Waldemar Müller

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Waldemar Müller
Ilustracja
Niemieccy nadburmistrzowie Poznania: Waldemar Müller na dole po lewej stronie
Pełne imię i nazwisko

Georg Waldemar Müller

Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1851
Leszno

Data i miejsce śmierci

30 grudnia 1924
Berlin

Nadburmistrz Poznania
Okres

od 1886
do 1890

Poprzednik

Hermann Kohleis

Następca

Richard Witting

I burmistrz Poznania
komisarycznie razem z II burmistrzem Albertem Kalkowskim
Okres

od 1885
do 1886

Landrat in Schroda
Okres

od 1877
do 1880

Landrat in Marienwerder
Okres

od 1880
do 1886

Waldemar Mueller, Georg Waldemar Müller (ur. 28 czerwca 1851 w Lesznie, zm. 30 grudnia 1926 w Berlinie) – niemiecki prawnik, polityk, w latach 1884–1891 poseł do Reichstagu, w latach 1886–1890 nadburmistrz Poznania.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 czerwca 1851 roku w Lesznie w ewangelickiej[1][2] rodzinie jako syn Carla Georga Muellera i Mety Pauliny de domo Sprenkmann[3].

W 1868 roku rozpoczął studia prawnicze w Lipsku, które następnie kontynuował w Lozannie i Berlinie[4]. Po ich ukończeniu w sierpniu 1871 roku rozpoczął aplikację sędziowską, w czerwcu 1876 roku został asesorem sądowym, a wkrótce potem asesorem rządowym (niem. Regierungsassessor)[2]. We wrześniu 1877 został landratem średzkim, a w październiku 1880 roku landratem kwidzyńskim[2]. W latach 1881–1885 był jednocześnie deputowanym Landtagu Prowincji Prus Zachodnich[2]. W 1884 roku został wybrany w 1. okręgu wyborczym Marienwerder-Stuhm[5] rejencji kwidzyńskiej posłem do Reichstagu 6. kadencji z ramienia liberalno-konserwatywnej Niemieckiej Partii Rzeszy[2].

W 1885 roku wyniku wakatu na stanowisku nadburmistrza Poznania, związanym z niezaakceptowaniem przez władze państwowe wyboru na to stanowisko Jarosława Hersego, objął stanowisko I burmistrza[6] sprawującego rządowy zarząd komisaryczny wspólnie z II burmistrzem Albertem Cäsarem Kalkowskim. W styczniu następnego roku Rada Miasta Poznania wybrała go na nadburmistrza miasta[6]. W związku ze sprawowaniem urzędu stał się członkiem Izby Panów[6] – izby wyższej pruskiego Landtagu. W 1887 i 1890 uzyskał reelekcję w wyborach do Reichstagu[7][6]. W 1890 roku został również wybrany jednym z sekretarzy Reichstagu[8].

W związku z otrzymaniem w 1890 roku posady w zarządzie Reichsbanku zrezygnował ze stanowiska nadburmistrza Poznania i przeniósł się do Berlina. 4 lutego 1891 roku zrezygnował również z mandatu deputowanego w Reichstagu[9]. W 1896 roku zrezygnował ze stanowiska w Banku Rzeszy obejmując stanowisko członka zarządu Dresdner Banku, a w 1914 został przewodniczącym jego rady nadzorczej. Odpowiedzialny był za inwestycje Dresdner Banku w przedsiębiorstwa związane z przemysłem wydobywczym i hutniczym w Zagłębiu Ruhry oraz w elektryfikację Niemiec.

Zmarł 30 grudnia 1924 roku. Został pochowany na podberlińskim cmentarzu Südwestkirchhof w Stahnsdorf.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]