Victor Herbert

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Victor Herbert
Ilustracja
Imię i nazwisko

Victor August Herbert

Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1859
Dublin

Pochodzenie

irlandzkie

Data i miejsce śmierci

26 maja 1924
Nowy Jork

Instrumenty

wiolonczela

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, wiolonczelista

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Victor August Herbert[1] (ur. 1 lutego 1859 w Dublinie, zm. 26 maja 1924 w Nowym Jorku[1][2]) – amerykański kompozytor, dyrygent i wiolonczelista pochodzenia irlandzkiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był wnukiem pisarza Samuela Lovera[1]. Osierocony w dzieciństwie przez ojca, w 1867 roku wyjechał do Stuttgartu wraz z matką, która wyszła ponownie za mąż za niemieckiego lekarza[1]. Porzuciwszy szkołę, w latach 1874–1876 uczył się gry na wiolonczeli u Bernharda Cossmanna w Baden-Baden[1][2]. W kolejnych latach występował w Niemczech, Włoszech, Francji i Szwajcarii, w 1881 roku otrzymał posadę członka orkiestry książęcej w Stuttgarcie[1]. W 1886 roku ożenił się ze śpiewaczą Therese Föster (1861–1927), w tym samym roku wyjechał wraz z żoną do Stanów Zjednoczonych, gdzie obydwoje otrzymali angaż w nowojorskiej Metropolitan Opera[1][2]. Niedługo potem zrezygnował z gry na wiolonczeli, poświęcając się działalności dyrygenckiej i kompozytorskiej[1][2]. Od 1893 do 1898 roku był dyrygentem orkiestry wojskowej 22nd Regimental Band[1][2]. W latach 1898–1904 dyrygował orkiestrą symfoniczną w Pittsburghu[2]. Od 1904 roku prowadził własną Victor Herbert Orchestra[1][2]. W 1908 roku został przyjęty na członka National Institute of Arts and Letters[1]. Był współzałożycielem American Society of Composers, Authors and Publishers[1][2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Odniósł sukces przede wszystkim jako twórca popularnych operetek, cechujących się prostą, żywiołową melodyką[1][2]. Stylistycznie nawiązywał do operetek Offenbacha, Heubergera i Straussa, trzymał się konwencjonalnych, typowych dla europejskich operetek librett, eksploatujących motywy egzotyczne i romantyczną tematykę[2]. Muzyka instrumentalna i operowa Herberta, pozostająca pod wpływem Richarda Wagnera i Richarda Straussa, nie zdobyła sobie natomiast uznania[1][2].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Suita na wiolonczelę i orkiestrę (1883)
  • 2 koncerty wiolonczelowe (I 1885, II 1894)
  • Serenada na smyczki (1888)
  • Irish Rhapsody (1892)
  • American Fantasia (1898)
  • poemat symfoniczny Hero and Leander (1900)
  • Suite romantique (1901)
  • Soixante-neuf na smyczki (1902)
  • suita Columbus (1902)
  • L’encore na flet, klarnet i orkiestrę (1910)
  • Whispering Willows (1915)
  • uwertura Little Old N.Y. (1923)
  • uwertura Under the Red Robe (1923)

Marsze

  • The Gold Bug (1896)
  • The Serenade (1897)
  • McKinley Inauguration March (1897)
  • March of the 22nd Regiment (1898)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • kantara The Captive (1891)

Operetki

  • Prince Ananias (wyst. Nowy Jork 1894)
  • The Wizard of the Nile (wyst. Wilkes Barre 1895)
  • The Gold Bug (wyst. Nowy Jork 1896)
  • The Serenade (wyst. Cleveland 1897)
  • The Idol’s Eye (wyst. Troy 1897)
  • The Fortune Teller (wyst. Toronto 1898)
  • Cyrano de Bergerac (wyst. Montreal 1899)
  • The Singing Girl (wyst. Montreal 1899)
  • The Ameer (wyst. Scranton 1899)
  • The Viceroy (wyst. San Francisco 1900)
  • Babes in Toyland (wyst. Chicago 1903)
  • Babette (wyst. Waszyngton 1903)
  • It Happened in Nordland (wyst. Harrisburg 1904)
  • Miss Dolly Dollars (wyst. Rochester 1905)
  • Wonderland (wyst. Buffalo 1905)
  • Mlle. Modiste (wyst. Trenton 1905)
  • The Red Mill (wyst. Buffalo 1906)
  • Dream City (wyst. Nowy Jork 1906)
  • The Magic Knight (wyst. Nowy Jork 1906)
  • The Tattooed Man (wyst. Baltimore 1907)
  • Algeria (wyst. Atlantic City 1908; wersja zrewid. pt. The Rose of Algeria wyst. Wilkes Barre 1909)
  • Little Nemo (wyst. Filadelfia 1908)
  • The Prima Donna (wyst. Chicago 1908)
  • Old Dutch (wyst. Wilkes Barre 1909)
  • Naughty Marietta (wyst. Syracuse 1910)
  • When Sweet 16 (wyst. Springfield 1910)
  • Mlle. Rosita (wyst. Boston 1911, później wystawiana pt. The Duchess)
  • The Enchantress (wyst. Waszyngton 1911)
  • The Lady of the Slipper (wyst. Filadelfia 1912)
  • Sweethearts (wyst. Baltimore 1913)
  • The Madcap Duchess (wyst. Rochester 1913)
  • The Debutante (wyst. Atlantic City 1914)
  • The Only Girl (wyst. Atlantic City 1914)
  • The Princess Pat (wyst. Atlantic City 1915)
  • Eileen (wyst. Cleveland 1917, pierwotnie pt. Hearts of Erin)
  • Her Regiment (wyst. Springfield 1917)
  • The Velvet Lady (wyst. Filadelfia 1918)
  • Angel Face (wyst. Chicago 1919)
  • My Golden Girl (wyst. Stamford 1919)
  • Oui Madame (wyst. Filadelfia 1920)
  • The Girl in the Spotlight (wyst. Stamford 1920)
  • Orange Blossoms (wyst. Filadelfia 1922)
  • The Dream Girl (wyst. New Haven 1924)

Opery

  • Natoma (wyst. Filadelfia 1911)
  • Madeleine (wyst. Nowy Jork 1914)

Muzyka filmowa

  • The Fall of a Nation (1916)
  • Indian Summer (1919)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1540–1541. ISBN 978-0-02-865528-4.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 189–190. ISBN 83-224-0453-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Victor_Herbert&oldid=71334154”