Francesco Moser

Francesco Moser

Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1951 Giovo
Obywatelstwo	Włochy
Wzrost	180 cm
Kariera seniorska
Lata Drużyna 1973–1975 Filotex 1976–1977 Sanson 1977–1978 Sanson-Columbus-Campagnolo 1979 Sanson-Luxor TV-Campagnolo 1980 Sanson-Campagnolo 1981–1982 Famcucine-Campagnolo 1983 Gis Gelati 1984 Gis Gelati-Tuc-Lu 1985 Gis Gelati-Trentino Vacanze 1986 Supermercati Brianzoli 1987 Brianzoli-Château d’Ax 1988 Saloti-Château d’Ax 1989–1993 brak 1994 Barilla
Dorobek medalowy
Reprezentacja Włochy Mistrzostwa świata w kolarstwie torowym złoto Lecce 1976 Na dochodzenie Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym złoto San Cristóbal 1977 Start wspólny srebro Ostuni 1976 Start wspólny srebro Nürburg 1978 Start wspólny srebro Valkenburg 1979 Start wspólny
Strona internetowa

Francesco Moser (ur. 19 czerwca 1951 w Giovo) – włoski kolarz torowy i szosowy, torowy mistrz świata oraz czterokrotny medalista szosowych mistrzostw świata.

Kariera

Moser został zawodowcem w 1973 r. Ten specjalista w jeździe indywidualnej na czas był zdolny do wygrywania wszystkich ważniejszych jednodniowych wyścigów (klasyków), takich jak Mediolan-San Remo (1984) czy Giro di Lombardia (1975, 1978). Równocześnie Moser dominował w tzw. „Piekle Północy”, czyli wyścigu Paryż-Roubaix, który wygrał 3 razy z rzędu w latach 1978–1980. W kolejnych czterech startach w tym wyścigu Moser zawsze stał na podium. W 1978 roku zdobył złoty medal na szosowych mistrzostwach świata w San Cristóbal. Rok wcześniej wywalczył złoto także na torowych mistrzostwach świata w Lecce, gdzie był najlepszy w indywidualnym wyścigu na dochodzenie zawodowców.

W 1984 roku wygrał również Giro d’Italia, mimo że z racji swojej budowy ciała nie był urodzonym „wspinaczem” i swoją przewagę musiał budować na etapach indywidualnej jazdy na czas. Łącznie zdobył 19 zwycięstw etapowych w Giro d’Italia, jak również 2 zwycięstwa etapowe w swoim jedynym starcie w Tour de France w 1975 roku, kiedy to zajął 7. miejsce w generalnej klasyfikacji tego wyścigu wieloetapowego. W Giro d’Italia brał udział 12 razy: jeden raz był zwycięzcą, 2 razy był drugi, 2 razy trzeci, trzy kolejne razy plasował się w pierwszej 10.

W 1984 roku Moser na specjalnie skonstruowanym rowerze do jazdy na czas, na Wyżynie Meksykańskiej, pobił rekord w jeździe godzinnej, ustanowiony 12 lat wcześniej przez Eddy’ego Merckxa. Zakończył karierę w roku 1987. Do dziś legendarną jest rywalizacja między Moserem a jego rodakiem Giuseppe Saronnim. Obaj światowej klasy kolarze podzielili na przełomie lat 70. i 80. włoskich kibiców na dwie konkurujące ze sobą grupy fanów. Zjawisko to porównywano do starszej o ponad 30 lat rywalizacji między Coppistami (zwolennicy Fausto Coppiego) i Bartalistami (fani Gino Bartaliego).

Ważniejsze zwycięstwa

• Mistrzostwo Świata na szosie (1977)
• Mistrzostwo Włoch na szosie (1975, 1979, 1981)
• Giro d’Italia (1984)
• Paryż-Roubaix (1978, 1979, 1980)
• Paryż-Tours (1974)
• Giro di Lombardia (1974)
• Mediolan-San Remo (1984)
• Mistrzostwa Zurychu (1977)
• La Flèche Wallonne (1977)

Linki zewnętrzne

• Profil na cyclingarchives.com (ang.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-25)]. (ang.).
• Lista sukcesów Mosera na memoire-du-cyclisme.net (fr.)
• Pełna lista zwycięstw na france-cyclisme.com. france-cyclisme.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-02)]. (fr.).
• Rowery sygnowane nazwiskiem Francesco Mosera