Tour de France 1975

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tour de France 1975
1974 1976
Ilustracja
Trasa Tour de France 1975
Data

26 czerwca20 lipca 1975

Etapów

20 (27)

Dystans

3999 km

Czas zwycięzcy

114 h 35' 31"
(34,899 km/h)

Zgłoszenia

140 kolarzy

Ukończyło wyścig

86 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Francja Bernard Thévenet

Drugie miejsce

Belgia Eddy Merckx

Trzecie miejsce

Belgia Lucien Van Impe

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Belgia Lucien Van Impe

Punktowa

Belgia Rik Van Linden

Sprinterska

Belgia Marc Demeyer

Młodzieżowa

Włochy Francesco Moser

Najaktywniejszych

Belgia Eddy Merckx

Drużynowa

Francja Gan–Mercier

Drużynowa punktowa

Francja Gan–Mercier

62. Tour de France odbył się w dniach 26 czerwca do 20 lipca 1975 i prowadził przez 22 etapy o łącznej długości 3999 km. Pięciokrotny zwycięzca Touru, Eddy Merckx był postrzegany na starcie jako faworyt, nie udało mu się jednak odnieść kolejnego sukcesu. Wyścig zaczął się w belgijskim Charleroi, a zakończył na Avenue des Champs-Élysées w Paryżu.

W klasyfikacji generalnej zwyciężył Francuz Bernard Thévenet. W klasyfikacji górskiej najlepszy był Belg Lucien Van Impe, w punktowej jego rodak Rik Van Linden, sprinterskiej kolejny reprezentant Belgii – Marc Demeyer, a w klasyfikacji młodzieżowej wygrał Włoch Francesco Moser. Najaktywniejszym kolarzem został Merckx[1]. W obu klasyfikacjach drużynowych zwyciężyła francuska ekipa Gan–Mercier.

Trzej kolarze: Francuz Régis Delépine, Włoch Felice Gimondi i Hiszpan José Luis Viejo zostali zdyskwalifikowani za doping. Parę lat później Bernard Thévenet przyznał się, że wygrywając Tour de France stosował kortyzon[2].

Zmiany w stosunku do poprzednich edycji[edytuj | edytuj kod]

W roku 1975 zmieniono klasyfikacje Touru. Zrezygnowano z klasyfikacji kombinowanej, wprowadzono za to koszulkę dla lidera klasyfikacji górskiej. Po raz trzeci zwycięzcą w tej klasyfikacji został Lucien van Impe, który wystartował na nowoczesnej ramie z karbonu i włókna szklanego. Francesco Moser na swoim jedynym starcie w „Wielkiej Pętli” został sklasyfikowany na siódmym miejscu i zdobył nowo wprowadzoną białą koszulkę dla najlepszego młodego zawodnika. Trzykrotny zwycięzca etapowy, Rik van Linden wygrał w klasyfikacji punktowej i zdobył tym samym zieloną koszulkę.

Również od roku 1975 ostatni etap Tour de France zawsze kończy się na Avenue des Champs-Élysées. Walter Godefroot był pierwszym kolarzem, któremu udało się wygrać ten prestiżowy sprint.

Przebieg wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Prolog wygrał Włoch, Francesco Moser i utrzymał żółtą koszulkę aż do piątego etapu. Na pierwszej czasówce na 6. etapie, wygrał Merckx i odebrał Włochowi prowadzenie w wyścigu. Belg triumfował również podczas drugiej jazdy indywidualnej na czas, utrzymując tym samym prowadzenie, jednak po wjechaniu w Pireneje stracił kilka sekund do Bernarda Theveneta, Joopa Zoetemelka, Luciena Van Impe i Felice Gimondiego.

Po etapie na Puy de Dôme, wygranym przez Belga Van Impe, Merckx miał wciąż około minuty przewagi nad drugim w klasyfikacji generalnej Bernardem Thevenetem. Na tym odcinku jednak, podczas ostatniego podjazdu, jeden z kibiców uderzył słynnego „Kanibala” w brzuch. Na kolejnym etapie do Pra Loup Merckx zaatakował jako pierwszy i na ostatniej przełęczy tego dnia, Col d’Allos, udało mu się zwiększyć przewagę. Przed końcowym podjazdem do Pra Loup został jednak doścignięty. Kiedy Gimondi zaatakował, Merckx nie dał rady dotrzymać mu tempa, udało się to jednak Thevenetowi, który później jeszcze odskoczył Włochowi. Merckx, który w tym momencie miał chwilę słabości, na ostatnich 6 kilometrach stracił ponad 3 minuty do zwycięzcy dnia – Bernarda Theveneta, który przejął tym samym koszulkę lidera. Na trasie 17. etapu Merckx zderzył się z Duńczykiem Ole Ritterem i w wyniku upadku złamał kość jarzmową, co spowodowało problemu z jedzeniem. Belg zdecydował się jednak kontynuować wyścig. Decyzję o niewycofaniu się nazwał później głupotą, która skróciła jego karierę[3]. Po ataku Francuza na Col d’Izoard i kolejnym zwycięstwie następnego dnia, nic nie było mu już w stanie odebrać zwycięstwa i Merckx musiał zadowolić się drugim miejscem, przed Van Impe.

Drużyny[edytuj | edytuj kod]

W tej edycji TdF wzięło udział 14[4] drużyn:

  • Molteni
  • Gan-Mercier
  • KAS
  • Jolly Ceramica
  • Super-Ser
  • Peugeot
  • Bianchi
  • Gitane
  • Filotex
  • Flandria-Carpenter
  • Sporting-Lejeune
  • Miko-De Gribaldy
  • Frisol-GBC
  • Jobo-Sabliere-Wolber

Etapy[edytuj | edytuj kod]

Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca Lider
P 26 czerwca Belgia Charleroi ITT 6,25 km Włochy Francesco Moser Włochy Francesco Moser
1A 27 czerwca Belgia CharleroiBelgia Molenbeek 94,0 km Holandia Cees Priem Włochy Francesco Moser
1B Belgia MolenbeekRoubaix 108,5 km Belgia Rik Van Linden Włochy Francesco Moser
2 28 czerwca RoubaixAmiens 121,5 km Belgia Ronald De Witte Włochy Francesco Moser
3 29 czerwca AmiensWersal 169,5 km Belgia Karel Rottiers Włochy Francesco Moser
4 30 czerwca WersalLe Mans 223,0 km Francja Jacques Esclassan Włochy Francesco Moser
5 1 lipca Sablé-sur-SartheMerlin-Plage 222,5 km Holandia Theo Smit Włochy Francesco Moser
6 2 lipca Merlin-Plage ITT 16,0 km Belgia Eddy Merckx Belgia Eddy Merckx
7 3 lipca Saint-Gilles-Croix-de-VieAngoulême 235,5 km Włochy Francesco Moser Belgia Eddy Merckx
8 4 lipca AngoulêmeBordeaux 134,0 km Wielka Brytania Barry Hoban Belgia Eddy Merckx
9A 5 lipca LangonFleurance 131,0 km Holandia Theo Smit Belgia Eddy Merckx
9B FleuranceAuch ITT 37,5 km Belgia Eddy Merckx Belgia Eddy Merckx
6 lipca Dzień przerwy
10 7 lipca AuchPau 206,0 km Włochy Felice Gimondi Belgia Eddy Merckx
11 8 lipca PauSaint-Lary-Soulan 160,0 km Holandia Joop Zoetemelk Belgia Eddy Merckx
12 9 lipca TarbesAlbi 242,0 km Holandia Gerrie Knetemann Belgia Eddy Merckx
13 10 lipca AlbiLe Lioran 260,0 km Belgia Michel Pollentier Belgia Eddy Merckx
14 11 lipca AurillacPuy de Dôme 173,5 km Belgia Lucien Van Impe Belgia Eddy Merckx
12 lipca Dzień przerwy
15 13 lipca NiceaPra Loup 217,5 km Francja Bernard Thévenet Francja Bernard Thévenet
16 14 lipca BarcelonnetteSerre Chevalier 107,0 km Francja Bernard Thévenet Francja Bernard Thévenet
17 15 lipca ValloireMorzine-Avoriaz 225,0 km Vicente López Carril Francja Bernard Thévenet
18 16 lipca MorzineChâtel ITT 40,0 km Belgia Lucien Van Impe Francja Bernard Thévenet
19 17 lipca Thonon-les-BainsChalon-sur-Saône 229,0 km Belgia Rik Van Linden Francja Bernard Thévenet
20 18 lipca Pouilly-en-AuxoisMelun 256,0 km Włochy Giacinto Santambrogio Francja Bernard Thévenet
21 19 lipca MelunSenlis 220,5 km Belgia Rik Van Linden Francja Bernard Thévenet
22 20 lipca ParyżParyż 163,4 km Belgia Walter Godefroot Francja Bernard Thévenet

Klasyfikacje końcowe[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja generalna[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Francja Bernard Thévenet Peugeot 114 h 35' 31"
2. Francja Eddy Merckx Molteni +2' 47"
3. Belgia Lucien Van Impe Gitane +5' 01"
4. Holandia Joop Zoetemelk Gan-Mercier +6' 42"
5. Vicente López Carril KAS +19' 29"
6. Włochy Felice Gimondi Bianchi +23' 05"
7. Włochy Francesco Moser Filotex +24' 13"
8. Szwajcaria Josef Fuchs Filotex +25' 51"
9. Belgia Edouard Janssens Molteni +32' 01"
10. Pedro Torres Super Ser +35' 36"

Klasyfikacja punktowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Belgia Rik Van Linden Green jersey Bianchi 342
2. Belgia Eddy Merckx Molteni 240
3. Włochy Francesco Moser Filotex 199
4. Belgia Walter Godefroot Flandria 190
5. Wielka Brytania Barry Hoban Gan-Mercier 183

Klasyfikacja górska[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Belgia Lucien Van Impe Gitane 285
2. Belgia Eddy Merckx KAS 206
3. Francja Bernard Thevenet Molteni 166
4. Holandia Joop Zoetemelk Peugeot 161
5. Włochy Felice Gimondi Gan-Mercier 78

Klasyfikacja młodzieżowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Włochy Francesco Moser Filotex 114h 59' 44
2. Holandia Hennie Kuiper Frisol +16' 32"
3. Francja André Romero Jobo +20' 11"
4. Francja Georges Talbourdet Gan-Mercier +20' 36"
5. Holandia Fedor den Hertog Frisol +32' 32"

Klasyfikacja sprinterska[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Belgia Marc Demeyer Flandria 77
2. Wielka Brytania Barry Hoban Gan-Mercier 47
3. Francja Robert Mintkiewicz Gitane 35
4. Francja Claude Magni Jobo 12
5. Francja Francis Campaner Lejeune 10

Klasyfikacja drużynowa punktowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Drużyna Punkty
1. Francja Gan-Mercier 950
2. Francja Gitane 1072
3. Włochy Molteni 1425
4. Włochy Bianchi 1538
5. Francja Peugeot 1633

Klasyfikacja drużynowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Drużyna Czas
1. Francja Gan-Mercier 345 h 03' 49"
2. Włochy Molteni +8' 28"
3. Włochy Filotex +11' 17"
4. Francja Gitane +20' 08"
5. Francja Peugeot +28' 47"

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]