Władysław Mączka

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Mączka
major major
Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1890
Oleszyce

Przebieg służby
Siły zbrojne

Legiony Polskie
Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Ułanów
9 Dywizjon Taborów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)

Władysław Mączka (ur. 27 listopada 1890 w Oleszycach) – major Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Władysław Mączka urodził się 27 listopada 1890 w Oleszycach[1][2][3][4]. Przed 1914 przebywał we Lwowie i działał w konspiracji niepodległościowej[5].

Po wybuchu I wojny światowej został żołnierzem Legionów Polskich i służył w szeregach 2 pułku ułanów od 1914 do 1916[1]. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 odbywał służbę w Szpitalu Koni 2 pułku ułanów Polskiego Korpusu Posiłkowego w stopniu wachmistrza[1]. Po próbie przejścia frontu w bitwie pod Rarańczą w połowie lutego 1918 był internowany w Száldobos[1].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego[1]. Według stanu ze stycznia 1919 był żołnierzem w referacie taborów Dowództwa Okręgu Generalnego „Warszawa”[1]. Został awansowany na stopień kapitana w korpusie oficerów taborowych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[6][7]. W 1923, 1924 był oficerem 9 dywizjonu taborów w Brześciu[8][9]. Jako wojskowy z tej jednostki w 1925 był przydzielony Wydziału Taborowego Departamentu Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych, a w 1928 był przydzielony do Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych[10]. Następnie został zweryfikowany w stopniu rotmistrza taborów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4]. W 1932 był oficerem w Wydziale Taborów Departamentu Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych[11]. Później został awansowany na stopień majora[12].

Podczas II wojny światowej w stopniu majora był komendantem obozu dla internowanych na Węgrzech[13].

Miał brata Józef Mączka (1888-1918, także legionista, poeta)[14][12]. Tuż przed wybuchem I wojny światowej w Kleciach ożenił się z Marią z domu Iwańczyk[14][5]. Następnie przez pewien czas wraz z nią zamieszkiwał tam u rodziny siostry swojej żony, Anny Przystasz (była ona matką była matką rodzeństwa Zbigniewa, Mieczysława i Danuty Przystaszów)[14][5][12]. Jego żona w trakcie I wojny światowej działał w Wojskowej Służbie Kobiet, a po zachorowaniu na gruźlicę zmarła w Zakopanem przed końcem wojny[5].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Władysław Mączka. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 2022-08-12].
  2. ↑ Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Władysław Mączka. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 2022-08-12].
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 522.
  4. ↑ a b c d Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 284.
  5. ↑ a b c d Jedno 2001 ↓, s. 9.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1040.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 950.
  8. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1036.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 946.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 518, 522.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 284, 445.
  12. ↑ a b c Wywiad AHM ↓.
  13. ↑ Tadeusz Lachowicki-Czechowicz: Dziennik egersk. Zapiski komendanta obozu oficerów polskich na Węgrzech 1939-1944. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2003, s. 132.
  14. ↑ a b c Listy 2000 ↓, s. 21.
  15. ↑ M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 518.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Mączka&oldid=67823063”