The R.E.D. Album

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
The R.E.D. Album
Wykonawca albumu studyjnego
Game’a
Wydany

23 sierpnia 2011

Nagrywany

początek 2009 – koniec 2011

Gatunek

gangsta rap, hardcore rap, west coast hip-hop

Długość

65:05

Wydawnictwo

DGC, Interscope[1]

Producent

Game, Mars (producenci wykonawczy), Boi-1da, Brody Brown, Don Cannon, Cool & Dre, DJ Khalil, DJ Premier, Larrance Dopson, Lamar Edwards, The Futuristics, Hit-Boy, Maestro, StreetRunner, Pharrell Williams[2]

Oceny
Album po albumie
L.A.X.
(2008) 		The R.E.D. Album
(2011) 		—
Single z albumu The R.E.D. Album
  1. „Red Nation”
    Wydany: 12 kwietnia 2011
  2. „Pot of Gold”
    Wydany: 28 czerwca 2011

The R.E.D. Album – czwarty album studyjny amerykańskiego rapera Game’a. Premiera płyty przekładana była wielokrotnie, jednak ostatecznie odbyła się 23 sierpnia 2011 roku. Album ukazał nakładem dwóch wytwórni: Aftermath i Interscope.

Album R.E.D. podkreśla także powrót Game’a do Aftermath i Interscope, dwóch wytwórni płytowych, które wydały jego debiutancki album The Documentary. Dwa następne albumy Game’a zostały wydane w Geffen Records, ze względu na beef z 50 Centem. Nagrania albumu rozpoczęły się na początku 2009 roku a trwały do lata 2011. Sesje odbywały się studiu Ameraycan Recording Studios, Encore Recording Studios oraz Paramount Recording Studios (wszystkie pochodzą z Kalifornii).

Nawiązując do słów Game’a, głównymi producentami zostali Dr. Dre, Pharrell Williams oraz Mars z grupy 1500 or Nothin'. Dodatkowo Game pracował z ogromną liczbą producentów podczas nagrywania albumu, a byli to między innymi Cool & Dre, 1500 or Nothin’, The Neptunes, Kanye West, Swizz Beatz, Timbaland, will.i.am, DJ Khalil, J.R. Rotem, Scott Storch i inni.

Wydanie i promocja[edytuj | edytuj kod]

Album „przeżył” wiele zmian daty premiery od 2009 roku, gdyż była ona przekładana aż 10 razy. Pierwowzorem był 1 grudnia 2009 roku, ale początkowo przesunięto termin o tydzień później. Pomimo zapowiedzi o przesunięciu premiery o kolejny tydzień w przód (15 grudnia), data została zmieniona na 16 lutego 2010, ponieważ Dr. Dre potrzebował czasu na dokończenie produkcji. Kolejnym terminem został 15 czerwca 2010 roku, ale nie na długo – wygryzła o dwa tygodnie późniejsza data – 29 czerwca 2010. Następną propozycją wybrano 6 lipca, ale tym razem to sam Game postanowił przesunąć datę na 24 sierpnia 2010. Powodem miało być zadedykowanie albumu dla gracza Los Angeles Lakers – Kobe Bryanta, który występuje właśnie z numerem 24 na koszulce. Wybrał 24, ponieważ podczas play-off NBA w 2010 Game był pod wrażeniem lidera jego rodzinnej drużyny Kobego, ale data i tak została potem przesunięta.

Po prawie dwóch latach zmian dat premiery, 5 maja 2011 roku zostało oficjalnie potwierdzone przez Game’a oraz Interscope Records, że album będzie wydany oficjalnie pod koniec sierpnia 2011 roku i termin ten nie zostanie zmieniony. Po prawie dwóch tygodniach, 17 maja 2011, Game poinformował przez swojego Twittera, że skończył właśnie rozmowę konferencyjną z Jimmym lovine (producent Interscope & Griffin & AM) i data albumu została oficjalnie potwierdzona – 23 sierpnia 2011. Game obiecał, że kolejnych opóźnień już nie będzie.

Mixtape’y[edytuj | edytuj kod]

W 2010 i 2011 roku Game wydał kilka mixtape’ów do pobrania za darmo, częściowo aby promować nadchodzący album. Pierwszy mixtape, The Red Room, ujrzał światło dzienne 26 kwietnia 2010. Początkowo miał zostać wydany przez DJ Drama, lecz został zamieniony na długo-letniego współpracownika Game’a – DJ Skee.

3 sierpnia 2010 roku ukazał się kolejny mixtape – Brake Lights, którym znów „zajął się” DJ Skee. Gościnnie udzielili się na niej między innymi Snoop Dogg, Nas, T.I., Akon, Rick Ross, Waka Flocka Flame, Busta Rhymes, Robin Thicke i Shawty Lo. Za produkcję także odpowiadało szerokie grono, reprezentowane przez DJ Toompa, J.R. Rotema i innych. W wywiadzie dla magazynu XXL Game powiedział, że ten mixtape miał być tylko „przystawką” przed głównym daniem (R.E.D. Album), aby między innymi wypełnić czas oczekiwania na czwartą, oficjalną produkcję.

Kolejny mixtape – Purp & Patron – został wydany 24 stycznia 2011 i po raz kolejny odpowiedzialny za niego był DJ Skee. Gościnnie wystąpili: Pharrel Williams, Snoop Dogg, Lil Wayne, Detail, Tools, Sam Hook, Menace, TD, Mistah F.A.B., The Jacka, Wiz Khalifa, Fabolous, T-Pain, Rick Ross, Swizz Beatz, Travis Barker, Dr. Dre Od momentu wydania, ten mixtape stał się wielkim sukcesem i otrzymał pozytywne oceny od krytyków muzycznych. W tydzień po wydaniu Purp & Patron, został wydany sequel pod nazwą Purp & Patron: The Hangover, zawierający 10 utworów, które z różnych powodów nie znalazły się na oryginalnym mixtape.

7 lipca 2011 Game zapowiedział przez swojego Twittera, że on wraz z Marsem (grupa 1500 or Nothin’) wydadzą kolejny, ostatni już mixtape. Otrzymał on tytuł Hood Morning (No Typo): Candy Coronas i został wydany 1 sierpnia 2011. Goście po raz kolejny nie zawiedli, a byli to Dr. Dre, Snoop Dogg, Lil Wayne, Baby, Gucci Mane, B.o.B, Wiz Khalifa, Yelawolf, Trey Songz, Redman, BWS.

Single[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy singiel, „Red Nation”[16], został ogłoszony 2 marca 2011. Produkcją zajął się duet Cool & Dre. Sean Combs zapowiedział przez swojego Twittera, że w singlu gościnnie wystąpi amerykański raper Lil Wayne. Przez naciski zniecierpliwionych fanów, numer został wydany oficjalnie na iTunes dnia 12 kwietnia 2011 roku. Nie odniósł on jednak komercyjnego sukcesu na świecie, ani w Stanach Zjednoczonych, zajmując jedynie 62. miejsce w notowaniu Billboard Hot 100. Teledysk do singla spotkał się z wieloma kontrowersjami i zaprzestano jego pokazów między innymi w MTV lub BET ze względu na „nieodpowiedni przekaz” oraz obrazowanie kultury gangów (występujących w teledysku ludzi można było identyfikować z członkami gangu California Bloods z Los Angeles). Game stanowczo odmówił jednak usunięcia teledysku Red Nation z internetu, aby każdy widz mógł obejrzeć wideo i wysunąć własną opinię o kontrowersji tego teledysku dla siebie.

22 czerwca 2011 potwierdzono, że drugi singiel z albumu otrzyma tytuł „Pot of Gold”[17]. Gościnnie w piosence wystąpił piosenkarz R&B – Chris Brown, a produkcją zajęli się The Futuristics. 6 dni później, 28 czerwca 2011 singiel został oficjalnie wydany w iTunes. Piosenka zadebiutowała na 75. pozycji w zestawieniu Hot R&B/Hip-Hop Songs w Stanach Zjednoczonych, a po tygodniu awansowała jedynie o 3 pozycje. Podczas kręcenia teledysku, zdarzył się wypadek i producent Mars z 1500 or Nothin' został okradziony z 12 tysięcy dolarów i biżuterii przez dwóch uzbrojonych napastników[potrzebny przypis].

Lista utworów[edytuj | edytuj kod]

Numer Tytuł Wykonawcy Długość
1 Dr. Dre Intro Dr. Dre 0:26
2 The City (feat. Kendrick Lamar) Game, Kendrick Lamar 5:41
3 Drug Test (feat. Dr. Dre, Snoop Dogg & Sly) Game, Dr. Dre, Snoop Dogg, Sly 2:46
4 Martians Vs Goblins (feat. Lil Wayne & Tyler The Creator) Game, Lil Wayne, Tyler The Creator 3:48
5 Red Nation (feat. Lil Wayne) Game, Lil Wayne 3:49
6 Dr. Dre Interlude 1 Dr. Dre 0:25
7 Good Girl, Bad Girl (feat. Drake) Game, Drake 4:38
8 Ricky Game 4:07
9 Good, Bad, Ugly Game 2:28
10 Heavy Artillery (feat. Rick Ross & Beanie Sigel) Game, Rick Ross, Beanie Sigel 4:14
11 Paramedics (feat. Young Jeezy) Game, Young Jeezy 4:56
12 Speakers On Blast (feat. E-40 & Big Boi) Game, E-40, Big Boi 5:11
13 Hello Game 3:49
14 All The Way Gone (feat. Mario & Wale) Game, Mario, Wale 4:07
15 Pot of Gold (feat. Chris Brown) Game, Chris Brown 3:21
16 Dr. Dre Interlude 2 Dr. Dre 0:24
17 All I Know Game 4:03
18 Born In The Trap Game 3:46
19 Mama Knows (feat. Nelly Furtado) Game, Nelly Furtado 3:52
20 California Dreams Game 6:12
21 Dr. Dre Outro Dr. Dre 0:30

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Game – The R.E.D. Album. Discogs. [dostęp 2023-09-30]. (ang.).
  2. ↑ Game – The R.E.D. Album. Discogs. [dostęp 2022-06-12]. (ang.).
  3. ↑ Album of the Year: The Game – The R.E.D. Album. Album of the Year. [dostęp 2023-09-22]. (ang.).
  4. ↑ Metacritic: The R.E.D. Album by Game. Metacritic. [dostęp 2023-09-21]. (ang.).
  5. ↑ David Jeffries: The Game – The R.E.D.. AllMusic. [dostęp 2022-06-12]. (ang.).
  6. ↑ Evan Rytlewski: Game: The R.E.D. Album. The A.V. Club. [dostęp 2023-09-22]. (ang.).
  7. ↑ Michael Madden: Album Review: Game – The R.E.D. Album. Consequence of Sound. [dostęp 2023-09-21]. (ang.).
  8. ↑ Kathy Iandoli: Recenzja albumu. HipHopDX. [dostęp 2011-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-24)]. (ang.).
  9. ↑ Alexander Austel: The Game – The R.E.D. Album. laut.de. [dostęp 2023-09-22]. (niem.).
  10. ↑ Mikael Wood: Album Review: Game’s ‘The R.E.D. Album’. Los Angeles Times. [dostęp 2023-09-21]. (ang.).
  11. ↑ Jordan Sargent: The R.E.D. Album: The Game. Pitchfork. [dostęp 2023-09-21]. (ang.).
  12. ↑ David Amidon: The Game: The R.E.D. Album. PopMatters. [dostęp 2023-09-22]. (ang.).
  13. ↑ Monica Herrera: The R.E.D. Album. Rolling Stone. [dostęp 2023-09-22]. (ang.).
  14. ↑ Jesse Cataldo: Review: Game, The R.E.D. Album. Slant Magazine. [dostęp 2023-09-22]. (ang.).
  15. ↑ Edna Gundersen: Listen Up: Stewart, Game, Moreland & Arbuckle and Sweeney (Game, The R.E.D. Album). USA Today. [dostęp 2023-09-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-23)]. (ang.).
  16. ↑ Game, ‘Red Nation’ Feat. Lil Wayne -- New Song. aolradioblog.com. [dostęp 2011-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-11)]. (ang.).
  17. ↑ Pot of Gold (feat. Chris Brown) – Single. iTunes. [dostęp 2011-06-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Game
Albumy studyjne
Albumy niezależne
Kompilacje
Mixtape’y
  • Stop Snitchin, Stop Lyin
  • Brake Lights
  • Purp & Patron
  • Hoodmorning (No Typo): Candy Coronas
  • California Republic
  • OKE: Operation Kill Everything
Single
Inne

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=The_R.E.D._Album&oldid=71406715”