898[a] w Kałuszu, zm. 7 czerwca 1981 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, doktor praw.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 8 października 1898 w Kałuszu, w ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii[2][3].

15 czerwca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego[4]. W sierpniu 1920 walczył na wojnie z bolszewikami jako adiutant sztabowy XXI Brygady Piechoty[5]. 25 czerwca 1921 pułkownik Bronisław Wędziagolski, były dowódca XXI Brygady Piechoty sporządził wniosek o odznaczenie porucznika Tokarza Orderem Virtuti Militari za czyny męstwa w bitwie pod Radzyminem[6]. 17 sierpnia 1921 wniosek wpłynął do Adiutantury Generalnej Naczelnego Wodza, lecz nie został rozpatrzony pozytywnie[4].

1 czerwca 1921 pełnił służbę w VIII Brygadzie Piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 49 Pułk Piechoty. Przysługiwał mu wówczas, obok stopnia wojskowego, tytuł adiutanta sztabowego[7]. Następnie został przeniesiony do Dowództwa 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 641. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 49 pp[8]. Później został przeniesiony do 2 pułku piechoty Legionów w Pińczowie i odkomenderowany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego 1921–1923[9][10]. Z dniem 1 października 1923, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu[11]. Pełnił służbę w Oddziale Wyszkolenia Sztabu DOK IX[12]. 31 marca 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 229. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. W 1925 został przeniesiony do 15 pułku piechoty w Dęblinie na stanowisko dowódcy kompanii[14]. W 1928 służył w Oddziale IV Sztabu Generalnego[15]. W styczniu 1929 został przeniesiony służbowo do składu osobowego inspektora armii gen. dyw. Jana Romera na stanowisko oficera sztabu[16][17]. Od 7 czerwca 1930 był szefem sztabu Brygady KOP „Nowogródek”[18][19]. W październiku 1931 został przeniesiony do 54 pułku piechoty w Tarnopolu[20][21][22]. Był dowódcą Szkoły Podchorążych Rezerwy 12 Dywizji Piechoty w Tarnopolu[2]. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie uzyskując tytuł doktora praw[2]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[23][24]. 9 grudnia 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[25]. Później został zdyskwalifikowany do otrzymania Odznaki Pamiątkowej Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych[17]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 3. lokatą w korpusie oficerów piechoty[26][27]. W tym czasie pełnił służbę w DOK V na stanowisku oficera sztabu dowódcy Obrony Przeciwlotniczej[28].

W czasie kampanii wrześniowej był szefem Oddziału I Sztabu Frontu Południowego. Po przedostaniu się na Zachód wstąpił do Wojska Polskiego we Francji i w listopadzie 1939 był kierownikiem Referatu Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych[29]. Później sprawował stanowisko attaché wojskowego w Norwegii[2].

Po wojnie pozostał na emigracji[2]. Zmarł 7 czerwca 1981 w Londynie[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

9 grudnia 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[33].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 23 marca 1932 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia kpt. dypl. Tadeusza Jana Tokarza z „8 maja 1898” na „8 października 1898”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 269.
  2. ↑ a b c d e f Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 41, s. 99, Czerwiec 1981. Koło Lwowian w Londynie. 
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-09]..
  4. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
  5. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  6. ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 2.
  7. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 160.
  8. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 82.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 128, 427, 1500.
  10. ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 75.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923, s. 586.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 61, 367, 124.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924, s. 174.
  14. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 15.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 134, 204.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929, s. 25.
  17. ↑ a b Lista oficerów zdyskwalifikowanych w myśl § 4 regulaminu „Odznaki pamiątkowej GISZ” przedstawiona przez przewodniczącego Komisji Odznaki Pamiątkowej GISZ, generała broni Kazimierza Sosnkowskiego i zatwierdzona przez Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, marszałka Polski Edwarda Śmigły-Rydza, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/106, s. 284-285.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930, s. 223.
  19. ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 13.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 345.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 50, 582.
  22. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 46.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 155.
  24. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 45.
  25. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-07-27]..
  26. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 474.
  27. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 32.
  28. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 518.
  29. ↑ Teka – A. IV. – 1/1 a. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie. s. 54. [dostęp 2022-04-09].
  30. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 322.
  31. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-09]..
  32. ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 303.
  33. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-09]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Tokarz_(oficer)&oldid=70546587”