Włodzimierz Krynicki (pułkownik)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Krynicki
Wladimir Ritter von Krynicki
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data urodzenia

15 listopada 1885

Data śmierci

8 maja 1972

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

63 Pułk Piechoty
PKU Kraśnik

Stanowiska

dowódca pułku piechoty
komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
grób płk. Włodzimierza Krynickiego na Cmentarzu Junikowskim

Włodzimierz Krynicki[a] (ur. 15 listopada 1885, zm. 8 maja 1972) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 listopada 1885[2]. Był zawodowym oficerem cesarskiej i królewskiej Armii. Służbę rozpoczął jesienią 1904 w Galicyjskim Pułku Piechoty Nr 10 w Jarosławiu w stopniu kadeta-zastępcy oficera ze starszeństwem z 1 września 1904[3]. W 1908 został przeniesiony do 2 Tyrolskiego Pułku Strzelców Cesarskich w Bolzano[4][5]. W czasie I wojny światowej jego oddziałem macierzystym był Batalion Strzelców Polnych Nr 27[6][7]. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów piechoty: porucznika (starszeństwo z 1 maja 1906)[8], nadporucznika (starszeństwo z 1 maja 1912)[9] i kapitana (starszeństwo z 1 lipca 1915)[10][11].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Biurze Prezydialnym Ministerstwa Spraw Wojskowych[12]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Oddziale V Sztabu MSWojsk., a jego oddziałem macierzystym był 13 Pułk Piechoty[13]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 124. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 13 Pułk Piechoty[2]. Od 1923 roku był dowódcą 63 pułku piechoty w Toruniu[1][14]. 21 sierpnia 1926 roku został przydzielony do 30 Dywizji Piechoty na stanowisko oficera sztabowego ds. Przysposobienia Wojskowego[15].

We wrześniu 1927 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraśnik na stanowisko komendanta[16][17]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II[18]. Z dniem 30 czerwca 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[19]. W 1934 jako pułkownik w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VII jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto[20]. Mieszkał w Przeźmierowie[21].

Zmarł 8 maja 1972 i został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu (pole 9-5-15-572)[22].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji cesarskiej i królewskiej Armii figurował jako „Wladimir Ritter von Krynicki”, natomiast w ewidencji Wojska Polskiego jako „Włodzimierz II Krynicki”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie mjr. piech. Włodzimierza I Krynickiego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 305, 396.
  2. ↑ a b Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 21.
  3. ↑ Schematismus 1905 ↓, s. 321, 437.
  4. ↑ Schematismus 1909 ↓, s. 334, 659.
  5. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 254, 591.
  6. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 513.
  7. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 870.
  8. ↑ Schematismus 1907 ↓, s. 320.
  9. ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 359, 713.
  10. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 83.
  11. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 128.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 23 czerwca 1920 roku, s. 498.
  13. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 58, 717.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 274, 340.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926 roku, s. 272.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 26 września 1927 roku, s. 286.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 113, 159.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 85.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 139.
  20. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 990.
  21. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-08-08]..
  22. ↑ Włodzimierz Krynicki. poznan.pl. [dostęp 2017-06-06].
  23. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.
  24. ↑ a b c d e f Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 870.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Włodzimierz_Krynicki_(pułkownik)&oldid=71889968”